Gitmek yakışır insana bazen. Zamanı iyi ayarlanmış bir terkediş güzeldir her zaman. Evlat acısı gibi oturur ardında kalanların içine.
Gidiyorum demek büyüklük , habersiz çekip gitmek acizliktir insanların gözünde. Aslında asıl acizlik gidiyorum demektir. O sözcüğün altında onlarca şey yatar.
Gidiyorum diyen insan karşısındakinin ona acımasını ister. Gitme sözcüğünü duymaktır asıl amacı. Duyamayınca da çaresiz gider.
İşte bu yüzden bir gitmek vardır , bir de gitmek vardır. Gidersin ; ardına bile bakmadan , bir daha dönmemek üzere. Asıl gitmektir bu yapılan. Ve yakışır insana. Bir insanın hayatından birkaç kez çıkarsan hiç bir anlamı kalmaz. Karşındaki insan ciddiye almaz zaten bu gidişleri. ''Nasıl olsa bu gidişinde vardır bir dönüşü'' der , bir kenara atar ve hayatına devam eder.
Ve..
Dördüncü gidişiydi hayatımdan. Gerçi dönme ihitmalini bir kere bile düşünmedim. Son gidişiydi çünkü. Biliyordum adım gibi.
Gitti işte. Dönüşü olmayacağını bile bile bekledim ben onu. Kendime ac çektirmekten başka hiç bir işe yaramadı aslında bu bekleyiş. Bu öyle bir duygu ki kimse bilemez.
''Düşenin halinden ancak düşen anlar !''
Boşuna söylenmemiş hiçbir söz. Düştük bir kere. Ne yazık ki kalkamadık yerden.
Onun gidişi benim düşüşüm oldu. Ve ben bu son gidişinde de gitme dedim sana. Kimseye kullanmadığım kadar çok kullandım bu sözcüğü.
Bu sefer gerçekten arkana bakmadan gittin. Arkanda kırık bir kalp bırakarak. O kalp hiçbir zaman düzelmeyecek. İsmin söylendiğinde , senden bir konu açıldığında ya da aşk yeniden kapımı çaldığında o kalp daha çok kırılacak.
Bir gün gelip o kalbi onarmaya çalıştığında paramparça bulacaksın ellerinde.
Bundan sonra dön demeyeceğim sana. Gitme demekten yoruldum çünkü.Ne zaman dön desem gelip iki gün yüzümü güldürüp gittin.
Bu sefer ''git'' sevdiğim. Yani hobi olarak !
Gidiyorum demek büyüklük , habersiz çekip gitmek acizliktir insanların gözünde. Aslında asıl acizlik gidiyorum demektir. O sözcüğün altında onlarca şey yatar.
Gidiyorum diyen insan karşısındakinin ona acımasını ister. Gitme sözcüğünü duymaktır asıl amacı. Duyamayınca da çaresiz gider.
İşte bu yüzden bir gitmek vardır , bir de gitmek vardır. Gidersin ; ardına bile bakmadan , bir daha dönmemek üzere. Asıl gitmektir bu yapılan. Ve yakışır insana. Bir insanın hayatından birkaç kez çıkarsan hiç bir anlamı kalmaz. Karşındaki insan ciddiye almaz zaten bu gidişleri. ''Nasıl olsa bu gidişinde vardır bir dönüşü'' der , bir kenara atar ve hayatına devam eder.
Ve..
Dördüncü gidişiydi hayatımdan. Gerçi dönme ihitmalini bir kere bile düşünmedim. Son gidişiydi çünkü. Biliyordum adım gibi.
Gitti işte. Dönüşü olmayacağını bile bile bekledim ben onu. Kendime ac çektirmekten başka hiç bir işe yaramadı aslında bu bekleyiş. Bu öyle bir duygu ki kimse bilemez.
''Düşenin halinden ancak düşen anlar !''
Boşuna söylenmemiş hiçbir söz. Düştük bir kere. Ne yazık ki kalkamadık yerden.
Onun gidişi benim düşüşüm oldu. Ve ben bu son gidişinde de gitme dedim sana. Kimseye kullanmadığım kadar çok kullandım bu sözcüğü.
Bu sefer gerçekten arkana bakmadan gittin. Arkanda kırık bir kalp bırakarak. O kalp hiçbir zaman düzelmeyecek. İsmin söylendiğinde , senden bir konu açıldığında ya da aşk yeniden kapımı çaldığında o kalp daha çok kırılacak.
Bir gün gelip o kalbi onarmaya çalıştığında paramparça bulacaksın ellerinde.
Bundan sonra dön demeyeceğim sana. Gitme demekten yoruldum çünkü.Ne zaman dön desem gelip iki gün yüzümü güldürüp gittin.
Bu sefer ''git'' sevdiğim. Yani hobi olarak !
