Güneşin ilk ışığı

sabahın ilk ışığın da bölündü uykular,
yaldızlı gümüşlerin basamağında.
mermiler düşecekti,titreyecekti eller
kırılan boşluğun tam ortasında.

karanlık bakışlardan akmayacaktı göz yaşı
eylül''ün son rüzğarın da esmeyecekti hazan,
olmayacaktı penceremde matem,sensiz sabah,
susuz avuçlarım...kurak yaşanmayacaktı.

odamın nutubetinden sıyrılır sigaram,
çiy düşmüş yapraklara dayanır aydınlığım
bir daha paramparça tutunur avuçlarım,
raks eşliginde ki yalnızlığa bulanır.

kadife sokaklarıma düşerken yağmurlar
meçhulum diyorum,daha iyi anlıyorum
kıyısız bir damlayım sensiz okyanuslarda,
terini dudaklarımla kurutamadığımda.