Sitem
Bayan Üye
“Hak Muhammed Ali” tabiri, anlam itibariyle Muhammed ve Ali haktır demektir. Yani Muhammed (a.s.m.) Allah’ın hak peygamberidir, Ali (r.a.) de evliyaların şâhıdır anlamında söylenmektedir. Bu mana haktır, doğrudur, isabetlidir; bunun böyle olduğunu kabul etmeyen hiçbir akl-ı selim sahibi kimse yoktur. Yalnız Alevîler değil cümle Müslümanlar Muhammed’in (a.s.m.) peygamber olduğuna iman ettikleri gibi, Ali’nin (r.a.) velâyetinin azamet ve yüceliğini inkâr etmemektedirler. Dolayısıyla bu tarz bir inanışın ne namaza, ne camiye, ne de İslâmiyet’e aykırı bir durumu söz konusu değildir ki camiye gitmenin bir sakıncası olsun? Muhammed (a.s.m.) Allah’ın resûlü, Ali evliyanın büyüğüdür demekte yanlış veya batıl hiçbir mana yoktur.
anadolu aleviliğinde olmayan ama sonradan içimize giren ve bir kısım Alevîlerin buna inanması sebebiyle birkaç noktaya temas etmek istiyoruz: “Muhammed’den sonra peygamber Ali’dir” yada “Ali, bizim peygamberimizdir” manasında “Hak Muhammed Ali” tabirini kullanmak, dinsizliğe kapı açmaktır. Zira Muhammed’den (a.s.m.) başka hiç kimse peygamber değildir, o kapı Hz. Muhammed’den (a.s.m.) sonra kapanmıştır. İmanın ifadesi Allah’a imanla birlikte Muhammed’in (a.s.m.) risaletini de tasdik etmek demektir; onun yerine başka bir kişiyi koymak iman değil, dalâlettir, sapıklıktır. Bu düşünce içinde olan kişilerin camiye girmelerini sormak abestir, manasızdır. Böyle kimseler camiye girmekle hiçbir şey kazanamayacakları gibi, bin cami yaptırsalar da zarardan kurtulamazlar. Evvelâ itikatlarını düzeltmeleri, imanlarını tashih etmeleri gerekir. Hem bu tarz bir düşünceye ne Alevîlik meşrebinin ne de Hz. Ali’nin (r.a.) ihtiyacı yoktur. Bu çeşit muhabbet, muhabbet değildir; Hz. Ali (r.a.) böyle sapıkça muhabbetten müberradır. Kesinlikle bilinmelidir ki, Allah’ın kılıcı, evliyanın şâhı olan Hz. Ali (r.a.) ne kadar mânevî ve maddî makam bulmuşsa hep Hz. Muhammed’in (a.s.m.) sayesinde bulmuştur, onun izini takip ederek hak ve hakikate uçmuştur.
O hâlde birinci manada “Hak Muhammed Ali” demekte bir beis yoktur lâkin ikinci mana son derece dehşetlidir, iman ve itikadı o çeşit dalâletlerden temiz tutmak elzemdir.
Diğer yandan “camiye gitme” meselesi medar-ı niza olmuş bir başka meseledir. Alevilerin cami ile bir alıp veremedikleri yoktur. Esasen konunun namaz ile ilişkilendirilip, “Aleviler namaz kılmaz” manasında bu iftirayı atmaktadırlar. Namaz meselesi ise sitemizde zaten detaylı bir şekilde açıklanmıştır. Alevi müslümanların kendi kaynaklarında bu mesele etraflıca anlatılmış(buradan ulaşabilirsiniz), Alevi-bektaşi şeyhi Hacı Bektaş-ı Veli Sultanın Makalat isimli eserinde 4 kapı 40 makam mertebeleri kısmında 1. Kapı Şeriat’ın 3. Makamında bu mesele açıklıkla ortaya konulmuştur ki; Alevilik yolunda namaz olmazsa, o yolda olmadığına delil olmuştur. Bu bakımdan Camiye gitmezler gibi bir tabir yersizdir. Müslümanların tüm haklarına sahip olmakla mesele söz konusu bile olamaz.
anadolu aleviliğinde olmayan ama sonradan içimize giren ve bir kısım Alevîlerin buna inanması sebebiyle birkaç noktaya temas etmek istiyoruz: “Muhammed’den sonra peygamber Ali’dir” yada “Ali, bizim peygamberimizdir” manasında “Hak Muhammed Ali” tabirini kullanmak, dinsizliğe kapı açmaktır. Zira Muhammed’den (a.s.m.) başka hiç kimse peygamber değildir, o kapı Hz. Muhammed’den (a.s.m.) sonra kapanmıştır. İmanın ifadesi Allah’a imanla birlikte Muhammed’in (a.s.m.) risaletini de tasdik etmek demektir; onun yerine başka bir kişiyi koymak iman değil, dalâlettir, sapıklıktır. Bu düşünce içinde olan kişilerin camiye girmelerini sormak abestir, manasızdır. Böyle kimseler camiye girmekle hiçbir şey kazanamayacakları gibi, bin cami yaptırsalar da zarardan kurtulamazlar. Evvelâ itikatlarını düzeltmeleri, imanlarını tashih etmeleri gerekir. Hem bu tarz bir düşünceye ne Alevîlik meşrebinin ne de Hz. Ali’nin (r.a.) ihtiyacı yoktur. Bu çeşit muhabbet, muhabbet değildir; Hz. Ali (r.a.) böyle sapıkça muhabbetten müberradır. Kesinlikle bilinmelidir ki, Allah’ın kılıcı, evliyanın şâhı olan Hz. Ali (r.a.) ne kadar mânevî ve maddî makam bulmuşsa hep Hz. Muhammed’in (a.s.m.) sayesinde bulmuştur, onun izini takip ederek hak ve hakikate uçmuştur.
O hâlde birinci manada “Hak Muhammed Ali” demekte bir beis yoktur lâkin ikinci mana son derece dehşetlidir, iman ve itikadı o çeşit dalâletlerden temiz tutmak elzemdir.
Diğer yandan “camiye gitme” meselesi medar-ı niza olmuş bir başka meseledir. Alevilerin cami ile bir alıp veremedikleri yoktur. Esasen konunun namaz ile ilişkilendirilip, “Aleviler namaz kılmaz” manasında bu iftirayı atmaktadırlar. Namaz meselesi ise sitemizde zaten detaylı bir şekilde açıklanmıştır. Alevi müslümanların kendi kaynaklarında bu mesele etraflıca anlatılmış(buradan ulaşabilirsiniz), Alevi-bektaşi şeyhi Hacı Bektaş-ı Veli Sultanın Makalat isimli eserinde 4 kapı 40 makam mertebeleri kısmında 1. Kapı Şeriat’ın 3. Makamında bu mesele açıklıkla ortaya konulmuştur ki; Alevilik yolunda namaz olmazsa, o yolda olmadığına delil olmuştur. Bu bakımdan Camiye gitmezler gibi bir tabir yersizdir. Müslümanların tüm haklarına sahip olmakla mesele söz konusu bile olamaz.