Wu-Tang
Kayıtlı Üye
Bir insan kalbine,ne kadar sevgi sığabiliyorsa işte ;
Ne kadar aşk taşıyabiliyorsa insan o küçücük göğüs kafesinde ;
O kadar sevdim seni.
Turuncu günlerin,mandalina kokan elleri.
Saçlarımdayken parmakların,gökyüzünü izlemekti cennet.
Her şeyden kaçıp,
Yalnızca kollarına sığınmak.
Anne gibi.
Rüzgarların kokunu yüzüme üflemesi veya bütün bir şehrin aynı parfümü kullanması değil sorun.
Hiç birine yakışmıyorsa o parfüm senin gibi,
Kimse siyahı senin gibi taşıyamıyorsa üstünde ve
Ben tüm bunlara lanet edip bütün bir şehri yakmak istiyorsam,
Tüm yeşil gözler bakmıyorsa senin gibi ve
Tüm turuncu günler hala mandalina kokarken yoksa parmakların saçlarımda,
Senden başka kimsenin ne burnunu ne de parmaklarını öpmediysem,
Gelmiyorsa,
Gelmiyorsa içimden ne öpmek ne de bir başkasının gözlerine bakmak,
Gitmek,
Gitmek geçiyorsa içimden çok uzaklara,
Yine de gidemiyorsam ;
Ayrılamıyorsam anılardan ve senin parfümünü kullanan insanlardan,
Hala en sevdiğim renkse gri,
Hala aynı sigarayı içiyorsam ve aynı yerlere gidiyorsam,
Her kandilde,her doğum gününde tek bir duam varsa Tanrı'dan,
Sürekli tek bir şeyin hayaliyle yaşıyorsam,
O güne lanet edip,
O tarih geldiğinde bütün gün sadece uyuyorsam,
Biliyorsam,hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını,
Biliyorsam,
Beni affettiğini ama yine de ben affedemiyorsam kendimi ;
Seni üzenleri döverim derken yaşadığın bütün üzüntüleri sana ellerimle yaşattıysam,
En büyük korkum ölüm değil de,
Başkasıyla uyuman olduysa,
Çık karşıma be kadın,
Lanet olsun,
Bir dakika olsun çık karşıma.
Gülümse.
Eskisi gibi gülümse.
Gözlerin gülsün,
Dudaklarının kıvrımlarını izleyeyim yine ve gamzelerin ;
Yine bana göre en güzel mezar yeri olsun.
Ama deme,
Bana seni seviyorum deme.
Çek vur,
Yine de sevdiğini söyleme.
Bu hüzün dolu sesinle,
Bu hüzün dolu gözlerinle.
Hatırlatma bana,
Sana ne yaptığımı.
Hatırlatma bana,
Hatalarımı.
Ben affetmem kendimi,ömür boyu.
Dokunamam da bir daha yüzüne,ellerine.
Öpemem de parmaklarını ama ..
Çık karşıma.
Ödet sana çektirdiğim tüm acıları.
Ama yine de..
Seni seviyorum deme.
Ne kadar aşk taşıyabiliyorsa insan o küçücük göğüs kafesinde ;
O kadar sevdim seni.
Turuncu günlerin,mandalina kokan elleri.
Saçlarımdayken parmakların,gökyüzünü izlemekti cennet.
Her şeyden kaçıp,
Yalnızca kollarına sığınmak.
Anne gibi.
Rüzgarların kokunu yüzüme üflemesi veya bütün bir şehrin aynı parfümü kullanması değil sorun.
Hiç birine yakışmıyorsa o parfüm senin gibi,
Kimse siyahı senin gibi taşıyamıyorsa üstünde ve
Ben tüm bunlara lanet edip bütün bir şehri yakmak istiyorsam,
Tüm yeşil gözler bakmıyorsa senin gibi ve
Tüm turuncu günler hala mandalina kokarken yoksa parmakların saçlarımda,
Senden başka kimsenin ne burnunu ne de parmaklarını öpmediysem,
Gelmiyorsa,
Gelmiyorsa içimden ne öpmek ne de bir başkasının gözlerine bakmak,
Gitmek,
Gitmek geçiyorsa içimden çok uzaklara,
Yine de gidemiyorsam ;
Ayrılamıyorsam anılardan ve senin parfümünü kullanan insanlardan,
Hala en sevdiğim renkse gri,
Hala aynı sigarayı içiyorsam ve aynı yerlere gidiyorsam,
Her kandilde,her doğum gününde tek bir duam varsa Tanrı'dan,
Sürekli tek bir şeyin hayaliyle yaşıyorsam,
O güne lanet edip,
O tarih geldiğinde bütün gün sadece uyuyorsam,
Biliyorsam,hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını,
Biliyorsam,
Beni affettiğini ama yine de ben affedemiyorsam kendimi ;
Seni üzenleri döverim derken yaşadığın bütün üzüntüleri sana ellerimle yaşattıysam,
En büyük korkum ölüm değil de,
Başkasıyla uyuman olduysa,
Çık karşıma be kadın,
Lanet olsun,
Bir dakika olsun çık karşıma.
Gülümse.
Eskisi gibi gülümse.
Gözlerin gülsün,
Dudaklarının kıvrımlarını izleyeyim yine ve gamzelerin ;
Yine bana göre en güzel mezar yeri olsun.
Ama deme,
Bana seni seviyorum deme.
Çek vur,
Yine de sevdiğini söyleme.
Bu hüzün dolu sesinle,
Bu hüzün dolu gözlerinle.
Hatırlatma bana,
Sana ne yaptığımı.
Hatırlatma bana,
Hatalarımı.
Ben affetmem kendimi,ömür boyu.
Dokunamam da bir daha yüzüne,ellerine.
Öpemem de parmaklarını ama ..
Çık karşıma.
Ödet sana çektirdiğim tüm acıları.
Ama yine de..
Seni seviyorum deme.
