Ehl-i beyti sevmek
Farzdır her Müslümana, Ehl-i beyte muhabbet,
Ahirete imanla gitmeye sebep elbet.
O halde Ehl-i beyti tanıyıp öğrenmeli,
Resulün sevdiğini, Allah için sevmeli.
Ehl-i beyt, sırasıyla Ali ile Fatıma,
Hasan ile Hüseyin, bu dördünü unutma.
Resulullah buyurdu: (Ehl-i beytim bunlardır,
Yâ Rabbi, sen bunlardan her kötülüğü kaldır.
Bırakıyorum size, iki şey ey ümmetim,
Biri Kuran-ı kerim diğeri ehl-i beytim.
Bunlara tâbi olan, kavuşur hidayete,
Bunlardan ayrılanlar, düşerler dalâlete.
Ben ağaca benzerim, Fatıma gövdesidir,
Ali dalıdır, Hasan, Hüseyin meyvesidir.
Ehl-i beytin her biri, Nuhun gemisi gibi,
Bunlara tutunmaktır, kurtuluşun sebebi.
Öyle bir gemidir ki, ona binen kurtulur,
Binmeyenler boğulur, cümlesi helak olur.
Vallahi buğzedenler, benim ehl-i beytime,
Acımadan atılır, yüzüstü Cehenneme.
Ehl-i beyti sevmeyen, saplanır ihtilafa,
Şaşırır gerçek yolu, yoldaş olur şeytana.
İslamın esâsıdır, muhabbet ehl-i beyte,
Onları sevmeyenin iman girmez kalbine.)
Ehl-i beytten olanlar:
Aliyyül Mürtezâ
Hazret-i Ali için buyurdu Resulullah,
(Aliye olan sevgi yakar, bırakmaz günah.
Hikmet, on kısımdır ki dokuzu Alidedir,
Biri halkta, Onu da herkesten iyi bilir.
İmanın alâmeti, vardır, bilmek gerekir,
Birinci alâmeti, Aliyi çok sevmektir.)
Hazret-i Fatıma
Resulün dört kızından budur en sevgilisi,
Pek fazla idi zühdü, ahlâkı, hasenesi.
Yüzü pek parlak idi, Zehra denildi ona,
Hadis-i şeriflerle övüldü o Fatıma.
(Kadınların üstünü kızım Fatıma ile,
Neslini Allah haram kılmıştır, Cehenneme.)
Hazret-i Hasan
İslam halifesinin beşincisi o idi,
On iki imamın da ikincisi o idi.
Resulullaha güzel yüzü pek çok benzerdi,
Kerem sahibi idi, nesline şerif dendi.
Hazret-i Hüseyn
Mübarek ehl-i beytin dördüncüsü o idi,
On iki imâmın da üçüncüsü o idi.
Neslinden gelenlere seyyid ismi verildi,
Hadis-i şeriflerle çok yerde methedildi.
(Hasan ile Hüseyni seviyorum yâ Rabbi,
İstiyorum sen de sev, bunların ikisini.
Bunlara buğzedene, sen dahi buğzedersin,
En üstünü onlardır, Cennetteki gençlerin.)
Hoca der ki, Ehl-i beyt kavuştu nimetine,
Rabbim affetsin bizi, onların hürmetine.
Farzdır her Müslümana, Ehl-i beyte muhabbet,
Ahirete imanla gitmeye sebep elbet.
O halde Ehl-i beyti tanıyıp öğrenmeli,
Resulün sevdiğini, Allah için sevmeli.
Ehl-i beyt, sırasıyla Ali ile Fatıma,
Hasan ile Hüseyin, bu dördünü unutma.
Resulullah buyurdu: (Ehl-i beytim bunlardır,
Yâ Rabbi, sen bunlardan her kötülüğü kaldır.
Bırakıyorum size, iki şey ey ümmetim,
Biri Kuran-ı kerim diğeri ehl-i beytim.
Bunlara tâbi olan, kavuşur hidayete,
Bunlardan ayrılanlar, düşerler dalâlete.
Ben ağaca benzerim, Fatıma gövdesidir,
Ali dalıdır, Hasan, Hüseyin meyvesidir.
Ehl-i beytin her biri, Nuhun gemisi gibi,
Bunlara tutunmaktır, kurtuluşun sebebi.
Öyle bir gemidir ki, ona binen kurtulur,
Binmeyenler boğulur, cümlesi helak olur.
Vallahi buğzedenler, benim ehl-i beytime,
Acımadan atılır, yüzüstü Cehenneme.
Ehl-i beyti sevmeyen, saplanır ihtilafa,
Şaşırır gerçek yolu, yoldaş olur şeytana.
İslamın esâsıdır, muhabbet ehl-i beyte,
Onları sevmeyenin iman girmez kalbine.)
Ehl-i beytten olanlar:
Aliyyül Mürtezâ
Hazret-i Ali için buyurdu Resulullah,
(Aliye olan sevgi yakar, bırakmaz günah.
Hikmet, on kısımdır ki dokuzu Alidedir,
Biri halkta, Onu da herkesten iyi bilir.
İmanın alâmeti, vardır, bilmek gerekir,
Birinci alâmeti, Aliyi çok sevmektir.)
Hazret-i Fatıma
Resulün dört kızından budur en sevgilisi,
Pek fazla idi zühdü, ahlâkı, hasenesi.
Yüzü pek parlak idi, Zehra denildi ona,
Hadis-i şeriflerle övüldü o Fatıma.
(Kadınların üstünü kızım Fatıma ile,
Neslini Allah haram kılmıştır, Cehenneme.)
Hazret-i Hasan
İslam halifesinin beşincisi o idi,
On iki imamın da ikincisi o idi.
Resulullaha güzel yüzü pek çok benzerdi,
Kerem sahibi idi, nesline şerif dendi.
Hazret-i Hüseyn
Mübarek ehl-i beytin dördüncüsü o idi,
On iki imâmın da üçüncüsü o idi.
Neslinden gelenlere seyyid ismi verildi,
Hadis-i şeriflerle çok yerde methedildi.
(Hasan ile Hüseyni seviyorum yâ Rabbi,
İstiyorum sen de sev, bunların ikisini.
Bunlara buğzedene, sen dahi buğzedersin,
En üstünü onlardır, Cennetteki gençlerin.)
Hoca der ki, Ehl-i beyt kavuştu nimetine,
Rabbim affetsin bizi, onların hürmetine.