ashli
Bayan Üye
Einstein dermiş ki: “Geleceği hiç düşünmem, çünkü hemencecik gelir.”
İnsanoğlu ya geçmişi düşünür, ya geleceği. Geçmişi düşünür, çünkü geçmişte iyi günleri vardır, iyi anıları vardır, onlardan kopamaz. Bir türlü geçmişin özleminden kendini kurtaramaz. Geleceği düşünür, çünkü gelecekte her şey iyi olacaktır, elde edemediklerine ulaşacaktır, daha iyi daha güzel günlere kavuşacaktır.
Ya geçmiş, ya gelecek. Peki içinde bulunduğumuz zaman parçası? En önemli olan bu değil mi? Ne yaparsak hepsi bu anki davranışımıza bağlı. Geçmiş de bu an, gelecek de. Bugünü kendi haline bırakır, geçmiş ve gelecek düşlerine dalarsak ne geçmişimiz iyi olur, ne geleceğimiz.
Einstein bence şunu anlatmak istiyor… Geleceği düşüneceğime, içinde bulunduğum anı yaşarım. Büyük adamların başarısı bu yüzden. Geçmişi geleceği bir yana atmalarından, hali bütün güçleriyle yaşamalarından. Madem ki şu anda yaşıyoruz, çalışabiliyoruz, kendimizi duyuyoruz, öyleyse bu andan iyice yararlanmalıyız. Bu an, bir an sonra geçmişe karışacaktır. Bunu bilerek, duyarak.
Geçmişine kapanmış toplumlar en geri toplumlardır. Bugünden geleceğe hazırlananlar ise en ileri olanları. Kişilere dikkat edin: geçmişiyle övünenlere, toplumun geçmişini ikide bir öne sürenlere, geçmiş kahramanlıklardan pay çıkaranlara. Bunlar ellerinden bir şey gelmeyen birtakım zavallılardır. Kendi beceriksizliklerini örtmek için geçmişteki şan ve şereften pay almak, pay dağıtmak isterler. İkide bir yığınların karşısına geçmişe ait masallar çıkarırlar. Amaçları, bugünü dondurmak, geleceğin de geçmişe benzemesini sağlamaktır.
Geleceği hiç düşünmemeli, çünkü hemen geliyor. Ya geçmişi? Geçmişi de ancak geçmiş bir zaman olarak bellemeli. Yanlışlıklardan bir şeyler çıkararak, başarılardan hız kazanarak. Uluslar da kişiler gibidir. Her an yeniden güç kazanmak olanağına sahiptirler. Yaşadığımız anın değerini anlamakla, onu boşa harcamamakla…
Wilde şöyle diyor: “Geçmişin bize güzel gelmesine sebep, onun geçip gitmiş olmasıdır.” Geçmiş zaman bir kere geçip gidince bize hoş geliyor. Gerçekte hoş olmasa da. Ama geçmişi hoş kılmak elimizde. Bugünkü davranışımıza bağlı bir şey bu. Bugün ne kadar başarılı, ne kadar verimli olursak, kendimize ve çevremize ne kadar yararlı olursak dünümüz de gerçekten hoş olur, yarınımız da…
Oktay Akbal
Konumuz Edebiyat
Varlık Yayınevi, İstanbul, 1975
İnsanoğlu ya geçmişi düşünür, ya geleceği. Geçmişi düşünür, çünkü geçmişte iyi günleri vardır, iyi anıları vardır, onlardan kopamaz. Bir türlü geçmişin özleminden kendini kurtaramaz. Geleceği düşünür, çünkü gelecekte her şey iyi olacaktır, elde edemediklerine ulaşacaktır, daha iyi daha güzel günlere kavuşacaktır.
Ya geçmiş, ya gelecek. Peki içinde bulunduğumuz zaman parçası? En önemli olan bu değil mi? Ne yaparsak hepsi bu anki davranışımıza bağlı. Geçmiş de bu an, gelecek de. Bugünü kendi haline bırakır, geçmiş ve gelecek düşlerine dalarsak ne geçmişimiz iyi olur, ne geleceğimiz.
Einstein bence şunu anlatmak istiyor… Geleceği düşüneceğime, içinde bulunduğum anı yaşarım. Büyük adamların başarısı bu yüzden. Geçmişi geleceği bir yana atmalarından, hali bütün güçleriyle yaşamalarından. Madem ki şu anda yaşıyoruz, çalışabiliyoruz, kendimizi duyuyoruz, öyleyse bu andan iyice yararlanmalıyız. Bu an, bir an sonra geçmişe karışacaktır. Bunu bilerek, duyarak.
Geçmişine kapanmış toplumlar en geri toplumlardır. Bugünden geleceğe hazırlananlar ise en ileri olanları. Kişilere dikkat edin: geçmişiyle övünenlere, toplumun geçmişini ikide bir öne sürenlere, geçmiş kahramanlıklardan pay çıkaranlara. Bunlar ellerinden bir şey gelmeyen birtakım zavallılardır. Kendi beceriksizliklerini örtmek için geçmişteki şan ve şereften pay almak, pay dağıtmak isterler. İkide bir yığınların karşısına geçmişe ait masallar çıkarırlar. Amaçları, bugünü dondurmak, geleceğin de geçmişe benzemesini sağlamaktır.
Geleceği hiç düşünmemeli, çünkü hemen geliyor. Ya geçmişi? Geçmişi de ancak geçmiş bir zaman olarak bellemeli. Yanlışlıklardan bir şeyler çıkararak, başarılardan hız kazanarak. Uluslar da kişiler gibidir. Her an yeniden güç kazanmak olanağına sahiptirler. Yaşadığımız anın değerini anlamakla, onu boşa harcamamakla…
Wilde şöyle diyor: “Geçmişin bize güzel gelmesine sebep, onun geçip gitmiş olmasıdır.” Geçmiş zaman bir kere geçip gidince bize hoş geliyor. Gerçekte hoş olmasa da. Ama geçmişi hoş kılmak elimizde. Bugünkü davranışımıza bağlı bir şey bu. Bugün ne kadar başarılı, ne kadar verimli olursak, kendimize ve çevremize ne kadar yararlı olursak dünümüz de gerçekten hoş olur, yarınımız da…
Oktay Akbal
Konumuz Edebiyat
Varlık Yayınevi, İstanbul, 1975