` nazLı ..
Bayan Üye
Sokağa bakan pencereden olup bitenleri izliyorum. Gözlerim sokakta geziniyor. Sokaktan insanlar geçiyor. Herkeste sanki bir telaş var. Acaba gülümsemeyi mi unutmuş insanlar? Korkuyorum, evde de böyle mi bu insanlar? Hayır, öyle olduğunu sanmıyorum. Hepsi harika gülümser bu insanların. İnanmıyorsan bir bak fotoğraf albümlerine.
Neler neler çıkar albümlerden… Minik bir bebeğin yüzüne bakan yüzler, istisnasız sadece tebessüm eder. İlk doğum günü pastanı yerken… Badi badi yürümeye başlarken… Okula başladığın ilk gün… Müsamerede rol aldığında… Flaşlar patlar anında.
Ya fotoğrafta gülümsersin, ya fotoğrafa bakarken. Onun için illa ki gülümsetir fotoğraflar. Herkes gülümsesin istiyorum. Elimde babamın makinesiyle sokağa iniyorum.
Yaşlı adam yürüyor yavaş yavaş… Fırından çıkan teyzede bir telaş… Bir poz alabilir miyim deyince başını kaldırıyor yaşlı adam. Duraklıyor bir dakika teyze. Gülümsüyorlar gönüllerince.
Fotoğraflarını çekiyorum: Dükkân önünde tabureye kurulanların… Denizin üzerinde uçuşan martıların…“Taze gevrek” satanların… Bankta kitap okuyanların… Kimse bana kızmıyor. Herkes mutlu görünüyor. İşte bak, yine tebessüm ediyorlar.
Top oynayan çocuklar görmüyorlar fotoğraf çektiğimi. Gol sevincini bekliyorum şimdi. Gökteki dolunayı, yıldızları çekiyorum. Yıldızlar fotoğrafta belirmiyor nedense. Tekrar tekrar çekiyorum. “Bizi çekmeyin.” diyorlar. Biz zaten gülümsüyoruz. Fotoğrafını çekemediğim çok insan var. Hiçbiri üzülmesin. Eskiden insanlar fotoğrafsız da tebessüm edermiş.
Çektiğim binlerce fotoğrafı şehrin her yerine astım. Çamaşır ipine, reklâm panolarına, ağaçlara, çöp kutularına, bakkalın camına, evlerin kapısına…
Şehir bu sabah uyandığında gözlerine inanamayacak. Cıvıl cıvıl oynayan çocuklar gibi gülümseyecek bütün şehir. Kim demiş “Sadece fotoğrafta gülümser insanlar.” diye. Bütün şehir tebessüm ediyor kendi hâline.
Gözünün kapalı çıktığına, gözlerinin kırmızılığına şaşıranlar var. “Bu fotoğraf gerçeği yansıtmıyor.” diyorlar, böyle derken bile gülümsüyorlar. Gördüğümüz hiçbir şey gerçekte olduğu gibi değildir, nasılsa. Seni gülümsetiyorsa önemli değil nasıl çıktığın.
Makinem çalışmıyor, pili bitmiş olmalı. En güzel pozunu çekemesem de yine de sen gülümsemelisin. Çünkü melekler her anını kaydediyor senin.
Neler neler çıkar albümlerden… Minik bir bebeğin yüzüne bakan yüzler, istisnasız sadece tebessüm eder. İlk doğum günü pastanı yerken… Badi badi yürümeye başlarken… Okula başladığın ilk gün… Müsamerede rol aldığında… Flaşlar patlar anında.
Ya fotoğrafta gülümsersin, ya fotoğrafa bakarken. Onun için illa ki gülümsetir fotoğraflar. Herkes gülümsesin istiyorum. Elimde babamın makinesiyle sokağa iniyorum.
Yaşlı adam yürüyor yavaş yavaş… Fırından çıkan teyzede bir telaş… Bir poz alabilir miyim deyince başını kaldırıyor yaşlı adam. Duraklıyor bir dakika teyze. Gülümsüyorlar gönüllerince.
Fotoğraflarını çekiyorum: Dükkân önünde tabureye kurulanların… Denizin üzerinde uçuşan martıların…“Taze gevrek” satanların… Bankta kitap okuyanların… Kimse bana kızmıyor. Herkes mutlu görünüyor. İşte bak, yine tebessüm ediyorlar.
Top oynayan çocuklar görmüyorlar fotoğraf çektiğimi. Gol sevincini bekliyorum şimdi. Gökteki dolunayı, yıldızları çekiyorum. Yıldızlar fotoğrafta belirmiyor nedense. Tekrar tekrar çekiyorum. “Bizi çekmeyin.” diyorlar. Biz zaten gülümsüyoruz. Fotoğrafını çekemediğim çok insan var. Hiçbiri üzülmesin. Eskiden insanlar fotoğrafsız da tebessüm edermiş.
Çektiğim binlerce fotoğrafı şehrin her yerine astım. Çamaşır ipine, reklâm panolarına, ağaçlara, çöp kutularına, bakkalın camına, evlerin kapısına…
Şehir bu sabah uyandığında gözlerine inanamayacak. Cıvıl cıvıl oynayan çocuklar gibi gülümseyecek bütün şehir. Kim demiş “Sadece fotoğrafta gülümser insanlar.” diye. Bütün şehir tebessüm ediyor kendi hâline.
Gözünün kapalı çıktığına, gözlerinin kırmızılığına şaşıranlar var. “Bu fotoğraf gerçeği yansıtmıyor.” diyorlar, böyle derken bile gülümsüyorlar. Gördüğümüz hiçbir şey gerçekte olduğu gibi değildir, nasılsa. Seni gülümsetiyorsa önemli değil nasıl çıktığın.
Makinem çalışmıyor, pili bitmiş olmalı. En güzel pozunu çekemesem de yine de sen gülümsemelisin. Çünkü melekler her anını kaydediyor senin.