Maruf-u Kerhi bir gün Dicle kenarındaki bir hurma bahçesinde yakınlarıyla otururken kayık içinde bir kısım gençlerin saz çalıp içki içerek gelişlerini görürler. Bunlara kızanlar:
- Senin duan makbuldür dua et de kayıklarını devirip suya gömülerek boğulsunlar, derler.
Maruf, hemen ellerini açıp duaya başlar. Ama nasıl dua?
- Rabb'im der, bunları bu dünyada şen şakrak kıldığın gibi ahirette de şen şakrak kılacak amaller nasip eyle!
İtiraz ederler:
- Biz senden, suya dökülüp cezalarını bulmalarını diledik. Sen ise bunların şen şakraklıklarının ahirette de sürmesini istedin!
Cevap verir:
- Bunların sarhoş halde suya dökülüp de boğulmalarından kimseye bir fayda gelmez. Ama ahirette de şen şakrak olacak ameller işlemelerinde topluma faydalar vardır. Siz benim duamı anlamadınız; ama Rabb'im anladı, der.
Az sonra sahile çıkan gençler bahçeye Maruf'un huzuruna gelirler. Utanır, özür diler, tevbe istiğfar ederek bir daha böyle bir yanlışlığa sapmayacaklarına söz verirler. Verdikleri sözlerinde de dururlar, bir daha benzeri hatalara girmezler.