sup3r1s1
Bayan Üye
Hz. MevLana SeLAhaddin-i Zerkub'un dükkanında oturmuştu.DostLarda haLka oLmuş.İLahi biLqiLErLe ve sırLarLa meşkuL oLuyorLardı.Birden ihtiyar biri qöqsünü döverek,aqLayıp sızLayarak içeri qirdi ve MevLana'nın ayaqına kapandı,hünqür hünqür aqLıyordu:" 7 yaşında çocukcaqızım vardı.Onu çaLdıLar.Kaç qündür aramaktan dermansız haLe qeLdim ama buLamadım ! " MevLana büyük hiddetLe " Tuhaf şey ! Çoqu kimse ALLah'ı yitirmiş.O'nu hiç aramıyor ve istekte buLunmuyor.Ne qöqüsLerini nede başkaLarını dövüyor.Sana ne oLduda qöqsünü dövüyorsun ? Senin qibi bir ihtiyar kendi çocukcaqızının hasretiyLe harap oLuyor.Neden bir an ALLah'ı aramıyor ve imdat istemiyorsun ki, kayboLjmuş Yusuf unu Yakup qibi buLasın ? " Buyurdu. Çaresiz kaLan ihtiyar derhaL tövbe etti ve qöqsünü kapamaya başLadı. Tam bu sırada kayboLan çocuqunun buLunduqu haberini qetirdiLer...