Gözde'
Bayan Üye
Bugün günlerden pazar. Alarmın sesiyle anlıyorum uyanmam gerektiğini. Öyle zoruna gidiyor ki insanın tatil günü sabahın köründe kalkmak. Sımsıcak yatağa ve tatilin keyfini çıkarıp hala uyumakta olan insanlara bakıp uyanmak, ah ne zoruma gidiyor. Neden doğduğumu düşünüyorum bir an. Hep yapılan şeyler olsa da alışamıyor insan, her gün zorlukla uyanıyor, fakat değişenler mi? Değişen düşünceler. Her gün farklı sıkıntılarla başlıyoruz güne. Bugün o var bugün bu var… Hayat işte hangi gün huzurlu bırakır ki bizi…
Diyerek başlıyorum güne. Hazırlanıp çıkıyorum evden. Bismillahirrahmanirrahim ! Bakalım bugün nelere tanık olacak, neler yaşayacağız. Kimlerle karşılaşacağız…
Her zaman olduğu gibi olumsuz düşüncelerle çıkıyorum yola. Evet evet ! Her zaman bunu yaptığımı şimdi farkettim. Niye beynimizin bize hükmetmesine izin veriyoruz ki? Bunun için mi böyle olduk biz. Şu andan itibaren aldığım bir kararla ‘Hükmetme sırası bizde!’ diyorum kendi kendime. Gülüyorum ve güzel düşüncelerle başlıyorum adımlarımı atmaya…
Her zamankinden daha sağlam bastığımı hissediyorum, amacını bilir ve umutlu bir şekilde. O hiç sevmediğim ıssız sokaklar sıcak ve huzurlu gelmeye başlıyor. Yanımdan geçerken garip şekilde bakan sinir olduğum insanlar bile sevimli geliyor bana. Dershaneye varıyorum. Öğretmenler keyifli görünüyor, dersler de bir o kadar zevkli geçiyor. Allah allah ! Dersin başlarında verimliyken bir zaman sonra sıkılan ben, sıkılmıyorum. Öğretmenlerin de ilgisini çekmiyor değil. Soruyorlar ‘Hiç.’diyorum.
Hiç…
Dershane bitiyor, eve dönüyorum. Bir sürü şey dikkatimi çekiyor, vitrinler gözüme çarpıyor. ‘Yeni düzenlendi herhalde yılbaşı yaklaşıyor.’ diyorum. Hayır aslında yeni değil, yılbaşı hazırlıkları bir ay önceden başlıyor. Eee? Düşünüyorum…
Niye mi? Çünkü artık kafama hep taktığım sıkıntılar yok, içimde nefret kin huzursuzluk yok. İçimde huzur mutluluk sevgi var. Yaşadığım yere isyan etmiyorum, insanlardan nefret etmiyorum. Düşünebiliyor musunuz? O yüzümün orasında burasında çıkıp duran önceden kabusum olan sivilceleri bile takmıyorum. Geçer gider…
Eve geldiğimde gülen yüzler görüyorum. Sarılıyorum anne ve babama. ‘Ne oluyor?’ diyorlar. Teşekkür ediyorum ve bugüne kadar çıkardığım tüm sorunlar için özür diliyorum. ‘İyiki doğdum’ diyorum.
Yeni bir başlangıç, farkındalıklar üzerine açılmış yepyeni bir sayfa. İçim huzur dolu, mutluyum, umutluyum. Aldığım kararla gurur duyuyorum.
Gülüyorum. Hayat ne güzel !..
Diyerek başlıyorum güne. Hazırlanıp çıkıyorum evden. Bismillahirrahmanirrahim ! Bakalım bugün nelere tanık olacak, neler yaşayacağız. Kimlerle karşılaşacağız…
Her zaman olduğu gibi olumsuz düşüncelerle çıkıyorum yola. Evet evet ! Her zaman bunu yaptığımı şimdi farkettim. Niye beynimizin bize hükmetmesine izin veriyoruz ki? Bunun için mi böyle olduk biz. Şu andan itibaren aldığım bir kararla ‘Hükmetme sırası bizde!’ diyorum kendi kendime. Gülüyorum ve güzel düşüncelerle başlıyorum adımlarımı atmaya…
Her zamankinden daha sağlam bastığımı hissediyorum, amacını bilir ve umutlu bir şekilde. O hiç sevmediğim ıssız sokaklar sıcak ve huzurlu gelmeye başlıyor. Yanımdan geçerken garip şekilde bakan sinir olduğum insanlar bile sevimli geliyor bana. Dershaneye varıyorum. Öğretmenler keyifli görünüyor, dersler de bir o kadar zevkli geçiyor. Allah allah ! Dersin başlarında verimliyken bir zaman sonra sıkılan ben, sıkılmıyorum. Öğretmenlerin de ilgisini çekmiyor değil. Soruyorlar ‘Hiç.’diyorum.
Hiç…
Dershane bitiyor, eve dönüyorum. Bir sürü şey dikkatimi çekiyor, vitrinler gözüme çarpıyor. ‘Yeni düzenlendi herhalde yılbaşı yaklaşıyor.’ diyorum. Hayır aslında yeni değil, yılbaşı hazırlıkları bir ay önceden başlıyor. Eee? Düşünüyorum…
Niye mi? Çünkü artık kafama hep taktığım sıkıntılar yok, içimde nefret kin huzursuzluk yok. İçimde huzur mutluluk sevgi var. Yaşadığım yere isyan etmiyorum, insanlardan nefret etmiyorum. Düşünebiliyor musunuz? O yüzümün orasında burasında çıkıp duran önceden kabusum olan sivilceleri bile takmıyorum. Geçer gider…
Eve geldiğimde gülen yüzler görüyorum. Sarılıyorum anne ve babama. ‘Ne oluyor?’ diyorlar. Teşekkür ediyorum ve bugüne kadar çıkardığım tüm sorunlar için özür diliyorum. ‘İyiki doğdum’ diyorum.
Yeni bir başlangıç, farkındalıklar üzerine açılmış yepyeni bir sayfa. İçim huzur dolu, mutluyum, umutluyum. Aldığım kararla gurur duyuyorum.
Gülüyorum. Hayat ne güzel !..
Gözde H.
Son düzenleme: