ashli
Bayan Üye
Duygulandığımız anlarda kendimizi ifade etmede genellikle zorlanırız.
“Çok duygulandım, duygularımı ifade edecek sözcük bulamıyorum” gibi
sözler zırvalarız.
Anlatmak zordur, duyguları. Duygular şekilsizdir.
Duyguların biçimi ve sürekliliği yoktur. Denizin dalgaları gibi bazen
sakin, çoğu kez kabarıktır. Biri birine benzer gibi görünür duygular
ancak yakından hepsi farklıdır. Kaçınılmaz olan dalgalanmadır.
Duygular özünde mantıktan bağımsız olarak belirir, kabarır bazen taşar
ve sakinleşir. Çoğu kez bizleri harekete geçiren duygularımızdır. İlk
ve ani tepkilerimiz hep duygusaldır. Arabaların 1. vitesi gibi bizi
harekete geçirir ancak sürekliliği yoktur. Vitesi değiştiren ya da frene
basıp durduran ise mantığımızdır.
Mantık ise akılcıdır. Kavramları mantığımızla aktarmak kolaydır. Çünkü
mantık şekilcidir. Sürekliliği vardır. Önü ve arkası olmak zorundadır.
Genellikle kişiyi harekete geçirmez hatta harekete geçmesine engel
olduğu bile olur. Eyleme kalkışan kişi için eylemin sürekliliğini ve
tutarlığını sağlayandır, mantığımız.
Mantık şekilcidir. Anlatılması, aktarılması, paylaşılması kolaydır.
Duygular ise şekilsizdir. Anlatmak, aktarmak, paylaşmak yere, zamana,
insana göre değişkenlik gösterir.
Hayat ise duygularımız ve mantığımız arasında salınır.
Dengenin nerede olduğuna bağlı olarak şekilci, kuralcı ya da dağınık
bir hayatımız olur. Kimimiz mantığını hayatı yönlendirmede kullanırken,
kimimizin yaşamı duyguların egemenliğinde şekillenir. Bazılarımızda ise
her iki uç arasında gidip gelmeler ile dalgalı bir görünüm vardır.
Üstelik mantık ve duygu arasında bir geçimsizlik de sözkonusudur.
Duygusal yanına kızıp mantığı ile duygularını kontrol etmeye,
biçimlendirmeye uğraşanımız çoktur.
Duygusal tepkilerimize mantıklı açıklama bulup kendimizce kabul edilir kılmaya,
kendimizi kandırmaya çabaladığımız da çok olur.
İçimizdeki sorumsuz, yaramaz çocuk gibidir, duygularımız. Çocuğunu adam
etmeye uğraşan anne baba da mantığımızdır sanki. Erdem ise duygular ile
mantık arasında kurulan dengedir. Uçlarda salınsak bile şekilsizlik,
ifadesizlik ile akılcılık arasında kurulan dengedir, erdem. Ve o erdem
ki, kişiliğimizin aynasıdır.
Hayatı denge arayışı olarak görmek yerine duygulara ya da mantığa
yönelme ise, zayıf ama güzel yanıdır insanoğlunun. Duyguları mantığa,
mantığı duygulara bulandırma eğilimidir insanı insan yapan, hayata güzellik
katan. İşte bu nedenle duygular şekilsiz olmak zorundadır.
Ve yine bu nedenle, insanın olduğu yerde duygular dalgalanacak, rüzgâr
olduğu sürece dalgalar hep olacaktır. Mantığımız ise dalgalanan
duygularımızı taşıyan, rüzgârını arayan denizimiz olarak kalacaktır.
Böylesine bir hayatta ise tek gerçek, rüzgârdır. Ve ne rastlantı ki, o
da şekilsizdir.
Alıntı
“Çok duygulandım, duygularımı ifade edecek sözcük bulamıyorum” gibi
sözler zırvalarız.
Anlatmak zordur, duyguları. Duygular şekilsizdir.
Duyguların biçimi ve sürekliliği yoktur. Denizin dalgaları gibi bazen
sakin, çoğu kez kabarıktır. Biri birine benzer gibi görünür duygular
ancak yakından hepsi farklıdır. Kaçınılmaz olan dalgalanmadır.
Duygular özünde mantıktan bağımsız olarak belirir, kabarır bazen taşar
ve sakinleşir. Çoğu kez bizleri harekete geçiren duygularımızdır. İlk
ve ani tepkilerimiz hep duygusaldır. Arabaların 1. vitesi gibi bizi
harekete geçirir ancak sürekliliği yoktur. Vitesi değiştiren ya da frene
basıp durduran ise mantığımızdır.
Mantık ise akılcıdır. Kavramları mantığımızla aktarmak kolaydır. Çünkü
mantık şekilcidir. Sürekliliği vardır. Önü ve arkası olmak zorundadır.
Genellikle kişiyi harekete geçirmez hatta harekete geçmesine engel
olduğu bile olur. Eyleme kalkışan kişi için eylemin sürekliliğini ve
tutarlığını sağlayandır, mantığımız.
Mantık şekilcidir. Anlatılması, aktarılması, paylaşılması kolaydır.
Duygular ise şekilsizdir. Anlatmak, aktarmak, paylaşmak yere, zamana,
insana göre değişkenlik gösterir.
Hayat ise duygularımız ve mantığımız arasında salınır.
Dengenin nerede olduğuna bağlı olarak şekilci, kuralcı ya da dağınık
bir hayatımız olur. Kimimiz mantığını hayatı yönlendirmede kullanırken,
kimimizin yaşamı duyguların egemenliğinde şekillenir. Bazılarımızda ise
her iki uç arasında gidip gelmeler ile dalgalı bir görünüm vardır.
Üstelik mantık ve duygu arasında bir geçimsizlik de sözkonusudur.
Duygusal yanına kızıp mantığı ile duygularını kontrol etmeye,
biçimlendirmeye uğraşanımız çoktur.
Duygusal tepkilerimize mantıklı açıklama bulup kendimizce kabul edilir kılmaya,
kendimizi kandırmaya çabaladığımız da çok olur.
İçimizdeki sorumsuz, yaramaz çocuk gibidir, duygularımız. Çocuğunu adam
etmeye uğraşan anne baba da mantığımızdır sanki. Erdem ise duygular ile
mantık arasında kurulan dengedir. Uçlarda salınsak bile şekilsizlik,
ifadesizlik ile akılcılık arasında kurulan dengedir, erdem. Ve o erdem
ki, kişiliğimizin aynasıdır.
Hayatı denge arayışı olarak görmek yerine duygulara ya da mantığa
yönelme ise, zayıf ama güzel yanıdır insanoğlunun. Duyguları mantığa,
mantığı duygulara bulandırma eğilimidir insanı insan yapan, hayata güzellik
katan. İşte bu nedenle duygular şekilsiz olmak zorundadır.
Ve yine bu nedenle, insanın olduğu yerde duygular dalgalanacak, rüzgâr
olduğu sürece dalgalar hep olacaktır. Mantığımız ise dalgalanan
duygularımızı taşıyan, rüzgârını arayan denizimiz olarak kalacaktır.
Böylesine bir hayatta ise tek gerçek, rüzgârdır. Ve ne rastlantı ki, o
da şekilsizdir.
Alıntı