Geçmişe duyuLan özLem.. ! '' Kaçıncı El'sin Sevgili ''

‎'
Söze nerden başlayacağımı bilemiyorum..
Yazmakta zorlandığım o kadar çok şey var ki;
Ve bunların hepsi canımı fazlasıyla acıtmakta..
Keşke en az bir 50 sene önce dünyaya gelseydim..
Keşke bugün varLık içinde yaşayacağıma geçmişte yokLuk içinde yaşasaydım..
O zaman elimdekilerin, Yanımdakilerin,hayatımdakileri​n değerini daha iyi anlayabilirdim.
Medeniyet huzur vermiyor Arkadaş,
Yozlaştırıyor insanı.
Kişi herşeyden uzak oluyor ..
Ve en çok ta geçmişinden..
Benliğinden..
90'lı yılları az buçuk hatırlıyorum..
O zamanlar son demini yaşıyordu güzel günler,
Bir Komşu ziyareti vardı,
Annem hergün başka bir komşu ziyaretindeydi..
Onlar aralarında muhabbet ederdi,
Biz çocuklar aramızda evcilik oynardık.
Ve mutlaka küçük bir oyuncak için kavga ederdik birbirimizle..
Babamızın işten gelceği saati sabırsızlıkla beklerdik,
Çünkü mutlaka yiyecek güzel birşeyler getirirdi eve,
O bizi nasıl sevindirceğini çok iyi bilirdi..
Paylaşımcıydık biz,
Kendimizden öte mutlaka arkadaşımızı düşünürdük..
Yediğimiz Meybuzun mutlaka yarısını;
Şimdilerde nerde olduğunu bile bilmediğimiz Çocukluk arkadaşımıza bırakırdık..
Biz kozlarımızı kavgayla değil;
Sokak arasındaki futbol maçlarında paylaşırdık...

Ve içimi en çok acıtanlardan biri 'Aşk'ın düştüğü durum..
İlk okul Beşinci sınıf öğrencisi bile,
Muhabbet ortamında Sevgilisini öptüğünü, ellediğini, kokladığını anlatıyor..
Herkesin aklında tek bir düşünce..
'Sevgilim olsun'..
Ve amaç %90 oranında aynı 'tek gecelik aşk'..
Benim en büyük korkum;
Sevceğim kişinin geçmişinden..
Kaç kilometre Aşk yaktığından..
Kaç 'kaza' geçirdiğinden..
Şimdi hepimiz bunun korkusu içindeyiz..
Ve dışa vurmasakta içten içe soruyoruz sevdiğimize..

'' Sen kaçıncı elsin sevgili ? '' // EsaRet !



Yazan : Erdal Başıbüyük 'EsaRet'