A$Koliq ^^
Bayan Üye
Uzman Psikolog Nilüfer Devecigil'in kaleminden Doğal Ebeveynlik üzerine:
Seminerlerimden birinde annelere saat kavramı olmayan bir ortamda yaşasalar bebeklerinin acıktığını nereden anlayacaklarını sordum. Kimi anne göğsündeki süt gelme hareketi
kimi anne ise bebeğin ağlaması ile içinde oluşan histen bahsetti. Doğanın hormonlar aracılığı ile anneye bebeğinin tüm ihtiyaçlarını karşılayabileceği her tür donanımı verdiğini bugün birçok bilimsel araştırma ile açıklayabiliyoruz. Öyleyse nasıl bir etken anneyi bebeğini sağlıklı doğurabilecek iken sezaryenle doğurmaya itiyor
yanında uyutmak varken başka odayı tercih ettiriyor
kendi sütünü vermek yerine biberon kullandırtıyor
göğsünde ninni ile uyutmak yerine beşikte tüylü bir oyuncakla yalnız bıraktırıyor?
Aslında tüm bu soruların cevapları altında yine iyi bir anne olma isteği yatıyor. Çevreden
kitaplardan ve doktorlardan bebeğime iyi bir anne olmak adına neler yapabilirimi okudukça kendi hislerimizden
hormonlarımızın verdiği ipuçlarından uzaklaştık. Bebeğimizin verdiği sinyallere ve iç sesimize güvenmez olduk.
Bugün beyin hakkındaki araştırmalar bize bebek ile anne arasındaki ilişkinin sağlıklı bir gelişme için en önemli faktör olduğunu gösteriyor. Kendini rahatlatma sisteminin sadece ve sadece annenin (en az bir ebeveynin) bebeği ile olan fiziksel teması ile gerçekleştiğini biliyoruz artık. Bebek ağlıyor
anne altını değiştiriyor. Bebek ağlıyor
anne emziriyor. Bebek ağlıyor
anne onu kucağına alıp sesiyle rahatlatıyor. Ve bebek hücre bazında güven ve emniyette olma duygusunu öğreniyor.
Diyelim ki Ayşe ve Ahmet adında 7 yaşında iki arkadaş ilkokula başlıyor. Ahmet gün içinde arkadaşı ile olan bir anlaşmazlığı
sınıf içersinde defterini kaybetmeyi
akşam yemeği için annesinin eve geç gelmesini rahatça kaldırabilirken; Ayşe sabahleyin bahçedeki oyun sırasında topunu elinden alınması karşısında saatlerce ağlayıp tüm günü saldırgan ve stresli bir şekilde geçiriyor.
Gelin
iki annenin ebeveynlik tarzlarına bakalım:
Ahmet’in annesi stressiz bir hamilelik geçirir. Ahmet doğduğunda onunla aynı odada uyur. Gündüz çalıştığı için
gece Ahmet ile beraber uyumanın ve onu istediği zaman emzirmenin önemli olduğunu bilir. Gündüz işteyken Ahmet’e bakan bakıcı onu hep kucağında gezdirir. Ağladığında onu annesinin bir gün önce sağdığı sütü biberona koyarak kendi göğsünde emzirir. Böylece Ahmet şefkatli bir bakıcı ve fiziksel temasın önemini bilen annesinin kucağında rahatlamanın nasıl bir duygu olduğunu öğrenerek büyür.
Ayşe’nin annesi ise ev hanımıdır. Ayşe’yi başka bir odada beşikte uyutur. Ağladığında altı kuru
karnı yoksa kucağına almaz. Fiziksel temastan; yalnız başına uyumayı öğrenemez
fazla bağımlı olur diye uzak kalır. Sonuçta Ayşe kendini rahatlatma duygusunu anneden öğrenemediği için stresli anlarda kendini rahatlatmayı bilemez. Ya saldırgan bir tarzda davranır
ya da sık öfke nöbetleri geçirir.
Anne olarak çocuğumuz için en iyiyi yapmaya çalışıyoruz. Her zaman sinyalleri en doğru şekilde anlamamız ya da her an onun yanında olmamız mümkün değil. Öte yandan kimi zaman stresli ve sorunlu dönemler geçirdiğimiz de oluyor. Önemli olan bakış açımızı değiştirip
çocuğumuzun davranışlarının altında onun şımarık ya da kötü olması ya da bizi kullanması değil bize söylemek istediği bir ihtiyacın yattığını anlamak. Çocuğumuzu anlamak ise onun sinyallerini dinlemekten geçiyor.
Belki bebeğinizi ayrı odada uyutuyorsunuz
belki emziremiyorsunuz
doğal ebeveynliğin amacı size yapmanız gereken bir seri yeni kural öğüdü vermek değil
amaç nasıl bir ebeveyn olursanız olun bunu başkalarını dinlemekten çok kendi iç sesinizi ve bebeğinizi dinleyerek yaptığınızı bilmek.
Seminerlerimden birinde annelere saat kavramı olmayan bir ortamda yaşasalar bebeklerinin acıktığını nereden anlayacaklarını sordum. Kimi anne göğsündeki süt gelme hareketi
Aslında tüm bu soruların cevapları altında yine iyi bir anne olma isteği yatıyor. Çevreden
Bugün beyin hakkındaki araştırmalar bize bebek ile anne arasındaki ilişkinin sağlıklı bir gelişme için en önemli faktör olduğunu gösteriyor. Kendini rahatlatma sisteminin sadece ve sadece annenin (en az bir ebeveynin) bebeği ile olan fiziksel teması ile gerçekleştiğini biliyoruz artık. Bebek ağlıyor
Diyelim ki Ayşe ve Ahmet adında 7 yaşında iki arkadaş ilkokula başlıyor. Ahmet gün içinde arkadaşı ile olan bir anlaşmazlığı
Gelin
Ahmet’in annesi stressiz bir hamilelik geçirir. Ahmet doğduğunda onunla aynı odada uyur. Gündüz çalıştığı için
Ayşe’nin annesi ise ev hanımıdır. Ayşe’yi başka bir odada beşikte uyutur. Ağladığında altı kuru
Anne olarak çocuğumuz için en iyiyi yapmaya çalışıyoruz. Her zaman sinyalleri en doğru şekilde anlamamız ya da her an onun yanında olmamız mümkün değil. Öte yandan kimi zaman stresli ve sorunlu dönemler geçirdiğimiz de oluyor. Önemli olan bakış açımızı değiştirip
Belki bebeğinizi ayrı odada uyutuyorsunuz