Gölgemiz var mı diye eğilsek; sarhoş bir adamın utanmaz bir kadının uslanmaz iki aptalın eseri olduğumuzu göreceğiz...
Anlamı var mı sevgili..?
Dünü yarını şimdisi var mı edilen bir yeminin..?
Tutulmayan sözleri tedavülden kaldırmaya var mı cesaretin..?
Var mı kahrını dindirmek adına utanmazlığına ekleyecek hecesinde bile yalanını örgüleştirecek cümlelerin..?
Patlayan sorular içindeyim..!
Akıl coğrafyamın doğal olmayan afetinden uçuyor gidişlerin..!
Ki canım hala kurşun misali; her gece ölsün diye sıktığım adında dağıldığımda sensin...
Sinsi sinsi kaçışlara doğru atarken yâ da en ağır duygularda bile vurduğunu zannederken
Kendine bile uyak olamayan o kalbinin ritimsel bozukluğuna sor beni ve dursun artık ellerin..!
Gırtlağımda izi kalan yüzük parmağının kızarmışlığını soruyorlar bana..
Gereği de yok artık sevgili anlamı yok hiçbir şeyin..!
Yüzünün silinen boyasında ki parmak aralarında bile vardır adım; yâda düşlerim..!
Ayakkabı keçesi kadar ezik bıraktığın gençliğimle taşırım seni..
Eksilirse sevgin; göğsümün şerha şerha parçalanmış oyuklarından sızar ucunu ihanete bilediğin tırnaklarınla ruhuma kadar gelirsin..
Hani olur ya kırılırsın yanılırsın belki yeniden aldatırsın...
Ama korkma sevgili; damarlarımda zehirleyip dudaklarımdan akıttığın sevgi sözcükleri yeter sana yorgan yapar karanlığına gizlenirsin..
Saklandıkça birikir korkuların belki yenilirsin ve kimbilir belki yeniden bir gün beni arar gözlerin..!
Ne çıkar sevgili ne çıkar; varsın yaprak yaprak düşen ömrün bu gün gözyaşı da sararsın..
Ve müsaade edersen eğer yeşili daha sönmemiş bu gidişin kırmızısı da kanda yansın..!
Uğruna ölmek ne ki yaşarım; sende kalsın...
Anlamı var mı sevgili..?
Dünü yarını şimdisi var mı edilen bir yeminin..?
Tutulmayan sözleri tedavülden kaldırmaya var mı cesaretin..?
Var mı kahrını dindirmek adına utanmazlığına ekleyecek hecesinde bile yalanını örgüleştirecek cümlelerin..?
Patlayan sorular içindeyim..!
Akıl coğrafyamın doğal olmayan afetinden uçuyor gidişlerin..!
Ki canım hala kurşun misali; her gece ölsün diye sıktığım adında dağıldığımda sensin...
Sinsi sinsi kaçışlara doğru atarken yâ da en ağır duygularda bile vurduğunu zannederken
Kendine bile uyak olamayan o kalbinin ritimsel bozukluğuna sor beni ve dursun artık ellerin..!
Gırtlağımda izi kalan yüzük parmağının kızarmışlığını soruyorlar bana..
Gereği de yok artık sevgili anlamı yok hiçbir şeyin..!
Yüzünün silinen boyasında ki parmak aralarında bile vardır adım; yâda düşlerim..!
Ayakkabı keçesi kadar ezik bıraktığın gençliğimle taşırım seni..
Eksilirse sevgin; göğsümün şerha şerha parçalanmış oyuklarından sızar ucunu ihanete bilediğin tırnaklarınla ruhuma kadar gelirsin..
Hani olur ya kırılırsın yanılırsın belki yeniden aldatırsın...
Ama korkma sevgili; damarlarımda zehirleyip dudaklarımdan akıttığın sevgi sözcükleri yeter sana yorgan yapar karanlığına gizlenirsin..
Saklandıkça birikir korkuların belki yenilirsin ve kimbilir belki yeniden bir gün beni arar gözlerin..!
Ne çıkar sevgili ne çıkar; varsın yaprak yaprak düşen ömrün bu gün gözyaşı da sararsın..
Ve müsaade edersen eğer yeşili daha sönmemiş bu gidişin kırmızısı da kanda yansın..!
Uğruna ölmek ne ki yaşarım; sende kalsın...