p0nip0n
Bayan Üye
Dünyada herkesin yaşamak olduğu ama bir o kadar kişinin de kendini bulduğu bir duygudur terk edilmek. Terk edilmemiştir belki de terk etmiştir ama yinede dinler en sevdalı nakaratları karşısındaki ile dalga geçermişçesine. Ya da terk edilmiştir, boynu bükük kabullenmiştir hiç bitmeyen ayrılık türküsünü. Türkünün birini bitirip birini takar hayat pikabına hep aynı ayrılık nakaratının geçtiği, hep aynı serzenişin olduğu, hep ölümün bitmek tükenmek bilmeyen hırsının söylendiği en güzel aşk melodileriyle süslenmiş hayat türküsünü. Elinden gelen budur çünkü ne gidenin ardından kötü bir cümle kurmuş ne de beddua etmiştir. Kendini ya hiç yapılmaması gereken şeylere itmiş ya da ağzından hiç düşürmemiştir aynı nakaratı. Hep kendini bulmuştur çırpınan yüreklerin sevdalı masallarında. Bazen işi delikanlılığa vurup içinde kopan fırtınalara inat göğsünü germiştir hayata ki yine başarılı olamamış gidene yas tutmaya devam etmiştir Nasıl mı Benim yaptığım gibi..
Bu nasıl bir acıdır ki;
Göğsümü hissedemez oldum
Nasıl bir karmaşadır ki aklımda ki
Ne yaşadım ne de ölebildim.
Seni kazıdım kalbime
Seni çizdim gözlerime
Ve bir seni sevdim
Sevdamın mum alevi eşliğinde
Ne bir beddua oldun dilimde
Ne de bir serzeniş hayata
Hep seni katım canıma
Canım acırken yine sen yoktun yanımda
Duvarlardan aynalardan aldım sonra hırsımı
O zaman da ellerimdeki kan odun
Akarken damla damla yüreğime
Canım acıdı sen yine yoktun
Oysa ki gelecektin
Söz vermiştin hani bana
Bekleyecektin
Sen mi öldün yoksa ben mi??
