ashli
Bayan Üye
Kudüs'te görevlendirilen bir gazeteci, Ağlama Duvarı'nın önünden
her geçişinde, yaşlı bir Musevi'nin orada öyle durup dua ettiğini
fark etmiş.
Bir hafta, iki hafta... sonunda adamla bir röportaj yapmaya karar
vermiş. izin alıp teybini açmış, sormuş adama:
- Adiniz?
- David. Polonya Yahudisiyim. Yaşım 65. Smalla'da bir manav
dükkanım var. Evliyim. İki çocuğum Tel Aviv'de bir çiçek serasında
çalışıyor...
- Sizi her gün burada, Ağlama Duvarı'nın önünde dua ederken
görüyorum.
- Evet, her sabah dükkanı açmadan buraya gelirim. Dünya barış ve
insanların kardeşliğini için dua ederim. Öğle tatilinde bu sefer
insanların mutluluğu, acıların sona ermesi için Yaradan'a yalvarırım.
Aksam da, eve dönerken, bu kez dürüst ve iyi insanların esenliği için
dua ederim.
Cumartesi günleri de burada, yine dua ederek geçiririm.
- Ne güzel! Kaç senedir bunu sürdürüyorsunuz?
- İsrail'e göçtüğümden beri, yani 40 yıl geçti.
Gazeteci çok etkilenmiş, heyecanla sormuş:
- 40 yıldır her gün dua ediyorsunuz. 40 yıldır yılmadınız. Bugün
nasıl bir duygu içindesiniz, neler hissediyorsunuz?
Uzun uzun iç geçirmiş yaşlı Musevi; sonra bezgin bir sesle cevap
vermiş:
- Vallahi artık bilemiyorum, demiş. İçimde, sanki duvara
konuşuyormuşum gibi bir his var.
her geçişinde, yaşlı bir Musevi'nin orada öyle durup dua ettiğini
fark etmiş.
Bir hafta, iki hafta... sonunda adamla bir röportaj yapmaya karar
vermiş. izin alıp teybini açmış, sormuş adama:
- Adiniz?
- David. Polonya Yahudisiyim. Yaşım 65. Smalla'da bir manav
dükkanım var. Evliyim. İki çocuğum Tel Aviv'de bir çiçek serasında
çalışıyor...
- Sizi her gün burada, Ağlama Duvarı'nın önünde dua ederken
görüyorum.
- Evet, her sabah dükkanı açmadan buraya gelirim. Dünya barış ve
insanların kardeşliğini için dua ederim. Öğle tatilinde bu sefer
insanların mutluluğu, acıların sona ermesi için Yaradan'a yalvarırım.
Aksam da, eve dönerken, bu kez dürüst ve iyi insanların esenliği için
dua ederim.
Cumartesi günleri de burada, yine dua ederek geçiririm.
- Ne güzel! Kaç senedir bunu sürdürüyorsunuz?
- İsrail'e göçtüğümden beri, yani 40 yıl geçti.
Gazeteci çok etkilenmiş, heyecanla sormuş:
- 40 yıldır her gün dua ediyorsunuz. 40 yıldır yılmadınız. Bugün
nasıl bir duygu içindesiniz, neler hissediyorsunuz?
Uzun uzun iç geçirmiş yaşlı Musevi; sonra bezgin bir sesle cevap
vermiş:
- Vallahi artık bilemiyorum, demiş. İçimde, sanki duvara
konuşuyormuşum gibi bir his var.