ashli
Bayan Üye
Session 9 (2001)
Akıl hastanesine gelen bir grup araştırmacının yaşadıkları üzerinden yürüyen bir alt tür denemesi. “Makinist” ile tanınan Brad Anderson’ın ilk başarısı olarak nitelenebilecek eserin ‘perili ev filmi’ kavramına psikolojik, gotik ve atmosfer dokulu bakışı olağanüstü.
Sağ ve Ölü (The Living and the Dead) (2006)
Simon Rumley’nin geriltici ev portresi üzerinden kurduğu asap bozucu bir anne-oğul ilişkisi portresi. Zira ana karakterin zihinsel özürlü biri olduğu yapıtta hiçbir şey gözüktüğü gibi değil. Yönetmen ilk filminde gotik korku filmini zeki dönüşlerle karşımıza getiriyor. Alt türün İngiltere versiyonuna zemin hazırlıyor hafif mizah katkısıyla...
İblisin Kurbanları (The Other) (1972)
Tekinsiz bir tarlanın içindeki evlerinde mutlu mesut yaşayan ikizler. Peki biri kötü, diğeri iyi olan bu ikili, aslında gerçeğin ne kadar temsili? İkiz filmleri içinde özel bir yere sahip olan eser, Robert Mulligan’ın neredeyse ‘aile içi keskin dram’ çekme becerisiyle finaline varır. Şık, şok edici, gerçekçi ve dopdolu bir dünya servis eder.
Köy (The Village) (2005)
Deneklik işlevi gören bir köyde, Orta Çağ’da yaşayan bir grup insanın ‘kurt adam laneti’ üzerinden yaşamları. M. Night Shyamalan’ın sürpriz sonu ve dünya düzeni ile ilgili söyledikleri, belki de yönetmenin alt türdeki son zirvesini vermesini sağladı.
The Beautiful Beast (La Belle Bete) (2006)
“Hanging Rock’ta Picnic” (“Picnic at Hanging Rock”, 1975) ve “Küçük Bebeğe Ne Oldu?”yu (“Whatever Happened to Baby Jane”, 1962) birleştiren bir gotik korku örneği. İsminin anlamını metaforik, büyülü, psikolojik ve fantastik bir masal gibi kullanan özel bir yapıt. Bir ailenin içindeki tedirgin ediciliğe, ensest, sapkınlık ve yabancılaşma üzerinden asap bozucu bir bakış. Adeta aristokrasinin içindeki ‘canavarlaşma’nın belleksel temsili üzerine bir eser. Karim Hussain’in fazla bilinmeyen bu eseri olağan dışı tonu ve açılımlarıyla, ‘kült’ ibaresini çoktan hak etti.
Diğerleri (The Others) (2001)
Gotik edebiyattan beslenen, mimari ile de iç içe geçen zamansız ve yabancılaşmış bir malikane içi öyküsü. ‘Karanlık’ ve ‘ışıksız’ dünyası sebebiyle hayaletin kim ve ne olduğunu anlamak öyle zor ki, çıkan sonuca akıl sır erdiremiyorsunuz! Alejandro Amenabar’dan yeni nesil bir korku harikası!
Altıncı His (The Sixth Sense) (1999)
‘Ölü insanları görüyorum’ diyen o çocuğa unutmak mümkün mü? İşte bu kavram üzerinden yürüyen hayal-gerçek arasında kalmış bir gotik film bu. Bruce Willis’in psikolog karakterinden tutun bütün diğer öğeler konusunda ‘tekinsizlik’ ana felsefe burada. Elbette M. Night Shyamalan’ın o dingin, ağır, sessiz ve efektsiz atmosferinin izinde... Bu filmden sonra Hollywood’un korku algısı bir çalkalanma yaşamıştır.
Ölüm Provası (Audishon / Audition) (2000)
Takashi Miike’nin ‘uçlarda’ ve ‘kült’ eserlerinin yanında, isteyince ciddi bir gerilim ve gizem tonu tutturabildiğini kanıtlayan bir eser. Kesilen bacak kavramının incelikli bir noktaya taşındığı ve ağız ezgisiyle tedirgin edici olabilen, lafın özü korkuyu farklı noktalardan çıkaran garip bir yapım. Kuşkusuz alanda fazlaca söz sahibi...
Büyü (Don’t Look Now) (1973)
Bir karı-kocanın Venedik’in keskin doğasında çocuklarını arayışlarının öyküsü. Ancak daha çok bir ruhsal analiz ya da korkusal yolculuk olarak anılabilir. Zira Nicolas Roeg burada psikolojik bir gerilim dokusu yaratarak gotik korku filmlerinin temelleri konusunda çığır açıcı bir işe imza atıyor. Sonuna dikkat!
Rebecca (1940)
Perili ev filmi gibi başlayıp geçmişten kalan hesaplar meseleli bir aristokrat taşlamasına dönüşen eser. Deniz kenarındaki bodrum atmosferi ve çatı katı gibi motifleri kullanma becerisinin yanında, hizmetçi ve mitik köpek kavramları izinde yarattığı suspens (gizem) dolu gerilimle de dikkat çekici. Hitchcock’un öncü eserlerinin belki de en önemlisi!
