Harry Potter ve Zümrüdüanka Yoldaşlığı (Harry Potter and the Order of the Phoenix) 2007

Geçmişi tamamen televizyon yapımlarına dayalı olan David Yates, Warner Bros.’un Harry Potter serisi için dört filmde üç yönetmen değiştirmesi üzerine beşinci film olan The Order of the Phoenix’te işi devralmış ve efsane bitene kadar da koltuğundan kalkmamıştı. Yönetmen değişiklikleri sonucunda stabil kalmayan seri, her bir isimle birlikte tarz ve atmosfer değişikliğine gittiği için hem hayranları rahatsız etmiş hem de tarihe geçen bir serinin sinema sektöründeki saygınlığını azaltmıştı. Yeni yönetmen kararı ile radikal bir değişikliğe giden yapımcılar, daha sonra pişman olacakları şekilde filmin senaristini de değiştirdi ve Michael Goldenberg’e bu görev için yetki verdi. Senarist geçmişi neredeyse olmayan, zaten bu işte başarılı olmayı başaramamış Goldenberg, serideki ayrıntısı en bol kitabı olabilecek en kötü şekilde kağıda aktararak sekiz film içinde en vasatının ortaya çıkmasında büyük rol oynadı.



138 dakikalık süresiyle en uzun Harry Potter kitabına çekilen en kısa film olarak tarihe geçen The Order of the Phoenix, gerçek anlamda vasatın altında bir film. Baş kahraman Daniel Radcliffe’in kötü oyunculuğu her filmde kendini gösterse de garip bir şekilde diğer oyuncular da verimsiz performanslar sergiliyor. Son yolculuğuna uğurladığımız Gary Oldman başta olmak üzere Zümrüdüanka Yoldaşlığı üyeleriyle oyuncu kadrosunu biraz olsun kurtarmaya çalışan filmin elindeki en büyük koz hiç şüphesiz Vera Drake ile hafızalara kazınan, usta oyuncu Imelda Staunton idi. Sinir bozucu müfettiş ve yeni Hogwarts müdiresi Profesör Umbridge karakterine hayat veren Staunton, muhtemelen sekiz film boyunca Ralph Fiennes ve Alan Rickman ile birlikte hakkı yenen tek oyuncu oldu. Kitabı okuyan herkesin hayal ettiğinden de öte bir Umbridge yaratan oyuncu, kostümleri ve bu film ile ünlenen gülüşü ile akıllardan hiç çıkmayacak bir hale geldi.



Olabildiğince baside indirgenmiş öyküsü, sığdan da öte diyalogları ve filmi bir bütün yapmak için dahil edilmesi gereken pek çok önemli noktanın atlanması sebebiyle tam bir senaryo faciasına imza atan The Order of the Phoenix’i kurtaran oyunculuk dışındaki tek şey yine filmin sanatsal ve teknik yönleri oldu. Bir kez daha Stuart Craig’e teşekkür etmek zorunda kalacağım ama o olmasa muhtemelen bu seri, izlediğimiz ve hatırlayacağımız gibi olmazdı. Bahsedilmesi gereken eksikliklerden bir diğeri de senarist ve yönetmende yapılan değişikliğin besteci konumunda da yapılmasıydı. İlk dört film boyunca filmlerin müziklerinden zevk almamızı sağlayan ve o filmleri müzikleri ile hatırlamamıza vesile olan John Williams’ın yerine Nicholas Hooper getirildi. Bir sonraki film olan The Half Blood Prince’in bestelerini de yapacak olan Hooper sayesinde serinin beşinci ve altıncı filmlerinde müziğe dair hiçbir şey hatırlamaz olduk. Neyse ki son iki filmde Hooper’ın yerini Alexandre Desplat aldı ve Harry Potter efsanesinin notalı kısmı geri döndü.



Sonuç olarak serinin en zayıf halkası diye tanımlayacağımız, bir iki olumlu yanı dışında elle tutulur hiçbir yönü olmayan bir film The Order of the Phoenix. Son kitaba kadar okuyucuyu en çok geren, en çok ürküten kitap olması sebebiyle filminin daha karanlık ve daha profesyonelce yapılmasını bekleyen herkesi üzen bir yapım. Bu filmin tek kazananı ise 940 milyon dolarlık hasılat ile tabii ki Warner Bros. oldu.

Burak Hazine​