Hicran

Hicran
Abdülkerim DADAŞOĞLU
Hicran çağında açan nilüfer
Ey uzak rüyayı yakında gören
Ümidi hicranın bağrına ören
Issız çölde demet demet gül deren
Gözlerin yeise meydan okur oy
Sözlerin gergeftir, sevda dokur oy

Doluya tutulan baharlar için
Rahmet damlasıdır soluğun, sesin
Garipken bu millet, mahzunken bu din

Gurbeti acıyla yudumladın oy
Katre oldun gülşene damladın oy

Bir ziya ararken karanlıklarda
Işıklar karardı, bir bir, ard arda
Bir vurgun yemişken tam ilkbaharda

Gözyaşınla nesli kucakladın oy
Ümidi bağrında sen sakladın oy

Senin diyarında ezelî bahar
Umudun sönmeyen ışıktır, yanar
Gözyaşın görenler ceyhundur sanar

Umman seni diler, hoş akışsın oy
Bir canı okşayan bir başsın oy

Seninle müftehir zaman ve mekan
Seninle lûgatı terketti isyan
Lâlezârın yeşil, gözlerin alkan

Yığın yığın dertlere Gülen'sin oy
Bir yaşatmak için bin ölensin oy

Ey hicran çağında açan nilüfer
Ağlamayı senden öğrendi gözler
Bakışın batılın bağrında hançer

Şirpençe duygular kaynağısın oy
Ümit bahçemizin toprağısın oy