endLesS
Webmaster
Hediye Mes’elesi
Rasûlullah (sav) zekat toplama işinde birini vazfilendirmişti. Bu zâta gittiği yerlerde bazı hediyeler verildi. Vazifeden dönünce: “Bunlar zekat olarak verilenler, bunlar da bana hediye edilenlerdir” deyince, Rasûlullah (sav) celallenerek minbere çıkıp Allah’a hamd ve senada bulunduktan sonra şunları söyledi: “Ben sizden birinizi Allah’ın bana tevdi ettiği bir işte istihdam ediyorum. Sonra o da geliyor: ‘Bunlar zekat olarak verilenler, bunlar da bana hediye edilenlerdir’diyor. Bu adam -eğer doğru sözlüyse- babasının veya anasının evinde otursaydı da, hediyesi ayağına gelseydi ya! Vallahi sizden kim haksız birşey alırsa mutlaka onu boynunda taşıyarak, haşrolacaktır.. şayet aldığı şey deve ve sığır ise böğürerek, koyun ise meleyerek kıyamet gününde Allah’ın huzuruna gelecektir” buyurdu. Sonrada Allah Rasûlü (sav) koltuk altlarının beyazlığı görünecek kadar ellerini kaldırdı ve “Allah’ım tebliğ ettim mi?” şeklindeki duâsını üç defa tekrar etti. (Ebu Davud, Kitabu’l-Haraç 11)
Günümüzde de şahs-ı manevînin fazilet ve meziyetlerinden dolayı şahsımıza ve cemaatimize teveccühlerin olması normaldir. Ve bundan dolayıdır ki bazı arkadaşlarımıza birtakım hediyeler takdim edilebilir. Bu da normaldir. Fakat burada dikkat edilmesi gereken birkaç husus vardır ki, üzerinde durulmaya değer!
Evvelâ, gelen hediyeleri kişinin, şahsına aitmiş gibi alması, yukarıda mealini arzettiğim hadîse göre mezmumdur.
Bu mes’eleyi biraz daha açacak olursak: Bizler, birer zekat memuru gibi hizmet adına, esnafın arasında dolaşıp, onları ikna ederek paralarını alabiliriz. Bir de herhangi bir insan gibi gittiğimizde, yine aynı şekilde paralarını verirler mi acaba? “Sizlere kamil ma’nâda yardımcı olamıyoruz” deyip özür dilerler mi? Demek ki onlar yaptıklarını şahs-ı manevînin hatırı için yapıyorlar. Bizlere itimad edip, hizmet adına paralarını emanet ediyorlar.
Mes’eleyi kendi açımdan ele alacak olursam, şöyle bir mülâhaza yerinde olur kanaatindeyim: Eğer ben, köyde otursaydım bugün bana getirilen hediyeler yine gelir miydi? Gelmezdi. Bunun içindir ki ben, kabul adına and verdirilerek bana gelen şeyleri başkalarına dağıtıyorum. Sizler de öyle yapmalısınız.
Rasûlullah (sav) zekat toplama işinde birini vazfilendirmişti. Bu zâta gittiği yerlerde bazı hediyeler verildi. Vazifeden dönünce: “Bunlar zekat olarak verilenler, bunlar da bana hediye edilenlerdir” deyince, Rasûlullah (sav) celallenerek minbere çıkıp Allah’a hamd ve senada bulunduktan sonra şunları söyledi: “Ben sizden birinizi Allah’ın bana tevdi ettiği bir işte istihdam ediyorum. Sonra o da geliyor: ‘Bunlar zekat olarak verilenler, bunlar da bana hediye edilenlerdir’diyor. Bu adam -eğer doğru sözlüyse- babasının veya anasının evinde otursaydı da, hediyesi ayağına gelseydi ya! Vallahi sizden kim haksız birşey alırsa mutlaka onu boynunda taşıyarak, haşrolacaktır.. şayet aldığı şey deve ve sığır ise böğürerek, koyun ise meleyerek kıyamet gününde Allah’ın huzuruna gelecektir” buyurdu. Sonrada Allah Rasûlü (sav) koltuk altlarının beyazlığı görünecek kadar ellerini kaldırdı ve “Allah’ım tebliğ ettim mi?” şeklindeki duâsını üç defa tekrar etti. (Ebu Davud, Kitabu’l-Haraç 11)
Günümüzde de şahs-ı manevînin fazilet ve meziyetlerinden dolayı şahsımıza ve cemaatimize teveccühlerin olması normaldir. Ve bundan dolayıdır ki bazı arkadaşlarımıza birtakım hediyeler takdim edilebilir. Bu da normaldir. Fakat burada dikkat edilmesi gereken birkaç husus vardır ki, üzerinde durulmaya değer!
Evvelâ, gelen hediyeleri kişinin, şahsına aitmiş gibi alması, yukarıda mealini arzettiğim hadîse göre mezmumdur.
Bu mes’eleyi biraz daha açacak olursak: Bizler, birer zekat memuru gibi hizmet adına, esnafın arasında dolaşıp, onları ikna ederek paralarını alabiliriz. Bir de herhangi bir insan gibi gittiğimizde, yine aynı şekilde paralarını verirler mi acaba? “Sizlere kamil ma’nâda yardımcı olamıyoruz” deyip özür dilerler mi? Demek ki onlar yaptıklarını şahs-ı manevînin hatırı için yapıyorlar. Bizlere itimad edip, hizmet adına paralarını emanet ediyorlar.
Mes’eleyi kendi açımdan ele alacak olursam, şöyle bir mülâhaza yerinde olur kanaatindeyim: Eğer ben, köyde otursaydım bugün bana getirilen hediyeler yine gelir miydi? Gelmezdi. Bunun içindir ki ben, kabul adına and verdirilerek bana gelen şeyleri başkalarına dağıtıyorum. Sizler de öyle yapmalısınız.