Efsunkar
Bayan Üye
gözlerinin göklerinde
her yüzyılın başında bir güneş doğar
birer akkor olmuş kirpiklerinden
çekip çıkarsam da mısralarımı
ben yalnız gözlerinin şairiyim aslında
Bütün bu şiir gözlü mısralardan sonra, gözlerin gelir geçer bir şairin kalbinden. Yüreği göz göz olmuş bir kalemin dilindendir bu göz kasidesi. Kalem ki, zaten bir çift gülün divânesi Hani kakülün yanıbaşında açan Şair bülbülleri ağlatan Gizemli bir tülün altında kalan hani Gönül mülkünü küle döndürüp kendi kat kat gülen bir çift gülün hikâyesi
Ey sen ki, kül ettin beni onmaz bakışınla
Ey sen ki, gönüller tutuşur her bakışınla
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
Gönlümdeki azgın devi rüzgârlara attım
Gözlerle günâh işlemenin zevkini tattım
Gözler ki birer parçasıdır senden İlâhın
Gözler ki senin en katı zulmün ve silâhın
Vur şanlı silâhınla gönül mülkü düzelsin
Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin[ii]
Göz ki, gönül ülkemin fethini hedefleyen komutan Göz ki, kan dökmede mahir haramî Göz ki can kuşuma gamzeyi fırlatan sayyâd Fakat yine göz ki, padişahları kendine zebûn eden âhû Göz ki, gülistânın gönlünü mest eden o büyülü nergis Göz ki, aşk meclisinde salınan o mahmur ve mağrur sevgili Gözler ki, âb-ı hayat ve cellât arasındaki tezatın ta kendisi İşte, can veren ve can alan bir efendinin kölesiyken ben, murâdım odur ki gözlerine kirpikten perdeler inmesin de yıkılmasın kainat İnmesin de, feryat etmesin bir çift göz sürgünüyle dağları delen Ferhâd
Bilesin ki, Gözlerinin dokunduğu her mekân memleketim/ Bakıver de uzamasın gurbetim, esaretim Ancak iki göz arasındaki mesafe kadar olabilir gözlerine uzaklığım. Gözden ırak olma ki gönülden de ırak kalmasın şâhenşâh bakışların. Gözlerin aşka kanatlanan bir kuşun iki kanadı Adı destanlara karışan bir kahramanın kılıcı, gözlerin Ve gözlerin, artık ruhuma açılan o muammalı kapının anahtarı
nihân kıldı gözlerin bana kapılarını
oysa ben gözlerinden girerdim yüreğine
her bakışın bir damla âb-ı zindegân idi
hicranlı her gülüşün bin yıllık figân idi.
içime, soluşundan sonra koyu renklerin
birer şîrpençe gibi düştü göz bebeklerin
feryadıma gök bile bîgane değil şimdi
tuğyanım yollarını süsleyen sebil şimdi
söyle, kurtuluşun mu, harâbın mı gözlerin
gözlerinde mi mehtâb; mehtâbın mı gözlerin[iii]
Gözlerin mekânsız bir seyyah sanki Yüreğim/deler Hem öyle deler ki gönlümü, her yâresi yârdan gelen, göz göz kabaran bir volkanla eşdeğer Böyle gözde bir aşkın ilk kıvılcımı göz/dedir. Hem o kıvılcım alev almıştır artık, közdedir sihirli gözlerinin şiiri. Gözlerin bil ki, bir şairin güz kokulu s/özündedir.
Güneş gibi, ufkumda doğup da yanan gözler
Ruhumun yağmurunu içip de kanan gözler
Kapkaranlık dünyama bir ışık yakan gözler
Bana, benimmiş gibi, ümitle bakan gözler[iv]
Gündüze güneş, geceye ay mıdır gözlerin? Karanlıkta nurlanan iki yıldız mıdır gözlein? Divânıma hariçten harfler düşmüş gibi Aşkta gizlenen ayn mı, sânemde izlenen sad mıdır gözlerin? Bembeyaz bir sevdanın elçisiyim say ki Bir çift mühürle sevda kâğıdıma kara düşürdü Yoksa ölüm fermanıma göz yuman bir karasevda mıdır gözlerin?
Bütün bu şiir gözlü cümlelerden sonra, gözlerin gelir geçer bir şairin kalbinden. Yangınlardan ve yanılgılardan sonra, güz vaktinde göz hasretiyle kavrulan bir şairin dilinden Ve şair bildi ki, gözlerinin nefesi ancak İsâdan gelir. Bir tek Süleyman anlar gözlerinin dilinden. Ateş saçan gözlerin İbrahimle güllenir. Nazarın Nuhun tufanıyla maya tutarken Yusufî bir güzellik parlar da durur gözlerinde. Ve bir şairin hasret çeken gözlerinin sabrını da ancak Eyyübün ilmi bilir. Gözlerin merhameti imâ etmez ama aşka imâ/n ettirir.
Sen ki, ey gözleri en masum günah kadar siyah sevgili!.. Ya gel tut gözlerimden, aşkın gözü yolda kalmasın. Ya gel vur gözlerimden, aşkın gözü kör olsun, varsın. Sen ki, ey gözleri gökleri de kuşatan sevgili! Bir yağmur bulutu gibi iniyorum göklerine. Siyah gözlerine beni de götüresin diye
bir ağaçtan düşen yapraklar gibi
düşüyorum tanyerine
ya topla yaralı kırlangıçları
ya da bu vefâsız şarkıyı bitir
özgürlüğe giden tutsaklar gibi
siyah gözlerine beni de götür[v]
Nurullah Genç, Gözlerine Yazılmamış Bir Destan
[ii] Nihâl Atsız, Geri Gelen Mektup
[iii] Nurullah Genç, Gözlerine Yazılmamış Bir Destan
[iv] Nurullah Genç, Gözler
[v] Nurullah Genç, Siyah Gözlerine Beni de Götür
her yüzyılın başında bir güneş doğar
birer akkor olmuş kirpiklerinden
çekip çıkarsam da mısralarımı
ben yalnız gözlerinin şairiyim aslında
Bütün bu şiir gözlü mısralardan sonra, gözlerin gelir geçer bir şairin kalbinden. Yüreği göz göz olmuş bir kalemin dilindendir bu göz kasidesi. Kalem ki, zaten bir çift gülün divânesi Hani kakülün yanıbaşında açan Şair bülbülleri ağlatan Gizemli bir tülün altında kalan hani Gönül mülkünü küle döndürüp kendi kat kat gülen bir çift gülün hikâyesi
Ey sen ki, kül ettin beni onmaz bakışınla
Ey sen ki, gönüller tutuşur her bakışınla
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
Gönlümdeki azgın devi rüzgârlara attım
Gözlerle günâh işlemenin zevkini tattım
Gözler ki birer parçasıdır senden İlâhın
Gözler ki senin en katı zulmün ve silâhın
Vur şanlı silâhınla gönül mülkü düzelsin
Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin[ii]
Göz ki, gönül ülkemin fethini hedefleyen komutan Göz ki, kan dökmede mahir haramî Göz ki can kuşuma gamzeyi fırlatan sayyâd Fakat yine göz ki, padişahları kendine zebûn eden âhû Göz ki, gülistânın gönlünü mest eden o büyülü nergis Göz ki, aşk meclisinde salınan o mahmur ve mağrur sevgili Gözler ki, âb-ı hayat ve cellât arasındaki tezatın ta kendisi İşte, can veren ve can alan bir efendinin kölesiyken ben, murâdım odur ki gözlerine kirpikten perdeler inmesin de yıkılmasın kainat İnmesin de, feryat etmesin bir çift göz sürgünüyle dağları delen Ferhâd
Bilesin ki, Gözlerinin dokunduğu her mekân memleketim/ Bakıver de uzamasın gurbetim, esaretim Ancak iki göz arasındaki mesafe kadar olabilir gözlerine uzaklığım. Gözden ırak olma ki gönülden de ırak kalmasın şâhenşâh bakışların. Gözlerin aşka kanatlanan bir kuşun iki kanadı Adı destanlara karışan bir kahramanın kılıcı, gözlerin Ve gözlerin, artık ruhuma açılan o muammalı kapının anahtarı
nihân kıldı gözlerin bana kapılarını
oysa ben gözlerinden girerdim yüreğine
her bakışın bir damla âb-ı zindegân idi
hicranlı her gülüşün bin yıllık figân idi.
içime, soluşundan sonra koyu renklerin
birer şîrpençe gibi düştü göz bebeklerin
feryadıma gök bile bîgane değil şimdi
tuğyanım yollarını süsleyen sebil şimdi
söyle, kurtuluşun mu, harâbın mı gözlerin
gözlerinde mi mehtâb; mehtâbın mı gözlerin[iii]
Gözlerin mekânsız bir seyyah sanki Yüreğim/deler Hem öyle deler ki gönlümü, her yâresi yârdan gelen, göz göz kabaran bir volkanla eşdeğer Böyle gözde bir aşkın ilk kıvılcımı göz/dedir. Hem o kıvılcım alev almıştır artık, közdedir sihirli gözlerinin şiiri. Gözlerin bil ki, bir şairin güz kokulu s/özündedir.
Güneş gibi, ufkumda doğup da yanan gözler
Ruhumun yağmurunu içip de kanan gözler
Kapkaranlık dünyama bir ışık yakan gözler
Bana, benimmiş gibi, ümitle bakan gözler[iv]
Gündüze güneş, geceye ay mıdır gözlerin? Karanlıkta nurlanan iki yıldız mıdır gözlein? Divânıma hariçten harfler düşmüş gibi Aşkta gizlenen ayn mı, sânemde izlenen sad mıdır gözlerin? Bembeyaz bir sevdanın elçisiyim say ki Bir çift mühürle sevda kâğıdıma kara düşürdü Yoksa ölüm fermanıma göz yuman bir karasevda mıdır gözlerin?
Bütün bu şiir gözlü cümlelerden sonra, gözlerin gelir geçer bir şairin kalbinden. Yangınlardan ve yanılgılardan sonra, güz vaktinde göz hasretiyle kavrulan bir şairin dilinden Ve şair bildi ki, gözlerinin nefesi ancak İsâdan gelir. Bir tek Süleyman anlar gözlerinin dilinden. Ateş saçan gözlerin İbrahimle güllenir. Nazarın Nuhun tufanıyla maya tutarken Yusufî bir güzellik parlar da durur gözlerinde. Ve bir şairin hasret çeken gözlerinin sabrını da ancak Eyyübün ilmi bilir. Gözlerin merhameti imâ etmez ama aşka imâ/n ettirir.
Sen ki, ey gözleri en masum günah kadar siyah sevgili!.. Ya gel tut gözlerimden, aşkın gözü yolda kalmasın. Ya gel vur gözlerimden, aşkın gözü kör olsun, varsın. Sen ki, ey gözleri gökleri de kuşatan sevgili! Bir yağmur bulutu gibi iniyorum göklerine. Siyah gözlerine beni de götüresin diye
bir ağaçtan düşen yapraklar gibi
düşüyorum tanyerine
ya topla yaralı kırlangıçları
ya da bu vefâsız şarkıyı bitir
özgürlüğe giden tutsaklar gibi
siyah gözlerine beni de götür[v]
Nurullah Genç, Gözlerine Yazılmamış Bir Destan
[ii] Nihâl Atsız, Geri Gelen Mektup
[iii] Nurullah Genç, Gözlerine Yazılmamış Bir Destan
[iv] Nurullah Genç, Gözler
[v] Nurullah Genç, Siyah Gözlerine Beni de Götür