![x[AsimeLek]x](/data/avatars/m/22/22454.jpg?1696432254){kind=avatar}
x[AsimeLek]x
Bayan Üye
Bir adam varmış yoksulluk ve sefalet içinde geçmiş çocukluğu.Köylerinin yakınından geçen tren raylarının etrafındaki odunları toplayarak büyütmüş annesi oğlunu soğuk kış aylarında..Kimi zaman meyve sebze satar, kimi zaman da pazarda yaptığı dikiş nakışları satarmış.babası yıllar önce bir trafik kazada ölmüş . oğluyla yapayalnız kalmış kadın.büyük zorluklarla okutmuş evladını. Oğlu da çok çaba sarf etmiş okumak, anasının yüzünü kara çıkarmamak için.hem okuyup hem çalışmış o körpecik çocukluk yıllarında…Anlayacağınız çocukluk nedir hiç bilememiş. Çocuk delikanlı olmuş Üniversite son sınıfta avukatlık okuyormuş artık. Ve sınıfından bir kıza aşık olmuş evlenmiş. İkisi de başarıyla bitirmişler okulu. Bir sene sonra bir oğulları olmuş…Adam oğluna çılgın gibi oyuncaklar alıyormuş…Trenler,savaş arabaları,yarış arabaları,bisiklet ve bunun gibi bir sürü oyuncak... Eşi ; daha yeni doğmuş bir bebeğe neden bu kadar oyuncak aldığını sorduğunda benim hiç oyuncağım olmadı ama o benim gibi olmayacak diye geçiştiriyormuş.. Hafta sonu alışverişe giden kadın eve geldiğinde eşinin çocuğunun odasında olduğunu görmüş bebek beşikte yatarken adam tüm oyuncakları yere sermiş ve hepsiyle gözleri ışıldayarak oynuyormuş.evet oyuncaklarla deli gibi ,çocuk gibi tuhaf tuhaf sesler çıkararak oynuyormuş..Meğer o oyuncakları kendisi için almış ve eşinin evde olmadığı her zaman o oyuncaklarla çılgınca oynuyormuş.
Düşünsenize kocaman bir adam ciddi ciddi tuhaf seslerle viv ,rın rın , düüüttt diye oyuncaklarla oynuyor.
Bu hikayeyi üniversite de bir öğretmenimiz anlatmıştı bize . gerçek bir hikayeymiş.nedense kendim aklıma gelmişti hikayeyi duyduğumda.
Çocukken mavi saçlı bir bebek için günlerce ağladığım.
Köydeyken ; bezden bebekler yapardım, mısır püskülünden de saç.kolları ve bacakları çöp olurdu , rengarenk elbise diktirirdim anneanneme bebeğim için. Sonra çamurdan bir sürü oyuncak..özene bezene koltuk ,masa ,televizyon, ve koltukta oturup televizyon seyreden bir aile…kardeşim pek beceremezdi çamurdan oyuncak yapmayı ona da araba filan yapardım...hemen oynayamazdık ama , kuruması için güneşte uzunca kalması gerekirdi…sonra kardeşimle oturur evcilik oynardık...çamurlarla oynamaktan ellerim çatlardı.Köyün buz gibi suları yakardı çatlakları….ama onlar rengarenk bez bebeklerin ,peluş ayıcıkların yerini hiç tutamadı….şimdi büyüdüm ve inanmayacaksınız bir sürü oyuncağım var.Bebekler,ayıcıklar,hatta oyuncaklı yumurtadan çıkan yap bozlar bile .birisi hediye almak istese hemen oyuncak olsun derim ne olursa olsun ama oyuncak olsun….aralarında en çok sevdiğim hatta onunla uyuduğum zenci,mavi gözlü,fener bahçe formalı bir bebeğim var…öyle aleni oynamıyorum tabi ki ,odamda her biri bir köşede duruyorlar.
Hepimiz çocuk olduk ve hepimiz biliriz oyuncakların ne kadar güzel olduğun….Kimimiz çocukken pek değerini bilmeyiz kırar dökeriz.
Kız çocukları bebeğini ya kalemle karalar yada saçını tarayacağım diye zavallı bebeği kel eder. Erkek çocukları ise sağlam arabayı tamir etmek için parçalar ve asla bir araya getiremez.
Çocuklarınıza oyuncaklarını parçaladıkları için asla kızmayın bırakın dilediklerince oynasınlar. Dedim ya her şey zamanında güzel
Düşünsenize kocaman bir adam ciddi ciddi tuhaf seslerle viv ,rın rın , düüüttt diye oyuncaklarla oynuyor.
Bu hikayeyi üniversite de bir öğretmenimiz anlatmıştı bize . gerçek bir hikayeymiş.nedense kendim aklıma gelmişti hikayeyi duyduğumda.
Çocukken mavi saçlı bir bebek için günlerce ağladığım.
Köydeyken ; bezden bebekler yapardım, mısır püskülünden de saç.kolları ve bacakları çöp olurdu , rengarenk elbise diktirirdim anneanneme bebeğim için. Sonra çamurdan bir sürü oyuncak..özene bezene koltuk ,masa ,televizyon, ve koltukta oturup televizyon seyreden bir aile…kardeşim pek beceremezdi çamurdan oyuncak yapmayı ona da araba filan yapardım...hemen oynayamazdık ama , kuruması için güneşte uzunca kalması gerekirdi…sonra kardeşimle oturur evcilik oynardık...çamurlarla oynamaktan ellerim çatlardı.Köyün buz gibi suları yakardı çatlakları….ama onlar rengarenk bez bebeklerin ,peluş ayıcıkların yerini hiç tutamadı….şimdi büyüdüm ve inanmayacaksınız bir sürü oyuncağım var.Bebekler,ayıcıklar,hatta oyuncaklı yumurtadan çıkan yap bozlar bile .birisi hediye almak istese hemen oyuncak olsun derim ne olursa olsun ama oyuncak olsun….aralarında en çok sevdiğim hatta onunla uyuduğum zenci,mavi gözlü,fener bahçe formalı bir bebeğim var…öyle aleni oynamıyorum tabi ki ,odamda her biri bir köşede duruyorlar.
Hepimiz çocuk olduk ve hepimiz biliriz oyuncakların ne kadar güzel olduğun….Kimimiz çocukken pek değerini bilmeyiz kırar dökeriz.
Kız çocukları bebeğini ya kalemle karalar yada saçını tarayacağım diye zavallı bebeği kel eder. Erkek çocukları ise sağlam arabayı tamir etmek için parçalar ve asla bir araya getiremez.
Çocuklarınıza oyuncaklarını parçaladıkları için asla kızmayın bırakın dilediklerince oynasınlar. Dedim ya her şey zamanında güzel
