Kızıl saçlarını gece mavisine boyadı genç kız, ardından içine birkaç renk daha kattı. Yaptığı karışımın saçında çok farklı duracağını ve morlu bir şeyin ortaya çıkacağını biliyordu ama; Özlemişti eski saçlarını. Doğallığına dönercesine ruhu gülümseyiverdi birden... Saçlarının böyle renkli renkli olması onu mutlu hissettiriyordu. Ruhu tüm sevincini yüz hatlarına yansıtınca, gülümsemeden edemedi. Aynanın karşısında boynuna damlayan saç boyasını görünce içinde kıpırdanmalar oluşuverdi birden. Acaba izi kalır mıydı? Ah... Onca cesedin izi kalmış mıydı ki ruhunda bu boyanın kalacaktı? Yarım saat boyunca sigarasını içip sürenin dolmasını bekledikten sonra saçlarının eski tonuna kavuşup kavuşamayacağı merakıyla duşa girdi. Hevesi kesinlikle kursağında kalmayacaktı... Duştan çıktığında soğuk havayla temas eden bedeni onu huzursuz hissettirmiyordu. Hayır, bundan sonra moralini bozmayacaktı durup dururken. Üstelik boyanın tüm izlerinden arınmıştı bedeni ve saçları tam istediği gibi renklenmişti. Eski, sarı yapraklarına sonbaharla veda etmişti ve şimdi de ikinci baharını yaşayacaktı. Masasının üstünde duran bilete bakındı bir süre. “ Yeni bir lise, yeni bir hayat! “ dedi kendi kendine... Ailesiz, eski arkadaşları olmadan yepyeni bir hayat... Onlara artık ihtiyacı var mıydı ki? Ah… Onlar artık var mıydı ki? Londra’dan bıkmıştı, ülkesine dönüp normal bir yaşam sürebilirdi… Ailesinden arta kalan banka hesabını ve şirketi anımsadı genç kız. Para’nın ona mutluluk sağlayamayacağını biliyordu. Ama yardımcı olabileceği de hiç aklına gelmemişti… Her şeyi unutup yeni bir yaşama sahip olmayı öyle çok istiyordu ki, geçmişinin onu takip edebileceği ihtimali aklına bile gelmiyordu.
Son düzenleme:
