Giyotin eskiden idam mahkumlarının başlarını gövdelerinden ayırmak için kullanılan alettir. Giyotin ilk defa 12. yüzyılda İskoçya’da ve 13. yüzyılda İtalya’da kullanılmıştır. Giyotin adı, aletin idam cezalarının yerine getirilmesinde kullanılması için Fransa Millet Meclisine teklifte bulunan Dr. Ignace Guillotine’den gelir. Dr. Guillotine’in teklifi üzerine Fransız meclisi, 1791’de Dr. Louis’yi konuyu araştırmakla görevlendirerek, 1792’de Giyotin’in kullanılmasını kabul etmiştir. Giyotin ilk olarak büyük çapta tanındığı Fransa’da, 18. yüzyılın sonlarına doğru yaygın bir şekilde kullanılmaya başlanmış, özellikle Fransız İhtilali zamanında binlerce hükümlü bu aletle infaz edilmiştir.
Giyotin en sade şekliyle dikey vaziyette iki tahta direk ve bunların arasında aşağı doğru hareket edebilecek bir şekilde yerleşmiş ucu keskin bir bıçakla hükümlünün kafasının yerleştirildiği “pencere” den oluşmaktadır. Giyotin çalıştırılacağı zaman adam mahkumunun başı pencere denilen kısma sokulur. Bıçak, asılı kalmasını temin eden mekanizma harekete geçirilerek mahkumun ensesi üzerine düşürülür. Böylece gövdeden ayrılan baş daha önceden hazırlanmış bir sepete düşer ve infaz yapılmış olurdu.
Fransız ihtilali sırasında çok kullanılan Giyotin, 19. yüzyılın başından itibaren kullanma sahasını tamamen kaybetmiştir. Günümüzde dünyanın hiçbir devletinde uygulanmamaktadır.
Giyotin en sade şekliyle dikey vaziyette iki tahta direk ve bunların arasında aşağı doğru hareket edebilecek bir şekilde yerleşmiş ucu keskin bir bıçakla hükümlünün kafasının yerleştirildiği “pencere” den oluşmaktadır. Giyotin çalıştırılacağı zaman adam mahkumunun başı pencere denilen kısma sokulur. Bıçak, asılı kalmasını temin eden mekanizma harekete geçirilerek mahkumun ensesi üzerine düşürülür. Böylece gövdeden ayrılan baş daha önceden hazırlanmış bir sepete düşer ve infaz yapılmış olurdu.
Fransız ihtilali sırasında çok kullanılan Giyotin, 19. yüzyılın başından itibaren kullanma sahasını tamamen kaybetmiştir. Günümüzde dünyanın hiçbir devletinde uygulanmamaktadır.