Bezmi$h
Banned
İngiliz Film Enstitüsünün çıkardığı Sight and Sound dergisi 1952den bu yana her 10 yılda bir Gelmiş Geçmiş En İyi 10 Film soruşturması düzenler. Tüm dünyada haklı bir saygınlığa sahip olan bu soruşturmanın sonuçları büyük bir merakla beklenir ve sinefilleri heyecanlandırır.
Yaklaşık iki hafta önce açıklanan 2012 soruşturma sonuçlarını siz de Habertürkte okudunuz. Alfred Hitchcockun Vertigosu, Yurttaş Kanein 50 yılllık hâkimiyetine son verdi. Orson Wellesin klasiği,1952deki ilk soruşturmada birinci olan Bisiklet Hırsızlarının ardından gerçekleştirilen 5 soruşturmada da birinci olmayı başarmıştı.
2012 listesindeki filmler şöyle sıralanıyor: 1. Vertigo (Hitchcock, 1958) 2. Citizen Kane (Welles,1941) 3. Tokyo Story (Ozu, 1953) 4. La Regle Du Jeu (Renoir, 1939), 5. Sunrise (Murnau, 1927), 6. 2001: A Space Odyssey (Kubrick, 1968), 7. The Searchers (Ford, 1956), 8. Man with a Movie Camera (Vertov, 1927), 9. Passion of Jeanne DArc (Dreyer, 1927) ve 10. 8 1/2 (Fellini, 1963).
Listedeki en yeni filmin 1968de çekildiğini hesap edersek, tarihi klasiklerin ağır bastığı kesin. İlk bakışta seçimi yapanların ilk dönem klasiklerinden vazgeçmeyen fazlasıyla akademik düşünen, eski kafalı kişilerden oluştuğunu varsayabilirsiniz. Ancak geçtiğimiz cuma, British Film Instituteün internet sitesinde yayınlanan 825 katılımcının listelerine şöyle bir göz atmanız dahi gerçeğin çok başka olduğunu gösteriyor.
Toplam 2045 filmin yer aldığı listelerin büyük bir kısmında 1970 sonrasında çekilen filmlerin sayısının hiç de az olmadığı görülüyor. Asıl sorun katılımcıların modern ve çağdaş klasikler konusunda bir mutabakata varamıyor oluşu. 1970ten hatta 1960tan sonra çekilmiş filmlerde oylar dağılıyor. Buna karşılık, 1960 öncesinin bazı tartışmasız klasikleri (Yurttaş Kane, La Regle du Jeu, Sunrise vb.) konusunda çok daha net bir uzlaşma ve oybirliği var. Durum böyle olunca, 1960 öncesinin klasikleri bir adım öne çıkmış oluyor.
Sonuçları görünce Sight and Soundun soruşturmasına gönderdiğim listenin fazlasıyla kişisel ve çağdaş olduğunu düşünmüştüm. Listeleri inceleyince yanıldığımı, katılımcıların en az benim kadar modern klasikleri tercih ettiğini, hatta benden daha fazla kişisel beğeniye dayalı listeler verdiğini gördüm. Bu arada, Sight and Sound Dergisinin editörü Nick James ve iki eleştirmenin daha Nuri Bilge Ceylanın Uzak filmini seçtiğini de belirtelim.
10 filmimi seçerken gerekçeli kararımda meseleye sinema tarihi açısından bakmadığımı, sübjektif de olsa estetik mükemmelliği ölçüt aldığımı belirttim. Ayrıca listemdeki filmlerin sinema anlatımını çok yönlü olarak etkilediklerine ve yönetmenlere yeni ufuklar açtığına da inanıyorum.
Yaklaşık iki hafta önce açıklanan 2012 soruşturma sonuçlarını siz de Habertürkte okudunuz. Alfred Hitchcockun Vertigosu, Yurttaş Kanein 50 yılllık hâkimiyetine son verdi. Orson Wellesin klasiği,1952deki ilk soruşturmada birinci olan Bisiklet Hırsızlarının ardından gerçekleştirilen 5 soruşturmada da birinci olmayı başarmıştı.
2012 listesindeki filmler şöyle sıralanıyor: 1. Vertigo (Hitchcock, 1958) 2. Citizen Kane (Welles,1941) 3. Tokyo Story (Ozu, 1953) 4. La Regle Du Jeu (Renoir, 1939), 5. Sunrise (Murnau, 1927), 6. 2001: A Space Odyssey (Kubrick, 1968), 7. The Searchers (Ford, 1956), 8. Man with a Movie Camera (Vertov, 1927), 9. Passion of Jeanne DArc (Dreyer, 1927) ve 10. 8 1/2 (Fellini, 1963).
Listedeki en yeni filmin 1968de çekildiğini hesap edersek, tarihi klasiklerin ağır bastığı kesin. İlk bakışta seçimi yapanların ilk dönem klasiklerinden vazgeçmeyen fazlasıyla akademik düşünen, eski kafalı kişilerden oluştuğunu varsayabilirsiniz. Ancak geçtiğimiz cuma, British Film Instituteün internet sitesinde yayınlanan 825 katılımcının listelerine şöyle bir göz atmanız dahi gerçeğin çok başka olduğunu gösteriyor.
Toplam 2045 filmin yer aldığı listelerin büyük bir kısmında 1970 sonrasında çekilen filmlerin sayısının hiç de az olmadığı görülüyor. Asıl sorun katılımcıların modern ve çağdaş klasikler konusunda bir mutabakata varamıyor oluşu. 1970ten hatta 1960tan sonra çekilmiş filmlerde oylar dağılıyor. Buna karşılık, 1960 öncesinin bazı tartışmasız klasikleri (Yurttaş Kane, La Regle du Jeu, Sunrise vb.) konusunda çok daha net bir uzlaşma ve oybirliği var. Durum böyle olunca, 1960 öncesinin klasikleri bir adım öne çıkmış oluyor.
Sonuçları görünce Sight and Soundun soruşturmasına gönderdiğim listenin fazlasıyla kişisel ve çağdaş olduğunu düşünmüştüm. Listeleri inceleyince yanıldığımı, katılımcıların en az benim kadar modern klasikleri tercih ettiğini, hatta benden daha fazla kişisel beğeniye dayalı listeler verdiğini gördüm. Bu arada, Sight and Sound Dergisinin editörü Nick James ve iki eleştirmenin daha Nuri Bilge Ceylanın Uzak filmini seçtiğini de belirtelim.
10 filmimi seçerken gerekçeli kararımda meseleye sinema tarihi açısından bakmadığımı, sübjektif de olsa estetik mükemmelliği ölçüt aldığımı belirttim. Ayrıca listemdeki filmlerin sinema anlatımını çok yönlü olarak etkilediklerine ve yönetmenlere yeni ufuklar açtığına da inanıyorum.
