Dark_GirL
Bayan Üye
Yağmur yağıyordu,zaman acımasızdı. Günler geçiyor,haftalar yamandı. Ben,bütün direnişime rağmen,yüreğine çekiliyordum senin. Senin hiçbir şeyden haberin yoktu. Kirpiklerin uzun,bakışların yorgundu. Gözyaşlarında bilinmedik sevdaların umursamaz yakarışları çoğalıyordu. Gözlerinde bir hüzün vardı besbelli. Bir terk edilişin,yalnızlığın asılı kalan fotoğrafı belki….
Bir tuhaf yalnızlıktı bu! Hani boğuntusunda umutsuz can sıkıntıları vardır ya, gürültülü telaşların arasından gelen..İşte öyle bir şeydi ve sen okşayıcı sesinle, isyancı bir coşkuyu yeniden canlandırıyordun. Ben ise söken şafağı bekliyordum,tek başıma. Sesim yankılanıyordu bilinmez bir zamanın içinde. Alevlerin alacakaranlığında aydınlık ellerini özlüyordum..
Beklenmedik anlarda çıkıp geliyordun;biraz hüzünlü,biraz yorgun.Hep hüznü ve yorgunluğu paylaştım seninle. Sen yine de hüznünü çoğalttın her seferinde. Düşen hep ben oldum,en küçük kımıldanışında senden.. Başımı çevirdiğim için ağladığımı göremedin hiç. Ellerimi uzattım sana,hiç umursamadın! Sesimi hiç duymadın! Haykırışlarıma hiç yanıt vermedin.Ben de düşlerde sevdim seni..
Tıpkı bir çocuk gibi,karşılıksız beklemeksizin yüzüne,yüreğine baktım yıllarca.Senin iri gözlerinde ıslak dudaklarında yaşamı aradım. Bir avuç hüznü,bir damla gözyaşını toplamaya çalıştım,bana çok gördüğün yılların içinden. Benim yüreğim içime hiç sığmadı,senden hep sakladım.
Kalbimdeki yaralara rağmen çıkageldim bir gün karşına..Yalnızlık yarasıyla..sevda yarasıyla..ölüm yarasıyla..Oysa sen gülüp geçtin.Bana hüzünleri bırakıp,çekip gittin! Gönül yaramla gönül yarasıyla....
Bir tuhaf yalnızlıktı bu! Hani boğuntusunda umutsuz can sıkıntıları vardır ya, gürültülü telaşların arasından gelen..İşte öyle bir şeydi ve sen okşayıcı sesinle, isyancı bir coşkuyu yeniden canlandırıyordun. Ben ise söken şafağı bekliyordum,tek başıma. Sesim yankılanıyordu bilinmez bir zamanın içinde. Alevlerin alacakaranlığında aydınlık ellerini özlüyordum..
Beklenmedik anlarda çıkıp geliyordun;biraz hüzünlü,biraz yorgun.Hep hüznü ve yorgunluğu paylaştım seninle. Sen yine de hüznünü çoğalttın her seferinde. Düşen hep ben oldum,en küçük kımıldanışında senden.. Başımı çevirdiğim için ağladığımı göremedin hiç. Ellerimi uzattım sana,hiç umursamadın! Sesimi hiç duymadın! Haykırışlarıma hiç yanıt vermedin.Ben de düşlerde sevdim seni..
Tıpkı bir çocuk gibi,karşılıksız beklemeksizin yüzüne,yüreğine baktım yıllarca.Senin iri gözlerinde ıslak dudaklarında yaşamı aradım. Bir avuç hüznü,bir damla gözyaşını toplamaya çalıştım,bana çok gördüğün yılların içinden. Benim yüreğim içime hiç sığmadı,senden hep sakladım.
Kalbimdeki yaralara rağmen çıkageldim bir gün karşına..Yalnızlık yarasıyla..sevda yarasıyla..ölüm yarasıyla..Oysa sen gülüp geçtin.Bana hüzünleri bırakıp,çekip gittin! Gönül yaramla gönül yarasıyla....
