Hadi Yar ! Gel-git(me) Zamanıdır Şimdi…

Hadi Yar ! Gel-git(me) Zamanıdır Şimdi…

SUSUYORUM;
Yanık karanfil kokan gecede…
Bir sözcük bekliyorum denizlerinden…
Ay kıvrılmış yan yana uyurken yıldızlarla,
su bekliyorum eksilen düşlerime…
Ütopik bir devrimin,kararlı adımlarını
düşürüyorum durgun sahillerine…
Hadi yar ! gel-git(me) zamanıdır şimdi…

YÜRÜYORUM;
Viraneye dönmüş yağmurlar kentinde…
Kaç adım oldu yalnızlığım…Say(a)madım…
Taş üstünde taş kalmıyor yüreğimin cenderesinde…
Her enkaz alanından nasıl da sağ çıkıyorum,
Her sabah inadına uyanıyorum,
dilimde bedeli acıyla ödenmiş bir sevda türküsü…

YAZIYORUM;
Sana dair sözlerimi gözlerimden yırtılmış sayfalara ,
Ne zaman bir çocuk düşünsem özleminde;
Çocuk konuşmayı öğrenir, sen gelmezsin…
Acıya sürgün yaşamlar ezberlerim gelmeyişlerinde…
Yokluğunun düşsel komalarında,uyu(mu)yorum yatağımda…
Çekiliyor tüm kanım, hasret geçen damarlarımdan…

ÖLÜYORUM;
Eskimiş mezarlarda,kum fırtınalarında ve soğuk toprakta…
Ve bende kalan;
bronşlarıma tüküren katı bir yalnızlık hükmü…
Devrik bir alfabeden oluşma defterime,
hükümsüz cümleler karalıyorum…
Ölüm iklimindeyim, susamıyorum…

SAVURUYORUM;
Yine dilimin ucuna gelipte söyleyemediğim cümleleri Uçurumlarına…
Onca gözünü kan bürümüş vedalara ve bronşlarımı azdıran
buz gibi ayazlara rağmen, hala yürüyorum…
Ya düşüp gideceğim gözlerinden,
ya da asacağım kendimi kirpiklerinin darağacına…

Hasan Karadeniz