A$Koliq ^^
Bayan Üye
“gözleri oyulmuş bir karaltıdır zaman”
bugünlerde küçük bir pencereden bakıyorum hayata,
sokak başında yönünü ve adımlarını bilmeyen insanları izliyorum.
sanki bir maviliğe takılıyor gözlerim,
elimde babamdan yadigar -tahta boncuklar- var
her dön derişimde çocukluğum geliyor aklıma
hani!
hani! bebeklerin saçlarına duvak yapardım,
-çiçeklerden taç,bilyelerden göz-
şuursuzca kahkahalar atar hayata,
avucumun içinde taşırdım o küçük yüreğimi
ahh!!!
sokak başında yönünü ve adımlarını bilmeyen insanları izliyorum.
sanki bir maviliğe takılıyor gözlerim,
elimde babamdan yadigar -tahta boncuklar- var
her dön derişimde çocukluğum geliyor aklıma
hani!
hani! bebeklerin saçlarına duvak yapardım,
-çiçeklerden taç,bilyelerden göz-
şuursuzca kahkahalar atar hayata,
avucumun içinde taşırdım o küçük yüreğimi
ahh!!!
nasılda değişti her şey…..
şimdi ise bir odanın içinde kendimle yüzleşiyorum sık sık.
pişmanlıkları , geçmişten arta kalan acıları ,
ve birde arada iç çekişleri diziyorum beynime tek tek…
sevdalarım geliyor aklıma;
biriktirdiklerim
yitirdiklerim
yitirdiklerim
“bu gece berbatlığa soyundum
kahretsin kalemim hüzün nakkaşı.
hüzünlere savuruyor yalnızlığımın fırtınası
yıldızlar değil de (keşke keşke) senin parmakların olsaydı saçlarımı okşayan
efkar tepesindeyim
karşı dağlarda kızıl orkestra
elimde notalar
kahretsin kalemim hüzün nakkaşı.
hüzünlere savuruyor yalnızlığımın fırtınası
yıldızlar değil de (keşke keşke) senin parmakların olsaydı saçlarımı okşayan
efkar tepesindeyim
karşı dağlarda kızıl orkestra
elimde notalar
*ah sevgilim ah*
sensiz beni kaldır kırık bir şehrin ortasına at
Akdeniz sahillerinde sensizliğim ağlasın
yarım çekilmiyor bu hayat be
sigaramı yaktım yine tutuşmuş bütün kibritleri değirerek yarama
duman dumanım …”
ne çok hatırlıyor insan yalnız kalınca geçmişi
yüreğim mola ver biraz yoruldum
hem böylece gecikir biraz
süzme kanın saçılma hevesi
bekler…
sensiz beni kaldır kırık bir şehrin ortasına at
Akdeniz sahillerinde sensizliğim ağlasın
yarım çekilmiyor bu hayat be
sigaramı yaktım yine tutuşmuş bütün kibritleri değirerek yarama
duman dumanım …”
ne çok hatırlıyor insan yalnız kalınca geçmişi
yüreğim mola ver biraz yoruldum
hem böylece gecikir biraz
süzme kanın saçılma hevesi
bekler…
süslü yaşama bir gül eklenir anlıkta olsa
nasılsa EyLüL kızıyım
severim sarı güneşi
zamanla unuturum her serzenişi
geçer …
prangalı mor dudaklarımda kederlerim
orkestra susar,
boncuklarım düşer,
çocukluğum biter,
zamana dönerim yüzümü.
sensizlik içimden bir su gibi kayıp gider
annemin döşünde bulurum kendimi
ve ağlarım için için
ve yeniden
başlar her şeY.
