Evlerimiz mahremdir

Rasulullah s.a.v. birinin kapısına geldiğinde yüzünü kapıya dönmezdi; sağ
veya sol omzunu çevirirdi. Sonra da ‘ esselamu aleyküm , esselamu aleyküm ‘
derdi. Böyle yapışı, o sıralar kapılarda örtü olmayışındandı.” (Ebu Davud,
Edeb 13

İzin istemek, görme sebebiyledir.” (Ebu Davud, Edeb 136). Bundan dolayı
evin kapısına gidildiğinde içerisini görecek şekilde durmamak gerekir.

Bir bedevî, Rasulullah s.a.v.’in kapısına geldi. Gözlerini kapının
kırıklarına yapıştırdı. Rasulullah s.a.v. adamı fark etti, elindeki çubukla
üzerine yürüdü. Adam hemen oradan kayboldu. Rasulullah s.a.v .: “Eğer
yerinde kalsaydın gözünü oyardım” buyurdu. (Nesaî, Kasame 44)

Rasulullah s.a.v ., evin içine bakarken yakalamış olduğu bir adamı “Ben sağ
olduğum müddetçe Medine’de oturmayacaksın!” diyerek Tâif’e sürdüğü rivayet
edilmiştir.

Kapıyı çalana “kim o?” dendiği zaman, “ben” veya “benim” gibi belirsiz
ifadeler yerine kendisini tanıtacak şekilde cevap verilmelidir.

Mahremiyetin korunması hususunda ev halkının da kapı, perde, tül gibi
vasıtaları kullanmakla gerekli tedbiri alması zorunludur.

Evin camına, balkonuna bakmak nasıl edeb dışıysa, camı, kapıyı, balkonu
başkalarının bakışına arz etmek de o derecede edep dışıdır.

Dinimiz mahremiyet duygusunun fıtrî olduğunu özellikle belirtmiş

evlerimizi, münasebetlerimizi, komşuluklarımızı, kısaca sosyal hayatımızı
mahremiyete saygı çerçevesinde oluşturmamızı istemiştir.