-cNn-
Bayan Üye
Hiç sevmedim kimseyi senin kadar....
Yüreğim yanmadı hiç bu kadar..."
Bir el bazen neleri ayakta tutabiliyor hiç
düşündünüz mü ve neleri yıkabiliyor tek başına ?
Bir eli tutmak bir insanı hayata bağlamakla eş
değerde olabiliyorsa eğer bunun adı aşktır. Böyle
bir eli tutmak hayatı bulmaktır belki de....
Hiç sevmedim seni sevdiğim kadar dersin birine ve
sonra onun arkasına dönüp gitmesini izlemek ne
zordur. Bir eliyle hayata bağlamak bir eliyle o
verdiği hayatı geri almak gibi... Bazen mecburu
ayrılıklar mecburi acılar yaratır. Bile bile
kapıyı aralık bırakırsın ve tüm yalnızlığın ve
hüznün içeri dolmasına izin verirsin. Buna rağmen
aklının bir köşesinde sonsuzluk vardır. Bitmedik ,
bitemez , bitmeyecek... Bir ömrü bir aşka
adamaktır bu belki ve elbette yürek ister
ayrıysan. Dönüş yolları geçilemeyecek kadar darsa
bile bir umut koyup sol yanına beklersin hayatının
ışığının o derin karanlıktan gelmesini. Zaman
geçtikçe göremez olursun hiçbir şeyi gözlerinin
buğusundan ve kalbinin karanlığından... Beklemek
zordur eğer beklenen kalbinden çok uzakta ise...
"Çok yalnızım, seninle bir yarım...
Eğer elindeyse ne olur çal kapımı,
Eğer yüreğindeysem ne olur sil göz yaşımı.."
Bir hayatı kaybetmek bir elin sıcaklığını
kaybetmekle eş değerse işte bu aşktır. Böyle bir
eli kaybetmek ölmeden ölmektir. Ruhunu o sıcaklığa
terk edersin o el senden uzaklaşırken. Ruhsuz bir
beden ölmekten beterdir...
Ne kadar umut edersen et korkular rahat bırakmaz
aklını ve umudunu köreltir sonsuz telaşların o
bekleyişte. İsyanın yükselir bastıramazsın
çektiğin yalnızlığın en acımasız yanı canını
yakmaya başlayınca. Tanrıya yalvarırsın son bir
şans diye gerçekleşmeyeceğini bildiğin halde.
Umudun ve benliğin avuçlarının arasından akıp
gider. Ruhsuz, umutsuz ve benliksiz kalırsın bir
başına. Zaman acımasızlaşır ağladıkça.
"Gel... Korkuyorum... Nefes alamıyorum. Eğer hala
dudaklarında ismim varsa gel... Sıcaklığın olmadan
tutunamıyorum..."
Hatanın üstüne hata ekleyerek yaşıyoruz. Bile bile
kaçırdık belki de o treni. Beklemek için çok geç ,
vazgeçmek içinse çok erken. Bir ömre bedelse bile
geç kalınmış bir mutluluktan vazgeçmiyorum.
Verilen sözler unutulmamalı, ben unutmadım...
Eğer elindeyse ne olur çal kapımı,
Eğer yüreğindeysem ne olur sil gözyaşımı...
Yüreğim yanmadı hiç bu kadar..."
Bir el bazen neleri ayakta tutabiliyor hiç
düşündünüz mü ve neleri yıkabiliyor tek başına ?
Bir eli tutmak bir insanı hayata bağlamakla eş
değerde olabiliyorsa eğer bunun adı aşktır. Böyle
bir eli tutmak hayatı bulmaktır belki de....
Hiç sevmedim seni sevdiğim kadar dersin birine ve
sonra onun arkasına dönüp gitmesini izlemek ne
zordur. Bir eliyle hayata bağlamak bir eliyle o
verdiği hayatı geri almak gibi... Bazen mecburu
ayrılıklar mecburi acılar yaratır. Bile bile
kapıyı aralık bırakırsın ve tüm yalnızlığın ve
hüznün içeri dolmasına izin verirsin. Buna rağmen
aklının bir köşesinde sonsuzluk vardır. Bitmedik ,
bitemez , bitmeyecek... Bir ömrü bir aşka
adamaktır bu belki ve elbette yürek ister
ayrıysan. Dönüş yolları geçilemeyecek kadar darsa
bile bir umut koyup sol yanına beklersin hayatının
ışığının o derin karanlıktan gelmesini. Zaman
geçtikçe göremez olursun hiçbir şeyi gözlerinin
buğusundan ve kalbinin karanlığından... Beklemek
zordur eğer beklenen kalbinden çok uzakta ise...
"Çok yalnızım, seninle bir yarım...
Eğer elindeyse ne olur çal kapımı,
Eğer yüreğindeysem ne olur sil göz yaşımı.."
Bir hayatı kaybetmek bir elin sıcaklığını
kaybetmekle eş değerse işte bu aşktır. Böyle bir
eli kaybetmek ölmeden ölmektir. Ruhunu o sıcaklığa
terk edersin o el senden uzaklaşırken. Ruhsuz bir
beden ölmekten beterdir...
Ne kadar umut edersen et korkular rahat bırakmaz
aklını ve umudunu köreltir sonsuz telaşların o
bekleyişte. İsyanın yükselir bastıramazsın
çektiğin yalnızlığın en acımasız yanı canını
yakmaya başlayınca. Tanrıya yalvarırsın son bir
şans diye gerçekleşmeyeceğini bildiğin halde.
Umudun ve benliğin avuçlarının arasından akıp
gider. Ruhsuz, umutsuz ve benliksiz kalırsın bir
başına. Zaman acımasızlaşır ağladıkça.
"Gel... Korkuyorum... Nefes alamıyorum. Eğer hala
dudaklarında ismim varsa gel... Sıcaklığın olmadan
tutunamıyorum..."
Hatanın üstüne hata ekleyerek yaşıyoruz. Bile bile
kaçırdık belki de o treni. Beklemek için çok geç ,
vazgeçmek içinse çok erken. Bir ömre bedelse bile
geç kalınmış bir mutluluktan vazgeçmiyorum.
Verilen sözler unutulmamalı, ben unutmadım...
Eğer elindeyse ne olur çal kapımı,
Eğer yüreğindeysem ne olur sil gözyaşımı...