Yaşamın kıyısında bir hayat yaşıyorum ne onu unutabiliyorum nede ellerini tutabiliyorum elimde kalan hatırlamak için bir resmi ve ömür boyu unutmayacağım son sözleri var. Ne kadar acı onu hatırlamak, uzun siyah saçlarında dans etmek gözlerinde karanlığın ışığını aramak gülüşünde tüm dertleri unutmak, canım derken tüm benliğimi rüzgara bırakmak, ne güzeldi sesizce saatlerce susmak .ne kadar acı şimdi onu hatırlamak , Şimdi çok uzaklarda gözümün görmediği ellerimin tutmadığı bir diyarda bensiz yaşamını sürdürüyor. Ve ne kadar acı şimdi onu başkası ile hatırlamak.Şimdi yaşamın kıyısındayım bir karar aşamasında tüm bu düşünceler sarmışken benliğimi uçurumun ucunda seni görüyorum ve son bir adım kaldı ve ne kadar acı ki gittiğim yerde sen yoksun.
Henüz yaşım 19-20 annemi ve babamın uzun yıllar önce bir trafik kazasında kaybetmiş onlardan kalan bahçeli ufak bir evde yalnız yaşayan fazla dostu olmayan ,sakin bir hayatı tercih eden bir gençtim , gözümdeki hayat o kadar toz pembe ki göremiyorum güzellikler arkasında saklanmış acıları,o kadar güzel ki hayat her bir ayrıntıdan mutluluk duyacak kadar severdim hayatı,uyanınca açardım penceremi bir ilk bahar sabahı yüzüme yansıyan güneş gözlerimi kamaştırıyordu ,gözlerimi kaçırmak için bahçedeki büyük söğüt dallarının gölgesine çekiyordum kendimi, dallarına konan kuşlar ne güzelde günaydın diyordu, kollarımı açıp yeni bir güne tebessümle günaydın demek ne kadar güzeldi. Ne kadar güzeldi söğüt altında kurduğum hayaller. Ne kadar güzeldi hayallerimi süsleyen sen olunca .gözlerimi kapattığımda yaz yağmurun altında uçsuz bucaksız yeşillikler arasında . ayakkabılarımızı çıkarıp yağan yağmura aldırmadan elimde elin saatlerce koşmak ne güzeldi yorulduğunda sırt üstü yatıp gökyüzüne yağan yağmura bakmak sonra dönüp o halini seyretmek, saçlarının süzülen yağmurun izlemek ve açtığımda gözlerimi o söğüt altında bunların gerçekleşecek hayaller olduğunu bilmek ne kadar güzeldi.
İlk tanıştığımız günü hatırlıyorum ne kadarda tartışmıştık karanlıkta koltuk numaraları göremediğimiz bir sinema bileti yüzünden sonra yan yana olduğumuzu hatırlatınca görevli sinemada onlarca gözü üzerimizde hissetmiştik ilk seans bitene kadar hiç sesimiz çıkmamıştı aslımda film komedi filmiydi bir kutu mısırla döndün ikinci yarı sonra alabildiğine gülmüştün o halin perdedeki filmden çok daha güzeldi ve bana yeter artık birazda filmi seyret inan film benden daha komik demiştin karanlıklar içinde yüzümün kızardığını hissetmiştim ve film bitene kadar gülmüştük çıkışta, bir neskafe için ben mi yoksa sen mi davet edersin demiştin ve böyle başladı sonun başlangıcı. Her geçen gün biraz daha beni buluyordum sende ilk elini tuttuğumu hatırlıyorum müthiş bir yılbaşı akşamıydı gökyüzünden kar taneleri ikimiz için yer yüzüne iniyordu sanki, çevremizde eğlenen insanla ışıltısı altında içime sığmayan bi sevgiyle usulca elini tutuşum ve tebessümle yüzüme bakışın ve hissettiğim elin. sevgin ve omzuma yaslanan saçların olmuştu. Bir seneyi sevgi dolu günlerle geçirmiştik.unuttuğumuz bazı hayatın gerçekleri vardı askerlik dönemi gelmişti.bir an önce gidip tekrardan ikimiz için yeni bir yaşama başlamak istiyordum kurduğum tüm hayallerde o vardı.oda bunu biliyordu ayrılmak hayli zor olmuştu 18 aylık bi ayrılık dönemi bizi bekliyordu, ilk zamanlar sık sık arıyordu beni bende onu hafta sonları aramak için çarşı iznine çıkıyordum 7 ve 8 ayların sonunda konuşmalar zayıf ve kısa sürmeye başlamıştı, bir anlam veremiyordum sorduğumda mutlaka önemli bir işi olduğunu söylüyordu ve görüşmemiz aydan aya olmaya başlamıştı üstelik ben arıyordum, (nerden bilirdim hayal kurduğum gözlerinde şimdi bir başkası olduğunu )
Ve sonunda bitmişti askerlik, içim de elini tutuğum günün heyecanı ile ona koşuyordum adeta, ve hayatımın sürprizini yapmak için bankada bulunan paramın yaklaşık üçte birini çektim bir kuyumcuya gidip özelle süslettiğim yüzüğünü aldım henüz haberi yoktu döndüğünden koşa koşa eve girdim ve biraz çeki düzen verdim resmi bir kıyafet giydim tıraş oldum ,ve evini aradım küçük kardeşi çıktı ve bir arkadaşı ile sinemaya gittiğini söyledi, tüm her şey hazırdı yarınlar için, yolda bir çiçekçiden bir tane gül aldım ve bir not yazdırdım notta : hayatımın başladığı bu beyaz perdede yarınlarımda benle yaşlanmak için rol arkadaşım olurmusun. Ve sinemanın önündeki kafede beklemeye başladım filmin bittiğini karşıda yoğunlaşan insanlardan anlamıştım yine için heyecanla dolu ellerim titremekteydi ve onu gördüm tüm güzelliği ile çıktı .hafiften kafasını çevirdi beni göremeyeceği bir yerde onu seyrediyordum, ve arkasını döndü arkadaşını beklediği belliydi ve arkadaşı gelmişti ona yaklaşarak yanağına içimi acıtan bir öpücük kondurdu ve elleri ellerinin arasında bana doğru yürüyorlardı, hayatımı ve hayallerimi paylaşmak istediğim kız şimdi başkasının düşlerinde yeşeriyordu.elindeki çiçeği ve kutuyu masaya bıraktım hızlıca kapıya yönelmiştim onun o halini görmemek için koşuyordum adeta onlarda kapıya yaklaşmıştı göz göze gelmedik ama elindeki alyansı görmüştü. yanımdan geçerken durakladı ve Kaan dur dedi yanındaki arkadaşını içeri gönderdi ve Kaan geleceği olmayan bir hayal kurduk ve bitti 18 ayda düşünmek için çok zamanım oldu ve mert çıktı karşıma ve bitti sende unut artık dedi acı bir tebessümle sen beni 18 ay beklemedin ama ben sana bir ömrü adamıştım,şimdi git filmden sonra neskafe çok iyi oluyor bilirsin tadını, hiç sesi çıkmadı, arkamdan bir ses beyefendi bunları unutunuz diyordu aslımda ben onları unutmamıştım onsuzlukla beraber gömmüştüm .hiç durmadan koşuyordum bu kez koşmamın anlamı farklıydı hep ona kavuşmak için yoruldum şimdide kaçmak için, ve bitmişti tüm güzelliği ile acı bir şekilde
Yaşamın kıyısında bir hayat yaşıyorum ne onu unutabiliyorum nede ellerini tutabiliyorum elimde kalan hatırlamak için bir resmi ve ömür boyu unutmayacağım son sözleri var. Ne kadar acı onu hatırlamak, uzun siyah saçlarında dans etmek gözlerinde karanlığın ışığını aramak gülüşünde tüm dertleri unutmak, canım derken tüm benliğimi rüzgara bırakmak, ne güzeldi sesizce saatlerce susmak .ne kadar acı şimdi onu hatırlamak , Şimdi çok uzaklarda gözümün görmediği ellerimin tutmadığı bir diyarda bensiz yaşamını sürdürüyor. Ve ne kadar acı şimdi onu başkası ile hatırlamak.Şimdi yaşamın kıyısındayım bir karar aşamasında tüm bu düşünceler sarmışken benliğimi uçurumun ucunda seni görüyorum ve son bir adım kaldı ve ne kadar acı ki gittiğim yerde sen yoksun.
ELVEDA HAYATIMIN SON SAHNESİ
![Tr-[q] #](/data/avatars/m/11/11848.jpg?1696432188){kind=avatar}