REiSS
Kayıtlı Üye
Yüzümde hissediyorum bir ıslaklık.Nedir bunlar bilmiyorum.İnsanlar gözyası diyorlar.Hayır.Sadece gözyaşı değil.Sessizce haykırmak.Acı sevinç mutluluk aldatılmak hepsi içinde.Canım yanıyor İçim kanıyor fırtınalar kopuyor sessiz sedasız içimde.Yürüyorum bir karanlıkta.Sanki yürüdüğüm yol hiç bitmeyecek aydınlığa hiç ulasamayacağım.Sanki her gözyası o yolu uzatıyor.Bu yüzden istemiyorum ıslanmasın yüzüm akmasın gözlerimden yaş.Uzamasın daha fazla karanlıkta yürüyüşüm.Korkuyorum yok ki elimden tutan .Elini uzatan ben tutmadan cekiyor.Kayboluyor karanlıkta yatişemiyorum.Sonradan anlıyorum.Elini uzatanlar karsılık bekliyor.Tek basına yürümek.Yürüyen bilir.Cok zordur.Kosmaya calısıyorum.Ayaklarım yerinde sayıyor.Neden o yolun bitmediğini anlıyorum.O yol sadece sevgiyle bitermiş.Birinin elinden tutup sana yolu göstermesiyle.Yoksa sende o yolda bir cok genc gibi boğulur gidermişsin sessizce sesini duyuramadan.