Bayan Taruz
Bayan Üye
Bir gün düşersin yollara, hiç durmamacasına yürürsün, dünyanın sonuna ulaşmaya çalışır gibi. İlk zamanlar zorlansada bu yolda gün geçtikçe hızlanırsın. Yaşarsın hayatı. Bazen yalnızsındır, bazen ise birileri olur yanında. Yolların kesişir bazı insanlarla. Birlikte yürümeye devam edersin. Önündeki yol o kadar uzundur ki sonu asla görünmez. Sonunun ne zaman geleceğini ise kimse bilemez. Az önce yolunun kesiştiği insanlar bir anda farklı bir yola sapıverir. Anlam veremezsin nereye gittiklerini. Bazen de sen yol değiştirmek istersin, yalnız bırakırsın birlikte yürüdüklerini. O yol acı doludur, mutluluk dolu, bazen hüzün bazen ise heyecanlarla dolu. Gözyaşlarının tebessümlere karıştığı, bir kısmı engelebeli olsada düzlükleri de olan bir yol. Çoğu zaman öyle kaptırırsın ki kendini yürümeye, neden yürüdüğünü bile düşünmezsin. O yol sana ne sunuyorsa ona razı olursun. Hiç düşünmezsin aslında herşeyin kendi elinde olduğunu. O yol sana seçimler sunar seçim yapma şansının olduğunu farkedemeden. Çevrene bakınırsın, başkalarına kulak verirsin. Onlar ne seçtiyse sende onu seçersin doğruluğunu hiç tartmadan. Her adım atışında biraz daha değişirsin, farketmezsin bunuda çoğu zaman. Yaşamını şekillendirdiğin doğruların başkalarının olduğunu anlayamazsın ya da anlamak istemezsin. Belki anlarsın da çoğunluk böyle ise bu doğrudur diye kendini kandırırsın. Artık bu yolun bitmeyeceğini, sonsuza kadar süreceğini düşündüğün bir anda bir sonraki adımında sonu olmayan bir uçuruma geldiğini farkedersin. Hayatın gözlerinin önünden geçip gider. Yaşadıkların, pişmanlıkların, mutlulukların, hüzünlerin, sevdiklerin, sevmediklerin...
