Hayatımı yeniden yaşayabilseydim...

Hayatımı yeniden yaşayabilseydim

Hastayken yatağa girer, dinlenirdim... Ben olmadığım zaman her şey kötüye gidecek gibi düşünmezdim...

Gül şeklindeki pembe mumu saklamaz, yakardım...

Daha az konuşur ama daha çok dinlerdim...

Yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim...

Şömineyi yakmak isteyen biri olduğunda, leke olacak diye daha az korkardım...

Bana gençliğini anlatmaya çalışan dedeme daha çok vakit ayırırdım...

Kocamın sorumluluklarını daha çok paylaşırdım...

Saçım bozulmasın diye arabanın camının açılmasını önlemezdim...

Eteğimin lekelenmesine aldırmadan çimlere otururdum...

Televizyon seyrederken daha az, hayata bakarken daha çok ağlar ve gülerdim...

Ömür boyu garantili, pratik vs. denilen hiçbir şeyi satın almazdım...

Hamileliğimin bir an önce sona erip, doğum yapmayı dilemek yerine, hamile olduğum her anın tadını çıkarırdım...

Çocuklarım beni öpmek istediklerinde, asla "Önce git ellerini, yüzünü yıka" demezdim... Onlara daha çok "Seni seviyorum" ve ondan da çok "Özür dilerim" derdim...

Ama başka bir hayat verilseydi en çok yapacağım şey; her dakikasını değerlendirmek olurdu...

Dikkatle bak... Gerçekten gör... Yaşa... Vazgeçme... Küçük şeyler için şikayet etmeyi bırak...

Bana benzemeyenler, benden daha çok şeye sahip olanlar ve kimin ne yaptığı ile ilgilenmezdim...

Bunun yerine, ilişkilerimi güçlendirmeye çalışırdım...

Unutmayın... Sahip olduğumuz ruhsal, fiziksel ve duygusal her şey için Allah'a şükredin...

Tek bir hayatımız var ve bir gün sona eriyor... Umarım her gününüzü değerlendirirsiniz...

(Emma Bombeck Avustralya'da kanserden öldü... Okuduğunuz yazıyı, kanser olduğunu öğrendikten sonra kaleme aldı...)