---> Eee?-Sonra
Yazıp yazıp sildim bugün,o kadar şeyler yazdım ki.
Hiçbirini tamamlıyamadım hep bir kelimem eksik kaldı,içimde ki yıpranışlığımı nasıl anlatabilirim sahi? Sahi daha ne kadar bu acı sürecek bir,iki,üç kaç kere? Ne zaman dinecek bu gözyasları...
Ne zaman anlıyacağım büsbütün insanların gerçek yüzünü,daha ne kadar sevdiğim dediğim insanlardan zarar göreceğim sanırım çok hem de çok. Herşeye sil baştan yapan ben,şimdi başlangıcı bile göremiyorum herşey o kadar bulanık ki,bir turlu anlıyamıyorum karmasıklıgı. Ne tuhaf değil mi? Kendi hayatımda bulanıklık hah!
İnsanlar kendim dışımdan bakınca,çok güleryüzlü tatlı bir kız olarak görmeleride tuhaf. Öyle anmaları da,çok gülen çok ağlar diye bir söze değinmek isterim de hep cümle arasında neyse derim. Bu acı neymiş ki zaten? Acıyı ilk sevdiklerim öğretti bana,onlar kıydılar.
Hep çok seven çok acıttı canımı,kim olursa olsun ne sıfala hayatım da olursa olsun hep onlardı can yakanlar.
Aslında böylesine hırçın olmamın sebebi bu olsa gerek.
Neyse,şimdi iyi değilim. Hemde hiç.
İhtiyacım olan şeyi kaybettim.
Şimdi çook uzak biryere gidip kimsenin birdaha beni görmemesini bilmemesini istiyorum. Keske bir dileğim olsa idi. Tek bu olurdu suan da. Gerçekten. Öyle yani,gitmek istiyorum.
Kalırsam,daha çok yanacak canım.
p