AySe^^
Bayan Üye
Okuduğum kitaplardan, dergilerden, gazetelerden hoşuma giden yazıları hep ajandama notlar alırım. Bazen bir gazete kupürünü bazen bir takvim yaprağındaki bir sözü kesip ajandama yapıştırdığım olur.
Çocuklarla ilgili bir notum vardı ajandalarımın birinde. “Ağlarken tüm bedenleriyle ağlayan, gülerken bütün bedenleriyle gülen çocuklar, henüz iki yüzlü olmayı bilmedikleri için böyle davranıyorlar.”
Çocuklarda bu gerçeği görmek için onlara dikkatli bakmanıza bile gerek yok. Gülerken tüm bedeni hareket eden çocuklar ağlarken tepine tepine ağlarlar.
Dünyaya geldiğinde ağzıyla kalbi, ruhuyla bedeni aynı dili konuşan çocuklara, büyünce ne oluyor da bu toplumda ikiyüzlü insanların sayısı her geçen gün artıyor?
İki yüzlü değil iki yüz yüzlü insanlardan millet olarak çok çekiyoruz. Hepimiz bundan şikayetçiyiz. Maalesef her geçen gün daha çok yüzlü insanlar görmeye başladık.
İnsan dünyaya iki yüzlü olarak gelmez. Davranışlarını sonradan çevresinden öğrenir. En yakın çevresinden başlayarak, ilmik ilmik, nakış nakış örülür insanın davranışları. En kalıcı davranışları en sevdiklerinden görerek öğrenir çocuklar.
Anne babanın davranışları en kalıcı davranış olarak çocuğun karakterine yansır. Ancak hiçbir anne hiçbir baba evladına “ikiyüzlü” olması gerektiği konusunda “sözlü” bir telkinde bulunmaz. Buna rağmen çocuklar ikiyüzlü olmayı en çok anne babalarından öğrenir.
Nasıl mı?
Akşam evinize misafirler gelir, siz misafirlerinizle uzun uzun sohbet edersiniz. Birlikte çay içer, muhabbet edersiniz. Misafirleri yolcu ettikten sonra karı-koca onların arkalarından konuşmaya başlarsanız, bunu gören çocuklarınıza ikiyüzlü olmayı öğretmenin ilk ilmiklerini atmış olursunuz.
Bir akraba veya arkadaşınızla telefonla konuştuktan sonra, telefonu kapatır kapatmaz onun aleyhinde konuşmaya başlarsanız, çocuğunuz, telefon açıkken başka kapalıyken başka konuşma yapan babanın tavrını nakşeder karakterine.
Mahallenin bakkalından alışveriş yaparken gayet kibar konuşan bir insan olup evinizde eşiniz veya çocuklarınızla kaba konuşursanız “dışarıda başka içerde başka” olmayı aşılarsınız çocuklara.
Çocuğunuzun okuluna gittiğinizde, okuldaki öğretmenlerin yanında çok hanımefendi, evde her şeyi dört dörtlük yapan bir insan tavrıyla konuşur, eve geldikten sonra okulun ve öğretmenin arkasından uzun uzun konuşursanız, çocuğunuz öğretmenlerinin yanında başka arkasından başka konuşmaya başlarlar.
Örnekleri istediğiniz kadar çoğaltabilirsiniz.
Evlatlarıyla arası açılan sadece “meşhur” insanlar değil. Toplumumuzun her kesimi bu sıkıntıyı yaşıyor. Çocukların yaşları büyüdükçe kendilerini doğuran anneden de, kendilerini doyuran babadan da uzaklaşıyorlar.
İki yüzlü insanlara karşı hepimiz öyle değil miyiz?
Hangi arkadaşınız olursa olsun, size sürekli yalan söylediğini, ikiyüzlülük yaptığını anlamaya başladığınızda onunla aranızdaki dostluk bağları zedelenmeye başlar. Bu süreç devam ettikçe aranızdaki bağlar kopar. Yalancı ve ikiyüzlü olan kişi sizin en iyi dostlarınızdan birisi de olsa onu “silersiniz”. Çünkü ikiyüzlülük mide bulandırır.
Atalarımız ne güzel özetlemiş;
Gülerken göbeği titremeyen adamdan korkun!
Söylediklerinize de göbeğinize de dikkat edin…!
Çocuklarınız her halinizi biliyorlar.
Alıntı.