ashli
Bayan Üye
Çok zaman önceydi. O kadar zaman önceydi ki, zaman diye bir şey yoktu.
İnsanlar, güneş doğup, batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.
Hayatı, bir daha hiç olmayacakmış gibi değerlendiniyorlardı hergün.
Derken, insan, zaman diye üç parçalı bir şey icat etti.
Bir parçasına “DÜN” dedi, Diğer parçasına “BUGÜN” Öteki parçasına da, “YARIN”…
Sonra, fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu.
Yarını düşünüp telaşlandı.
Ama, işin ilginç tarafı, tüm telaş ve pişmanlıkları, güneş doğup, batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti bugününü.
Oysa, yarın, bugüne “DÜN” diyor, Dün ise bugün için, “YARIN”diyordu…
Bir türlü beceremedi.
Bir eliyle yarına, Diğer eliyle düne yapıştı, bugünü eline yüzüne bulaştırdı.
Mutsuz oldu insan ve ne gariptir ki, yarının telaşını da, dünün pişmanlığını da hep BUGÜN yaşadı…
Ama, bugünü hiç yaşayamadı; Ne YARIN, ne de DÜN…
Keşke bugün mutlu düşünse, dünden aldıklarını ve kaybettiklerini, yarına aktarabilseydi...
İnsanlar, güneş doğup, batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.
Hayatı, bir daha hiç olmayacakmış gibi değerlendiniyorlardı hergün.
Derken, insan, zaman diye üç parçalı bir şey icat etti.
Bir parçasına “DÜN” dedi, Diğer parçasına “BUGÜN” Öteki parçasına da, “YARIN”…
Sonra, fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu.
Yarını düşünüp telaşlandı.
Ama, işin ilginç tarafı, tüm telaş ve pişmanlıkları, güneş doğup, batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti bugününü.
Oysa, yarın, bugüne “DÜN” diyor, Dün ise bugün için, “YARIN”diyordu…
Bir türlü beceremedi.
Bir eliyle yarına, Diğer eliyle düne yapıştı, bugünü eline yüzüne bulaştırdı.
Mutsuz oldu insan ve ne gariptir ki, yarının telaşını da, dünün pişmanlığını da hep BUGÜN yaşadı…
Ama, bugünü hiç yaşayamadı; Ne YARIN, ne de DÜN…
Keşke bugün mutlu düşünse, dünden aldıklarını ve kaybettiklerini, yarına aktarabilseydi...