Eternity666
Bayan Üye
2.05.2012
Bugün iki mayıs, ben bu yazıya başlamak için bir yıl düşündüm, ben bir günlük yazmak isterdim her zaman, o güzel hayatı olan insanların cicili bicili defterlerine yazdıkları gibi hayatlarına toz pembe bakışlarıyla yazmak isterdim, ama hayatım öyle değilki benim, olsun yinede bi günlük yazabilirim, bana tecavüz etmeye çalışan ilkokul öğretmenim okuma yazmayı bana öğretti en azından, ben bugün kim olduğumu yazıcam bu günlüğe.
Benim adım Melisa, tanrının yaratırken özendiği bi insanım, insanların ilgisini çekmek için yaratılmışım bunu biliyorum, ama tanrı dış görünüşüme o kadar özenmişki pskolojime hiç bakmamış, yada böyle istemiş bilmiyorum, hiçbir şeyi bilmiyorum, düşünmekte istemiyorum bilmekte, acılarım o kadar farklıki insanlar anlayamaz, sadece arta kalanları görür, egoist değilim, görmek istediğim gibide görmüyorum kendimide kandırmıyorum bu hayatta, tanrı benim annemi f.... yaratırken annemde bunu görmek istediği gibi görmemiştir eminim, hayat bana adil değildi diğerlerine olduğu kadar, sokak ortasında elinde p..... gezen bi deli beni kovalarken o sokakta beni kurtarıcak birisi yoktu, yada vardıda oturup tanrının yaptığı gibi eğlene eğlene izledi, ama benim o delinin boğazını kestiğim zaman ise polisler sanki önceden izliyomuş gibi oraya geldi o anda, ben kaçtım herşeyden kaçtığım gibi, sokak aralarında kayboldum hayattan kaybolduğum gibi, benim hayatım buydu, insanları eğlendirmek için yaratılmışım ben, bi amaç değil bi aracım ben, hayatta kendimi gördüm hep bi kıt görüşlülükle, hayatta hep ben oldum, annemin düşük doğurduğu kardeşim büyüseydi şu an daha iyi bi halde olabilirdim belki, beraber birbirimizi keserdik acı çekerdik, her türlü beraber yaşayıp dışardaki herşeyden nefret ederdik, onunla sevişirdim bile, heralde değicek tek insan odur, ama annem piç olacağı için düşük yapmış onu isteğiyle, benim babam şu an bi mezarlıkta araba kazasında öldüğü için yatıyo, arada bi gidiyorum yanına ama ne yapıcağımı bilmiyorum, insanlar dua okuyomuş galiba mezarlıkların yanında ben bilmiyorum dua felan, allahıda bilmiyorum kimse öğretmedi, din hocam bi şeyleri öğretmek için sınıfa girmedi, bende dinlemek için girmedim, annem geceleri evde olmazdı, onun görüşüne göre bizim geçinmemiz için gerekliymiş bu, üst kattaki komşunun sevişirken gelen sesleri anneme sorduğumda "anne yukardaki insanlar napıyoda bu kadar ses geliyo" dediğimde annem beni 8 yaşımdayken çok kötü dövmüştü, şimdi anlıyorum neden dövdüğünü, bana açıkalamaktansa kendi yaptığı ayıbı döverek temizlemeye çalıştı zihnimden, ama şimdi çocuk değilim, annemin şimdi evlendiği adam sayesinde düzenli bi işi ve parası var, bizim evimizi ona göre eski evimizi bana bıraktı, tek başıma 2 yıldır yaşıyorum bu evde, o üvey babam beni istemediği için evinde ben burda yaşıyorum, zengin birisi olması benimde işime yarıyo, aylık hesabıma yatırdığı para ve evin faturalarını ödemesi bence harika bi şey, okulumda başarılıyım, derslerime çalıştığım için değil, ödevlerimi yaptığım içinde değil, hepsini başkaları yapıyo, peşimden koşan benden bi beklentileri olan ergenleri kullanmak o kadar zevkliki, hayatım böyle, ama pskolojim ? duygularım ? işte onlar insanlara fazla, insanların kırıntılarıyla geçinmesini seviyorum, o kırıntıları sizlerin önüne dökücem hepiniz aç kuşlar gibi oraya toplanıcaksınız, ben bi katilim, bi f..., ben herşeyim, ben hayatta başkası tarafından ezilmeyecek tek insanım, ama ben kendimi her zaman ezmişimdir, daha ağır hiçbir şey bulamadım yada birisi, insanar o kadar eziklerki, benim saf görünüşüme bile o kadar aldanıyorlarki, sanki karşılarında 8 yaşında çocuk varmış gibi beni hep şekerle kandırıp tecavüz etmeye çalışıyorlar, ama hepsi benim saf görünüşümdende saf.
Bugün iki mayıs, ben bu yazıya başlamak için bir yıl düşündüm, ben bir günlük yazmak isterdim her zaman, o güzel hayatı olan insanların cicili bicili defterlerine yazdıkları gibi hayatlarına toz pembe bakışlarıyla yazmak isterdim, ama hayatım öyle değilki benim, olsun yinede bi günlük yazabilirim, bana tecavüz etmeye çalışan ilkokul öğretmenim okuma yazmayı bana öğretti en azından, ben bugün kim olduğumu yazıcam bu günlüğe.
Benim adım Melisa, tanrının yaratırken özendiği bi insanım, insanların ilgisini çekmek için yaratılmışım bunu biliyorum, ama tanrı dış görünüşüme o kadar özenmişki pskolojime hiç bakmamış, yada böyle istemiş bilmiyorum, hiçbir şeyi bilmiyorum, düşünmekte istemiyorum bilmekte, acılarım o kadar farklıki insanlar anlayamaz, sadece arta kalanları görür, egoist değilim, görmek istediğim gibide görmüyorum kendimide kandırmıyorum bu hayatta, tanrı benim annemi f.... yaratırken annemde bunu görmek istediği gibi görmemiştir eminim, hayat bana adil değildi diğerlerine olduğu kadar, sokak ortasında elinde p..... gezen bi deli beni kovalarken o sokakta beni kurtarıcak birisi yoktu, yada vardıda oturup tanrının yaptığı gibi eğlene eğlene izledi, ama benim o delinin boğazını kestiğim zaman ise polisler sanki önceden izliyomuş gibi oraya geldi o anda, ben kaçtım herşeyden kaçtığım gibi, sokak aralarında kayboldum hayattan kaybolduğum gibi, benim hayatım buydu, insanları eğlendirmek için yaratılmışım ben, bi amaç değil bi aracım ben, hayatta kendimi gördüm hep bi kıt görüşlülükle, hayatta hep ben oldum, annemin düşük doğurduğu kardeşim büyüseydi şu an daha iyi bi halde olabilirdim belki, beraber birbirimizi keserdik acı çekerdik, her türlü beraber yaşayıp dışardaki herşeyden nefret ederdik, onunla sevişirdim bile, heralde değicek tek insan odur, ama annem piç olacağı için düşük yapmış onu isteğiyle, benim babam şu an bi mezarlıkta araba kazasında öldüğü için yatıyo, arada bi gidiyorum yanına ama ne yapıcağımı bilmiyorum, insanlar dua okuyomuş galiba mezarlıkların yanında ben bilmiyorum dua felan, allahıda bilmiyorum kimse öğretmedi, din hocam bi şeyleri öğretmek için sınıfa girmedi, bende dinlemek için girmedim, annem geceleri evde olmazdı, onun görüşüne göre bizim geçinmemiz için gerekliymiş bu, üst kattaki komşunun sevişirken gelen sesleri anneme sorduğumda "anne yukardaki insanlar napıyoda bu kadar ses geliyo" dediğimde annem beni 8 yaşımdayken çok kötü dövmüştü, şimdi anlıyorum neden dövdüğünü, bana açıkalamaktansa kendi yaptığı ayıbı döverek temizlemeye çalıştı zihnimden, ama şimdi çocuk değilim, annemin şimdi evlendiği adam sayesinde düzenli bi işi ve parası var, bizim evimizi ona göre eski evimizi bana bıraktı, tek başıma 2 yıldır yaşıyorum bu evde, o üvey babam beni istemediği için evinde ben burda yaşıyorum, zengin birisi olması benimde işime yarıyo, aylık hesabıma yatırdığı para ve evin faturalarını ödemesi bence harika bi şey, okulumda başarılıyım, derslerime çalıştığım için değil, ödevlerimi yaptığım içinde değil, hepsini başkaları yapıyo, peşimden koşan benden bi beklentileri olan ergenleri kullanmak o kadar zevkliki, hayatım böyle, ama pskolojim ? duygularım ? işte onlar insanlara fazla, insanların kırıntılarıyla geçinmesini seviyorum, o kırıntıları sizlerin önüne dökücem hepiniz aç kuşlar gibi oraya toplanıcaksınız, ben bi katilim, bi f..., ben herşeyim, ben hayatta başkası tarafından ezilmeyecek tek insanım, ama ben kendimi her zaman ezmişimdir, daha ağır hiçbir şey bulamadım yada birisi, insanar o kadar eziklerki, benim saf görünüşüme bile o kadar aldanıyorlarki, sanki karşılarında 8 yaşında çocuk varmış gibi beni hep şekerle kandırıp tecavüz etmeye çalışıyorlar, ama hepsi benim saf görünüşümdende saf.
Moderatör tarafında düzenlendi:
