ALavignE
Kayıtlı Üye
Çocuk!
İnanma anne karnında,
Dışardan duyduklarına.
Anlattıkları gibi,
İğne batması değil,
Gerçek acı.
İzlenmesi güzel değil,
Tebessümle anlatılan,
Dökülen sonbahar yaprakları.
Bir acı var ki,
Ne dillere dökülebilen,
Ne gözyaşlarına dolan.
Bir tek satırlara sığan,
Sadece durgun gözlerden anlaşılan.
Onuda ne herkes görür,
Ne herkes okur.
Ne de okuyan herkes anlar.
İçinde yaşarsın,
Kendi halinde.
Gelir,kaleminin ucuna,
Karışır gözyaşlarınla.
İşte o anda,
Dökebilirsen satırlara,
Rahatlarsın,
Bir nebzede olsa.
Dökemessen,
Zehir dolu bir torbadan,
İlk önce çatlaklardan sızar,
Acı.
Damla damla.
Son 3 damla kala,
Patlar zehirli torba,
Sarar vücudunu,
Ayak uçlarından,
Zonklayan beynine doğru.
Çenen tutulur,
Dişlerin aşınır.
Dil ucun ısınır;
İçindeki ateşten dolayı.
Anlattıkları gibi değil,
Dünya acısı,
Duydukların Hayal-i Dünya'dan,
Acı/nın başlangıçtaki sızısı.
Demiştim ya,
Üç/Beş satır yukarıda.
3 damla kala patlar,
Zehir torbası.
Tebessümdür birincisi;
Islatmayan yağmur kadar sahte!
Korkudur ikincisi;
Neyden korktuğunu bilmezcesine!
Sancıdır üçüncüsü,
Yaşadığın acıdan kalan son ukte...
İnanma anne karnında,
Dışardan duyduklarına.
Anlattıkları gibi,
İğne batması değil,
Gerçek acı.
İzlenmesi güzel değil,
Tebessümle anlatılan,
Dökülen sonbahar yaprakları.
Bir acı var ki,
Ne dillere dökülebilen,
Ne gözyaşlarına dolan.
Bir tek satırlara sığan,
Sadece durgun gözlerden anlaşılan.
Onuda ne herkes görür,
Ne herkes okur.
Ne de okuyan herkes anlar.
İçinde yaşarsın,
Kendi halinde.
Gelir,kaleminin ucuna,
Karışır gözyaşlarınla.
İşte o anda,
Dökebilirsen satırlara,
Rahatlarsın,
Bir nebzede olsa.
Dökemessen,
Zehir dolu bir torbadan,
İlk önce çatlaklardan sızar,
Acı.
Damla damla.
Son 3 damla kala,
Patlar zehirli torba,
Sarar vücudunu,
Ayak uçlarından,
Zonklayan beynine doğru.
Çenen tutulur,
Dişlerin aşınır.
Dil ucun ısınır;
İçindeki ateşten dolayı.
Anlattıkları gibi değil,
Dünya acısı,
Duydukların Hayal-i Dünya'dan,
Acı/nın başlangıçtaki sızısı.
Demiştim ya,
Üç/Beş satır yukarıda.
3 damla kala patlar,
Zehir torbası.
Tebessümdür birincisi;
Islatmayan yağmur kadar sahte!
Korkudur ikincisi;
Neyden korktuğunu bilmezcesine!
Sancıdır üçüncüsü,
Yaşadığın acıdan kalan son ukte...
