Erva
Bayan Üye
Dünyaya güleceğim..
İnsan dışında hiçbir canlı gülemez. Ağaçlar yara aldıkları zaman kuruyabilir tarlalardaki yabani hayvanlar açlıkla acıyla bağırabilirler; ancak yalnızca ben gülmekle ödüllendirilmiş bulunuyorum ve bunu istediğim zaman kullanabilirim. Bundan böyle gülme alışkanlığını edineceğim.
Gülümseyeceğim anlayışım artacak; kıkırdayacağım sorumluluklarım hafifleyecek; güleceğim hayatım uzayacak çünkü uzun yaşamanın sırrı budur ve bu sır şimdi benim oldu.
Dünyaya güleceğim..
Her şeyden önce kendime güleceğim. Çünkü kendisini çok ciddiye alan bir insan kadar gülünç bir şey yoktur. Hiçbir zaman ruhumun tuzağına düşmeyeceğim. Tabiatın en büyük mucizesi olmama karşın yine de sadece zaman rüzgârlarına savrulmuş bir kum taneciği değil miyim? Gerçekten de nereden geldiğimi ya da nereye gittiğimi biliyor muyum? Bugünle ilgili endişelerim on yıl sonra aptalca gelmeyecek mi? Günün önemsiz olaylarının beni alt üst etmesine niçin izin vereyim? Bugün güneş doğmadan önce yüzyılların ırmağında önemsiz gibi gözükmeyen ne olmuş olabilir?
Dünyaya güleceğim..
Gözlerimden yaşlar akıtacak ya da lanetler yağdıracak kadar beni kızdıran insanlar ve olaylar karşısında nasıl gülebilirim? Ne zaman keyfim kaçacak olsa derhal aklıma gelecek kadar güçlü bir alışkanlık haline gelinceye kadar üç sözcüğü tekrarlayacağım. Atalarımdan kalma bu deyiş beni her türlü çapraşık durumdan çıkartacak ve hayatımı dengede tutacaktır:
“Bu da geçer.”
Dünyaya güleceğim..
Çünkü dünyevi olan her şey gelip geçicidir. Yüreğim daraldığı zaman bunun da geçeceğini düşünerek teselli olacağım. Başarı ile şişindiğim zaman bunun da geçici olması nedeniyle kendimi uyaracağım. Yoksulluktan boğulduğum zaman kendime bunun da geçici olduğunu söyleyeceğim. Zenginlik kazandığımda da kendime bunun geçici olduğunu söylemeliyim. Evet piramitleri yapanlar nerede? Piramidin taşları altında gömülü değil mi? Ve bir gün piramit de kumum altına gömülmeyecek mi? Eğer her şey geçici ise niçin bugün için endişe duyayım ki?
...
Dünyaya güleceğim..
Ve gülücüklerimle her şey olduğuna varacaktır. Başarısızlıklarıma güleceğim ki yeni düşlerin bulutlarında kaybolsunlar. Başarılarıma güleceğim ki gerçek değerlerine büzülsünler. Kötülüklere güleceğim ki ben tatmadan yok olsunlar. İyiliklere güleceğim büyüyüp bollaşacaklar. Her gün yalnızca gülerek başkalarını güldürdüğüm zaman zafer olacaktır.
Dünyaya güleceğim..
Bundan böyle gözyaşlarım yalnızca terden akacaktır çünkü keder ya da pişmanlık veya düş kırıklığı gözyaşlarının çalışma yaşamında hiçbir değeri yoktur oysa her gülümseme bir altınla değiştirilebilir ve yürekten sarf ettiğim her güzel söz kaleler inşa eder.
Dünyaya güleceğim..
Hiçbir zaman kendimle ve dünyamla alay etmeyi unutacak kadar önemli bilge vakur güçlü olmama izin vermeyeceğim. Bu konuda her zaman bir çocuk kalacağım çünkü ancak bir çocuk olarak kalırsam başkalarına tepeden bakamam ve başkalarına tepeden bakmadığım sürece de haddimi bilirim.
(alıntı)
İnsan dışında hiçbir canlı gülemez. Ağaçlar yara aldıkları zaman kuruyabilir tarlalardaki yabani hayvanlar açlıkla acıyla bağırabilirler; ancak yalnızca ben gülmekle ödüllendirilmiş bulunuyorum ve bunu istediğim zaman kullanabilirim. Bundan böyle gülme alışkanlığını edineceğim.
Gülümseyeceğim anlayışım artacak; kıkırdayacağım sorumluluklarım hafifleyecek; güleceğim hayatım uzayacak çünkü uzun yaşamanın sırrı budur ve bu sır şimdi benim oldu.
Dünyaya güleceğim..
Her şeyden önce kendime güleceğim. Çünkü kendisini çok ciddiye alan bir insan kadar gülünç bir şey yoktur. Hiçbir zaman ruhumun tuzağına düşmeyeceğim. Tabiatın en büyük mucizesi olmama karşın yine de sadece zaman rüzgârlarına savrulmuş bir kum taneciği değil miyim? Gerçekten de nereden geldiğimi ya da nereye gittiğimi biliyor muyum? Bugünle ilgili endişelerim on yıl sonra aptalca gelmeyecek mi? Günün önemsiz olaylarının beni alt üst etmesine niçin izin vereyim? Bugün güneş doğmadan önce yüzyılların ırmağında önemsiz gibi gözükmeyen ne olmuş olabilir?
Dünyaya güleceğim..
Gözlerimden yaşlar akıtacak ya da lanetler yağdıracak kadar beni kızdıran insanlar ve olaylar karşısında nasıl gülebilirim? Ne zaman keyfim kaçacak olsa derhal aklıma gelecek kadar güçlü bir alışkanlık haline gelinceye kadar üç sözcüğü tekrarlayacağım. Atalarımdan kalma bu deyiş beni her türlü çapraşık durumdan çıkartacak ve hayatımı dengede tutacaktır:
“Bu da geçer.”
Dünyaya güleceğim..
Çünkü dünyevi olan her şey gelip geçicidir. Yüreğim daraldığı zaman bunun da geçeceğini düşünerek teselli olacağım. Başarı ile şişindiğim zaman bunun da geçici olması nedeniyle kendimi uyaracağım. Yoksulluktan boğulduğum zaman kendime bunun da geçici olduğunu söyleyeceğim. Zenginlik kazandığımda da kendime bunun geçici olduğunu söylemeliyim. Evet piramitleri yapanlar nerede? Piramidin taşları altında gömülü değil mi? Ve bir gün piramit de kumum altına gömülmeyecek mi? Eğer her şey geçici ise niçin bugün için endişe duyayım ki?
...
Dünyaya güleceğim..
Ve gülücüklerimle her şey olduğuna varacaktır. Başarısızlıklarıma güleceğim ki yeni düşlerin bulutlarında kaybolsunlar. Başarılarıma güleceğim ki gerçek değerlerine büzülsünler. Kötülüklere güleceğim ki ben tatmadan yok olsunlar. İyiliklere güleceğim büyüyüp bollaşacaklar. Her gün yalnızca gülerek başkalarını güldürdüğüm zaman zafer olacaktır.
Dünyaya güleceğim..
Bundan böyle gözyaşlarım yalnızca terden akacaktır çünkü keder ya da pişmanlık veya düş kırıklığı gözyaşlarının çalışma yaşamında hiçbir değeri yoktur oysa her gülümseme bir altınla değiştirilebilir ve yürekten sarf ettiğim her güzel söz kaleler inşa eder.
Dünyaya güleceğim..
Hiçbir zaman kendimle ve dünyamla alay etmeyi unutacak kadar önemli bilge vakur güçlü olmama izin vermeyeceğim. Bu konuda her zaman bir çocuk kalacağım çünkü ancak bir çocuk olarak kalırsam başkalarına tepeden bakamam ve başkalarına tepeden bakmadığım sürece de haddimi bilirim.
(alıntı)