SuskunDervis
Kayıtlı Üye
I
-Gök kalem senaryosu
Ol! dedi
Gaybın dudakları
Etim kemiğe asıldı
Soluğumun çentik izlerinden
Yutkunacağım sandım kendimi ilk
Ya ilk nefeste ölecektim
Ya da göğe gömülene kadar ağlayacaktım
Sus dedi
Emrin demir kesriğinden kanayan ses
İç sunuş / dua
Efsûni fısıltılar
Temasa dokunan yürek
Kanatlarımda kanayan uçurum
Dur durağı olmayan göz olukları
Ve tükenişin ucu / kilitli sonun ışığı gibi
İçimdeki gize tutunur quantum
II
-Kendi hayatını öpüp duran insanların kutsal heykellerine yürek yerleştirdi iblis
Çocuk kalbimi geri ver rabbim / diyor her hecem
Mayıs gülü kanatlansın damarlarımda
Dudağı kırık sesimde
Lal neyzenler / küs notalardan yeniden bestelesinler beni
Düğümleri yansın kör kirpiklerimin
Yönsüz menzillerimin topukları kesişsin / melankolik yağmurlarda
İçime büküleyim
Çapımın ağırlığınca
Gecenin köhnünü boynuna asmış içimdeki deli
Yak beni ey karanlık / Aşk yakmadan diyor
Kır aynalarımın delisini, sağ elimin tersi
Çekiştirmesin artık aklımın uçlarını
Masumiyet kokumu geri ver rabbim
Ense kökümden tut beni, diye sesleniyorum kalbimin kıyısından
Çığlıklarımın çıngırakları kulak sesimde yankı sarmalıyor / odalarım ıssız
Dualarım taş olup göğün sularından sekiyor
Kendi başıma düşüyorum / kendi duvarlarımdan
Genişledikçe yaralarım, hissediyorum
Tenimde savrulan rüzgârın dokunduğu tüm mevsimleri
Aklımı tut mirim
Rabbime dua edeceğim
Tüm çocuk ellerinin masumiyetini kavrayarak
Beli kırık bir karıncanın kalbinden tırmanacağım / derinliğime
III
İç yanımı yaratana bağlayan halat nerde mirim
Dişlerimi geçireceğim koptu kopacak noktasına
Rüzgâr nefesini tutuyor
Tayların yürek çırpınışlarında
Şakağımı tetikliyorum annemin tembihlerini namlu yapıp
Düşüyorum kollarıma
Kekik kokusu terk ediyor dağlarımı
Düşlerine gömülüyorum
Çatırdayan dala tünemiş bir baykuşun
Yağ beni mirim
Çorak sinelerin anne gözlerinden
Sırılsıklam üşü tensizliğimin boran çiçeklerini
Karma desenler şehri çökecek birazdan
Derinliğimde ölen her şey gibi ışığımın şavkından
Kıyıma vuran insan lekelerinden tıraşlanmış kutsal heykeller
Deccalı uyandıracak, kendi moloz düşlerinde
Dudakları düşmüş yüzüm / dal kırığı ellerime sığınmadan
Tetikle beni
Aşkın evrelerine
Ayaz kuşları gibi
Kor yemiş g/özlerimle
Retinamın yakamoz düşümünde aşklaşayım Allah ile
-Gök kalem senaryosu
Ol! dedi
Gaybın dudakları
Etim kemiğe asıldı
Soluğumun çentik izlerinden
Yutkunacağım sandım kendimi ilk
Ya ilk nefeste ölecektim
Ya da göğe gömülene kadar ağlayacaktım
Sus dedi
Emrin demir kesriğinden kanayan ses
İç sunuş / dua
Efsûni fısıltılar
Temasa dokunan yürek
Kanatlarımda kanayan uçurum
Dur durağı olmayan göz olukları
Ve tükenişin ucu / kilitli sonun ışığı gibi
İçimdeki gize tutunur quantum
II
-Kendi hayatını öpüp duran insanların kutsal heykellerine yürek yerleştirdi iblis
Çocuk kalbimi geri ver rabbim / diyor her hecem
Mayıs gülü kanatlansın damarlarımda
Dudağı kırık sesimde
Lal neyzenler / küs notalardan yeniden bestelesinler beni
Düğümleri yansın kör kirpiklerimin
Yönsüz menzillerimin topukları kesişsin / melankolik yağmurlarda
İçime büküleyim
Çapımın ağırlığınca
Gecenin köhnünü boynuna asmış içimdeki deli
Yak beni ey karanlık / Aşk yakmadan diyor
Kır aynalarımın delisini, sağ elimin tersi
Çekiştirmesin artık aklımın uçlarını
Masumiyet kokumu geri ver rabbim
Ense kökümden tut beni, diye sesleniyorum kalbimin kıyısından
Çığlıklarımın çıngırakları kulak sesimde yankı sarmalıyor / odalarım ıssız
Dualarım taş olup göğün sularından sekiyor
Kendi başıma düşüyorum / kendi duvarlarımdan
Genişledikçe yaralarım, hissediyorum
Tenimde savrulan rüzgârın dokunduğu tüm mevsimleri
Aklımı tut mirim
Rabbime dua edeceğim
Tüm çocuk ellerinin masumiyetini kavrayarak
Beli kırık bir karıncanın kalbinden tırmanacağım / derinliğime
III
İç yanımı yaratana bağlayan halat nerde mirim
Dişlerimi geçireceğim koptu kopacak noktasına
Rüzgâr nefesini tutuyor
Tayların yürek çırpınışlarında
Şakağımı tetikliyorum annemin tembihlerini namlu yapıp
Düşüyorum kollarıma
Kekik kokusu terk ediyor dağlarımı
Düşlerine gömülüyorum
Çatırdayan dala tünemiş bir baykuşun
Yağ beni mirim
Çorak sinelerin anne gözlerinden
Sırılsıklam üşü tensizliğimin boran çiçeklerini
Karma desenler şehri çökecek birazdan
Derinliğimde ölen her şey gibi ışığımın şavkından
Kıyıma vuran insan lekelerinden tıraşlanmış kutsal heykeller
Deccalı uyandıracak, kendi moloz düşlerinde
Dudakları düşmüş yüzüm / dal kırığı ellerime sığınmadan
Tetikle beni
Aşkın evrelerine
Ayaz kuşları gibi
Kor yemiş g/özlerimle
Retinamın yakamoz düşümünde aşklaşayım Allah ile