Garcia Lorca Şiirleri

UMARSIZ AŞKA GAZEL

Gelmek istemiyor gece
Ne sen gelebiliyorsun o yüzden
Ne de ben gidebiliyorum.
Ama ben gideceğim.
Akrepten bir güneş şakağımı yesede.
Ama sen geleceksin.
Dilin tuzlu yağmurlarca yakılmış.

Gelmek istemiyor gün.
Ne sen gelebiliyorsun o yüzden.
Ne de ben gidebiliyorum.
Ama ben gideceğim.
Kurbağalara atarak ağzımda çiğnediğim karanfili.
Ama sen geleceksin.
Çamurlu lağımından karanlığın.

Gelmek istemiyor.
Ne gün,
Ne gece.
Ölebiliriz o yüzden.
Ben senin uğruna.
Sen de benim..

Garcia Lorca
​

OZAN VE ÖLÜM



Ölümle başbaşa yürürken görüldü o
Korkmadan tırpanından
-Gene de kuleden kuleye güneş
Çekiçler örsde.
örsde,
demirci ocaklarının örsünde.
Konuşuyordu Federico
Okşayarak, ölümle.Ölüm dinliyordu onu.
'Daha dün mısralarımda canyoldaşım,
Kuru avuçların şaklıyordu senin
Daha dün mısralarımda,
Daha dün kırağını verdin şarkıma
Ve ağlatı'ma gümüş tırpanının keskinliğini,
Seni şakıyacağım, sende artık kalmayan eti,
olmayan gözlerini,
Rüzgarın dağıttığı saçlarını şakıyacağım
O öpülen kırmızı dudaklarını..
Ölüm, güzel çingenem, ölümümsün dün de bu gün de,
Ah! Ne kadar rahatım seninle başbaşa,
İçime çekerken Gırnata'nın havasını,
Benim Gırnata'mın!

Garcia Lorca
​

GİDEN CAN


Ne boğa tanır seni ne incir ağacı,
Ne evindeki atlar ne karıncalar
Ne çocuk tanır seni ne de ikindi
Ölüsün çünkü, dirileceğin de yok

Taşın sırtı da seni tanımaz artık,
İçinde düşündüğün kara atlas da.
Dilsiz anıların da tanımaz seni,
Ölüsün çünkü, dirileceğin de yok.

Deniz kabuklarıyla geldiğinde güz,
Sis üzümleriyle, dağ öbekleriyle,
Gözlerine hiç kimse bakmak istemez,
Ölüsün çünkü, dirileceğin de yok.


Ölüsün çünkü, dirileceğin de yok.
Yeryüzünün bütün ölüleri gibi,
Unutulmuş bütün ölüler gibi
Sönmüş bir köpekler yığını içinde.


Yok tanıyan seni.Yok.Seni söylüyorum bense.
Yüzünü inceliğini söylüyorum sonraya.
Anlayışının o yüce, yetkin üstünlüğünü
İştahını ölüme, ağzındaki tada onun.
Senin o yiğitçe sevincini saran kederi

Doğmasına çok zaman ister, gün olur doğarsa,
Öyle zengin serüvenli, parlak Endülüslü'nün.
İnleyen sözlerle söylüyorum inceliğini
Anarak acı bir yeli zeytin ağaçlarında

Garcia Lorca
​

AKŞAMLEYİN SAAT BEŞTE


Saat beşte akşamleyin
Tam saat beşte akşamleyin
Ak çarşaflar getirdi çocuk
Saat beşte akşamleyin
Hazırdı bir sepet kireç
Saat beşte akşamleyin
Kalanı ölüm.Yalnız ölüm.
Saat beşte akşamleyin
Rüzgar savurdu pamukları
Saat beşte akşamleyin
Kristal,nikel serpti oksit.
Saat beşte akşamleyin
Kumru parsla savaşır şimdi
Saat beşte akşamleyin
Bir kalça,bir ıssız boynuz
Saat beşte akşamleyin
Sesler başladı,uğultular
Saat beşte akşamleyin
Duman,arsenik çanları
Saat beşte akşamleyin
Sessiz insanlar köşelerde
Saat beşte akşamleyin
Yalnız boğanın yüreği şendi
Saat beşte akşamleyin
Geliyor kan teri işte
Saat beşte akşamleyin
Tentürdiyot kokusu alanda
Saat beşte akşamleyin
Ölüm yaraya yumurtasını koydu
Saat beşte akşamleyin
Akşamleyin saat beşte
Tam saat beşte akşamleyin

Tekerlekli bir tabut yatağı
Saat beşte akşamleyin
Kemikler, flütler kulağında
Saat beşte akşamleyin
Boğa böğürdü alnına doğru
Saat beşte akşamleyin
Can çekişmeyle ışılar oda
Saat beşte akşamleyin
Kangren yaklaştı uzaktan
Saat beşte akşamleyin
Zambak bir boru yeşil kasığında
Saat beşte akşamleyin
Güneş gibi yanar yaraları
Saat beşte akşamleyin
Pencereleri kırıyor kalabalık
Saat beşte akşamleyin
Ah! Ne korkunç saat beşi akşamın!
Saat beşti bütün saatlerde!
Akşamın gölgelerinde saat beşti!


Garcia Lorca
​

ATLININ TÜRKÜSÜ

Kurtuba
Uzakta tek başına

Ay kocaman at kara
Torbamda zeytin kara
Bilirim de yolları
Varamam Kurtuba'ya

Ovadan geçtim yel geçtim
Ay kırmızı at kara
Ölüm gözler yolumu
Kurtuba surlarında

Yola baktım ama yol uzun
Canım atım yaman atım
Etme eyleme ölüm
Varmadan Kurtuba'ya

Kurtuba
Uzakta tek başına

Garcia Lorca

​