hiçliğe yazdığım mektuplarım

sterio

Kayıtlı Üye

• 9 Haz 2012

• #1

değersiz hiçlik;

her gün yeniden uyanıyorum senin içine. ve yine her sabah tekrar tanrıyı arıyor, bulamıyorum. ararken ruhumun acı çektiğini hissediyorum, ruhumun olmadığını bile bile. neden var olduğumu bilmiyorum, neden var olmaya çalıştığımı da. bağlaçları çok bağlıyorum dilime; çünkü hiçbir sözün yalnız olduğuna inanmıyorum, zihnimdeki yalnızlık kadar.
yine kararsızlık masasına oturuyorum yatakta tavanı izlerken. hukuk okumak istemiyorum bugün de. yolun başındayken vazgeçmeyi düşünüyorum. fakat zaten bu yola kendim girmediğimi hatırlıyor ve vazgeçiyorum. geleceği düşünüyorum. gelecekteki beni. kaygılanıyorum. dünden farklı bir istek var içimde. bugün sen istiyorum. sonra tüm bunları unutup monoton hayatıma geri dönüyorum.

sterio.

 

sterio

Kayıtlı Üye

• 9 Haz 2012

• #2

---> hiçliğe yazdığım mektuplarım

değerli hiçlik;

zihnimde varlığının, yokluğundan ağır bastığı bu günlerde düşünmenin verdiği inanılmaz haz, senin sevgi ipinle bir düğüm daha attı gönlüme. yokluğun için yalvarırken, varlığınla konuşmak yoruyor beni.
aslında ruhumu yoran tek şey sen değilsin. içinde bulunduğum manevi boşluk, sevdiğimden kopmama da yol açtı. ama gönül yasaları, fizik yasalarına benzemiyor ki. uzaklaştıkça daha çok bağlanıyorsun. tez elden ruhuma aspirinini verecek bir el bulmam gerekecek. bu boşluk daha fazla beni içine çekmeden.

sevgili dostun sterio

 

Son düzenleme: 9 Haz 2012

sterio

Kayıtlı Üye

• 9 Haz 2012

• #3

---> hiçliğe yazdığım mektuplarım

değersiz hiçlik;

yoksun. ben varsam sen yoksun. yani sanırım. ben varsam sen neden olasın ki, ya da sen varsan ben neden olayım? eğer var olsaydın sıkılırdın zaten benden. susmazdın. bak sıkılanlar tek tek gidiyorlar. yoksun. evet evet yoksun.
ya da varsın. hiçbir inanç yokluğunu anlatmaya yetmiyor. tıpkım uykum gibisin.
uyumak istemez karanlıktan korkan çocuk. çünkü korkutur onu gecenin karanlığı. yine de uyumak zorundadır. uyur.
sonra da uyanmak istemez uykudan. uyku tatlıdır. belki sen de tatlısındır. vuslat uzak değil sevgili dostum.

sterio

 

sterio

Kayıtlı Üye

• 11 Haz 2012

• #4

---> hiçliğe yazdığım mektuplarım

değersiz hiçlik ;

yokluğun fikri kafamı daha fazla kurcalamaya başladı bu günlerde. belki de seni var saymamın nedeni, varlığını istememdir. yorumldum artık seni aramaktan. ne kadar bedbahtım bi bilsen...

farklı düşünceler de zorluyor fikrimi. zihnimi karıncalaştırmaya uğraşıyor sanki herkes. bağlanmaktan çok korkuyorum, çünkü o çok kolay elde edilen bir şey. ama sonrası çok yakıyor canımı. gelenin gitmesindense hiç gelmemesi daha huzur verici sanki. ama hiç gitmeme olasılığı bu riski göze almama yetiyor.

yine de kalbimi bırakıp beynimi dinlemekten yanayım. gelecek olanın gitmemesidir tek arzum. anlıyorsun değil mi?

sterio

 

sterio

Kayıtlı Üye

• 12 Haz 2012

• #5

---> hiçliğe yazdığım mektuplarım

değersiz hiçlik;

değersiz diyorum çünkü sen benim iç dünyamın bana yansımasısın. sabah evden çıkarken sıktığım parfümün kokusu hala geçmemiş odamdan bağlanıyorum sana. yerlerde aylar önce aldığım ama fal bile açmadığım 52'lik deste dağınık bir biçimde duruyor. masamın üstünde gelecekte yapmak istemediğim mesleğin kitapları var. cam üstten açık ve yoldan geçen lanet arabaların seslerini duyuyorum.

insanlar neden inanır? islam peygamberini görmüş ömer bile ya varsa diye inanın demiş. korku için mi inanmalıyız sence? eğer sen varsan bana zerre kadar zarar veremezsin ama ya tanrı varsa neler yapar?
daha 9 yaşındaydım. hıçkırıklar içinde ağlıyordum. dedem ölüyordu. tanrıya yalvardım ölmesin diye. dünyanın en zalim insanı bile o an bana acır, üzülürdü. ama o acımadı hiçlik. dedeme sarılırken öldürdü onu. neden dedim cevap vermedi. yalvardım, yakardım susma işaret ver dedim, çıt çıkarmadı.
oysa Muhammed onu çağırmadı bile. onunla konuştu hatta ona sevgilim dedi. neden ha neden? ikimizi de o yaratmadı mı?
yine de sustum. konuşursam ceza verirdi bana. öyle düşündüm. onu sevmeden ona taptım. ona inandım ama dediklerini yapmadım. tıpkı diğer insanlar gibi.
evet hiçlik. senin değersiz olmanın nedeni korkunç olmaman.
insanlar tanrılardan hep korktu. ama benim tanrım korkunç değil. çünkü dünyaya burnunu sokmuyor.