Düşünüyorum da bir türlü karar veremiyorum.
Gerçekten hayat mı çok zor?
Yoksa biz mi onu bu kadar zorlaştırıyoruz?
Bu konuda önümüze sürekli çıkan çukurlar mı suçlu?
Yoksa, biz mi her seferinde onları görmeyip içlerine düşüyoruz?
O çukurlara düşmek mi canımızı bu kadar çok yakıyor?
Yoksa her seferinde o çukurlara düştüğümüz için mi kendimize çok kızıyoruz?
Çukurlar mı bize hainlik yapıp sürekli yer değiştiriyor?
Yoksa biz her seferinde aynı çukurlara mı düşüyoruz?
Gerçekten gidebileceğimiz başka yol mu yok?
Yoksa bildiğimiz yol diye inatla aynı yolu hep biz mi seçiyoruz?
Oynadığımız senaryo mu hiç değişmiyor?
Yoksa aynı davranışları defalarca tekrarlayarak biz mi kendimizi sürekli aynı bölüme mahkum ediyoruz?
Düşündünüz mü hiç acaba senaryonun tamamı kaç bölüm?
Bizler genellikle hangi bölüme sıkışıp kalıyoruz?
1.Bölüm
Yolda yürüyorum.
Kaldırımda çok derin bir çukur var.
Düşüyorum.
Kayboldum… Çaresizim…
Bu benim hatam değil.
Dışarı çıkmak için yolumu bulmak çok zamanımı alıyor.
2.Bölüm
Aynı yolda yürüyorum
Kaldırımda çok derin bir çukur var.
Sanıyorum onu görüyorum.
Yine düşüyorum.
Aynı yerde olduğuma inanamıyorum.
Ama bu benim hatam değil.
Dışarı çıkabilmek yine çok zamanımı alıyor.
3.Bölüm
Aynı yolda yürüyorum
Kaldırımda çok derin bir çukur var.
Orada olduğunu görüyorum.
Yine düşüyorum.. Bu bir alışkanlık…
Gözlerim açık.
Nerde olduğumu biliyorum
Bu benim hatam.
Hemen dışarıya çıkıyorum.
4.Bölüm
Aynı yolda yürüyorum
Kaldırımda derin bir çukur var.
Etrafından yürüyorum.
5.Bölüm
Başka bir yoldan yürüyorum.
Gerçekten hayat mı çok zor?
Yoksa biz mi onu bu kadar zorlaştırıyoruz?
Bu konuda önümüze sürekli çıkan çukurlar mı suçlu?
Yoksa, biz mi her seferinde onları görmeyip içlerine düşüyoruz?
O çukurlara düşmek mi canımızı bu kadar çok yakıyor?
Yoksa her seferinde o çukurlara düştüğümüz için mi kendimize çok kızıyoruz?
Çukurlar mı bize hainlik yapıp sürekli yer değiştiriyor?
Yoksa biz her seferinde aynı çukurlara mı düşüyoruz?
Gerçekten gidebileceğimiz başka yol mu yok?
Yoksa bildiğimiz yol diye inatla aynı yolu hep biz mi seçiyoruz?
Oynadığımız senaryo mu hiç değişmiyor?
Yoksa aynı davranışları defalarca tekrarlayarak biz mi kendimizi sürekli aynı bölüme mahkum ediyoruz?
Düşündünüz mü hiç acaba senaryonun tamamı kaç bölüm?
Bizler genellikle hangi bölüme sıkışıp kalıyoruz?
1.Bölüm
Yolda yürüyorum.
Kaldırımda çok derin bir çukur var.
Düşüyorum.
Kayboldum… Çaresizim…
Bu benim hatam değil.
Dışarı çıkmak için yolumu bulmak çok zamanımı alıyor.
2.Bölüm
Aynı yolda yürüyorum
Kaldırımda çok derin bir çukur var.
Sanıyorum onu görüyorum.
Yine düşüyorum.
Aynı yerde olduğuma inanamıyorum.
Ama bu benim hatam değil.
Dışarı çıkabilmek yine çok zamanımı alıyor.
3.Bölüm
Aynı yolda yürüyorum
Kaldırımda çok derin bir çukur var.
Orada olduğunu görüyorum.
Yine düşüyorum.. Bu bir alışkanlık…
Gözlerim açık.
Nerde olduğumu biliyorum
Bu benim hatam.
Hemen dışarıya çıkıyorum.
4.Bölüm
Aynı yolda yürüyorum
Kaldırımda derin bir çukur var.
Etrafından yürüyorum.
5.Bölüm
Başka bir yoldan yürüyorum.
