mavi_rüzqar
Bayan Üye
Hasretinden nefes alamıyorum…Var gücümle kendimi balkona atışım kar etmiyor.
Sanma yokluğuna ağlıyorum
bu nefes alamama bu ölme hissi yakıyor canımı .
Canım yandıkça doluyor gözlerim.
Nefes alamıyorum işte.
Bunu ne sana ne bir başkasına anlatabiliyorum.
Geçer diyor dostlar o şarkıdaki gibi daha öncekiler gibi bu da geçer...
Oysa senden öncem yok benim.
Yeni bir sayfa beyazlığına yazdım seni.
Temize çeker gibi geçmişi.
Senden öncesi yok…
Bunları düşündükçe nefes alışım daha da yavaşlıyor.
Aşktan ölünmediğini biliyorum da hasret öldürür mü adamı hiç sormadım..
Hasretten öldü yazılı mı hiçbir doktor raporunda ya da mezar taşında…
Geleceğin günlere az kaldı biliyorum...
Çoğu gitti azı kaldı farkındayım kızma...
Hayır çocuklukta değil bu....
Yaklaştıkça gelişin geçmiyor sanki bu lanet olası zaman...
Akreple yelkovan bön bön suratıma bakıyorlar...
El ele dolaşan sevgililere bakamıyorum...
beni fark edip nanik yapacaklar gibi geliyor galiba deliriyorum..
Ne yapayım yani beni suçlama yokluğunu suçla…
Offf kurtulamıyorum bir hastanenin aşk acısı servisi varsa ona yatmalıyım...
Gülme bir an önce gel ve kurtar beni…
Ne garip değil mi oysa eylül’ü sevmezdim...
Bütün aşk öykülerinin hazin bitiş ayı...
Yaprakların kaderinin düşmek olduğu ay...
Sen gel söz eylül’ü seveceğim bir yaprak gibi avuçlarına düşeceğim...
ey-lül e çok var…
Sensiz mutluluk kapı duvar…
Haydi gel beni kurtar
Nefes alamıyorum
Tükeniyorum
Hasretten ölür mü insan bilmiyorum..!?
