AnKaRaLiM
Kayıtlı Üye
BeşiktAŞK
Benden seni anlatmamı isteselerdi;
Önce bir yürek çizerdim kocaman. Sonra içine bir dünyayı sığdırabilirdim. O sınırsız sevgi deryasında taşar, sular seller olurdun. Irmaklar olurdun, pınarında çağlayan. Yatağına sığmaz, taşar taşardın. Yüreğindeki vefa seviyesinden.
Benden seni yazmamı isteselerdi;
Sabahlara kadar yazardım. Ama ne kelimeler yeterli kalırdı. Ne noktalı virgüller. Çünkü anne sevgisi kadar kutsal olan bu sevdan. Karşılıksız, çıkarsız. Kayıtsız şartsız. Öylesine saf, öylesine duru, öylesine berrak ki. Her türlü cefaya göğüs verirdin. Annenin ak sütü kadar helalinden.
Benden seni çizmemi isteselerdi;
Beyazın üzerine siyahı çizerdim. Bilirdim en karanlık günlerinde dahi bu yola her pahasına baş koyduğunu. Bilirdim kabusların ardında korkusuz, tek yürek olduğunu. Asla pes etmezdin bilirdim. Tıka basa yola çıkarken gemi, Beşiktaş iskelesinden.
Benden sana beste yapmamı isteselerdi;
Önce seni dinlerdim Kapalıdan, açıktan. Alayına giderken kürdili hicazkar makamından. En güzel güfteleri yazan da, en anlamlı besteleri söyleyen de sen. Bir elin parmakları kadardı oysa sayınız.Rakip stadları Kartal gol gol diye inletirken.
Benden seni kıyaslamamı isteselerdi;
Aramazdım. Bir eşini daha bulamazdım milyonların içinden. Her türlü güzelliğin yanında, her türlü çirkinliğin karşısında sen. Nasılda pırıldardı gözlerin. Ağaçlı yoldan mabedinin kollarına koşarken. Beşiktaşlı olmasam. Anlayamazdım.Bir dost, bir arkadaş, bir anne kadar sevecen alnından öperken. Beşiktaşlı olmasam. Böylesine içten ağlayamazdım.
Ölesiye sevmek nedir deseler bana;
Önce seni söylerdim. Tribündeki yerini koşulsuz dolduran. Yağmuru, çamuru, yazı, kışı senin yüreğinde tadardım. Dört mevsim sevdiğinin yanında o’dur. Sahadaki Beşiktaş’a gönül bağını haykırırdım sonra. İşte derdim onun bakış açısı budur.
Beşiktaşlı olunmaz.
Beşiktaşlı doğulur.
Benden seni anlatmamı isteselerdi;
Önce bir yürek çizerdim kocaman. Sonra içine bir dünyayı sığdırabilirdim. O sınırsız sevgi deryasında taşar, sular seller olurdun. Irmaklar olurdun, pınarında çağlayan. Yatağına sığmaz, taşar taşardın. Yüreğindeki vefa seviyesinden.
Benden seni yazmamı isteselerdi;
Sabahlara kadar yazardım. Ama ne kelimeler yeterli kalırdı. Ne noktalı virgüller. Çünkü anne sevgisi kadar kutsal olan bu sevdan. Karşılıksız, çıkarsız. Kayıtsız şartsız. Öylesine saf, öylesine duru, öylesine berrak ki. Her türlü cefaya göğüs verirdin. Annenin ak sütü kadar helalinden.
Benden seni çizmemi isteselerdi;
Beyazın üzerine siyahı çizerdim. Bilirdim en karanlık günlerinde dahi bu yola her pahasına baş koyduğunu. Bilirdim kabusların ardında korkusuz, tek yürek olduğunu. Asla pes etmezdin bilirdim. Tıka basa yola çıkarken gemi, Beşiktaş iskelesinden.
Benden sana beste yapmamı isteselerdi;
Önce seni dinlerdim Kapalıdan, açıktan. Alayına giderken kürdili hicazkar makamından. En güzel güfteleri yazan da, en anlamlı besteleri söyleyen de sen. Bir elin parmakları kadardı oysa sayınız.Rakip stadları Kartal gol gol diye inletirken.
Benden seni kıyaslamamı isteselerdi;
Aramazdım. Bir eşini daha bulamazdım milyonların içinden. Her türlü güzelliğin yanında, her türlü çirkinliğin karşısında sen. Nasılda pırıldardı gözlerin. Ağaçlı yoldan mabedinin kollarına koşarken. Beşiktaşlı olmasam. Anlayamazdım.Bir dost, bir arkadaş, bir anne kadar sevecen alnından öperken. Beşiktaşlı olmasam. Böylesine içten ağlayamazdım.
Ölesiye sevmek nedir deseler bana;
Önce seni söylerdim. Tribündeki yerini koşulsuz dolduran. Yağmuru, çamuru, yazı, kışı senin yüreğinde tadardım. Dört mevsim sevdiğinin yanında o’dur. Sahadaki Beşiktaş’a gönül bağını haykırırdım sonra. İşte derdim onun bakış açısı budur.
Beşiktaşlı olunmaz.
Beşiktaşlı doğulur.
