` nazLı ..
Bayan Üye
Şeker Hoca bugün ezanla ilgili bilgiler verdi bize. İlk ezan okuyan sahabenin kim olduğunu söyledi. Bilal-i Habeşi'ymiş. Hz. Bilal ilk müslümanlardan ve ezanı ilk okuyan sahabeymiş. Rabbimizi ve peygamberimizi canından çok severmiş.
Peygamberimiz ve arkadaşları Medine'ye hicret ettiklerinde ilk iş olarak bir mescit yapmışlar. Ama namaza nasıl davet edileceği henüz belli değilmiş. Peygamberimiz namaza nasıl çağrılacağını arkadaşlarına sormuş. Ateş yakılması, çan çalınması teklif edilmiş ama bunların hiçbiri kabul edilmemiş. O gece Abdullah bin Zeyd isimli genç sahabe, rüyasında namaza nasıl çağrılacağını görmüş. Rüyasını peygamberimize anlatmış. Peygamberimiz de, "İnşallah bu rüya haktır" diyerek rüyasında öğretilen kelimeleri Hz. Bilal'e öğretmesini istemiş.
İşte Bilal Habeşi bugün dahi okunan ezanı ilk kez o gün okumuş. Böylece Hz. Bilal de peygamber müezzini olarak tarihe geçmiş. Peygamberimizin vefatından sonra onu hatırlatıyor diye ezanı sadece bir iki defa okumuş. Ayrılık acısına dayanamayıp Şam'a gitmiş ve burada vefat etmiş.
Bu bilgileri öğrenirken içimden "Keşke benim de onun gibi güzel bir sesim olsaydı" dedim. Şeker Hoca sesi güzel olanlara ezan okuttu. Ercüment'in sesi oldukça güzeldi. Mülayim ve Ercüment ezan okudu, biz dinledik.
Ezan okuma provasından sonra bize bir Nasrettin Hoca fıkrası anlattı Şeker Hoca. O kadar komikti ki gülmekten Dombili'nin göbeği inip inip kalktı. Mülayim'in bile hiç bu kadar güldüğünü görmemiştik.
"Bir gün Nasreddin Hoca Cuma namazından önce camide cemaate vaaz veriyormuş. Bir müddet sonra cemaatten bir kısmının esnediğini, bir kısmının uyukladığını fark edince şöyle konuşmaya başlamış:
- Bir sabah, Akşehir'den dışarı çıkmıştım. Çayın kenarında dört ayaklı ördekler su içiyorlardı.
"Dört ayaklı ördek" sözünü işiten cemaat, gözlerini açarak Nasreddin Hoca'yı dikkatle dinlemeye başlamış. Bunun üzerine Nasrettin Hoca:
- Yahu! Siz nasıl adamlarsınız. Deminden beri size vaaz ediyorum, uyukluyorsunuz da, kuyruklu bir yalan uydurunca hepinizin gözleri açıldı, demiş.
Bu fıkrayı akşam evdekilere de anlatım. Annem, babam, kardeşim Elif de çok güldüler. Biz gülünce küçük kardeşim Serhat, o da bize gülmeye başladı. Bu akşam gülücükler yayıldı evimize.