Her gidiş bitirir bazı şeyleri... Giden savrulur sevgiliden uzaklarakalan gelmeyeceğini bilse de
devam eder beklemeye... Bizim yaşadığımız da bu acı bitişlerden biriydi... Yaşandıama bitmedi. Bitiremediseninle birlikte uzaklara götüremedi hayalini..
Yüreğim gözlerinde bi umut aradı gitmeyeceğine dair her adımında.. Ama sen her saniye daha da uzaklaştın herşeyimden.. Gittiğin günü hatırlıyor musun sendeanıyor hüzünlere dalıyor musun benim gibi? Ben hiç unutmadım biliyor musun? Sen bi kere de gitmedin benden. Gün geçtikçe yabancılaştık önce birbirimize.. Sonu hazırladık ve o gün geldi. Ayrılık çaldı kapımızı.. Sen açtın kapıyı. Ben istemedim gelmesini çünkü seni götürecekti giderken yanında.. Korktuğum başıma geldi. Bir sabah gözlerimi açtığım da bulamadım seni yanımda.. Suçlu aradım.. Tek başıma kaldıramazdım bu yükü.. Kızdımm sana... Oysa hiç kızmazdım kızamazdım bilirsin.. Ne yaparsan yap hep affettirirdin kendini.. Ama bu sefer affettirmeye bile gelmedin... İşte o an anladım bu gidişin son ve bu bekleyişin anlamsız olduğunu...
Ama ne umudum kaldı içimde aşkını yeşertecek ne de gücüm kaldı seni yerleştiğin kalbimden sökecek.. Her seferinde bulamamaya alışmışken senihasretlerinle yaşamayı da öğreniyorum... Zaman... Seni unutturamıyor tabi.Sadece sen'i sensiz yaşamaya alıştırıyor..
Göz yaşlarımı dindirdimm... Artık ağlamıyorum her hatıranda.. Buraya kadardı bende varlığın... Artık gömüyorum seni kalbimin ortasına... Çıkmayeşerme ve sakın geri gelme bıraktıklarının yanına...