Buğra1
Kayıtlı Üye
İnsanın doğup büyüdüğü , olgunlaştığı sosyal çevrenin , o kişinin dinsel kimliğini belirleyen en önemli unsur olduğu sosyolojik bir gerçektir. Belli bir dinin öğretileriyle , kurallarıyla ve ritüelleriyle büyümüş bir insanın sonradan farklı dinlere ilgi duyması ve bir kıyaslama yoluna gitmesi oldukça düşük bir ihtimaldir. Zaten somut kanıtlara dayalı olmayan bir inanç biçimi olarak dinleri de birbirlerinden mantıklı , nispeten diğerinden daha ikna edici kılan hiçbir özellik yoktur. Bu anlamda istisnalar dışında bir insanın özellikle kutsal kitap , tek tanrı ,peygamber gibi ortak paydalara sahip ve önemli oranda benzerlikler taşıyan 3 semavi din arasında din değiştirme ihtiyacı duyması beklenemez.
Bu sosyal gerçekliğin Tanrı tarafından bilinmeme ihtimali yoktur ki üstelik tarihsel süreçler de bunu doğrular niteliktedir. Böyleyken , cennete sadece müslümanların gidebileceği iddiasıyla, islamın cennet kurgusunda büyük bir fırsat eşitsizliğinin sözkonusu olduğunu görmekteyiz. Çünkü dinsel duyarlılıkları asgari seviyede olan ve büyük suç işlememiş sıradan bir müslümanı cennetlik yapan tek şey müslüman bir ülkede doğmuş olma tesadüfünden ibaretken , aynı karakter yapısına sahip sıradan bir hristiyanın , içinden çıktığı toplumun değer yargılarına ve dinsel kimliğine sırt çevirip ikna kabiliyeti yönünden hristiyanlıktan hiçbir ayırdedici özelliğe sahip olmayan başka bir dine dahil olma gibi cesaret gerektiren , sosyal riskler barındıran ağır bir irade örnegi sergilemesini beklemek adaletli bir tavır olmasa gerek.
Bu sosyal gerçekliğin Tanrı tarafından bilinmeme ihtimali yoktur ki üstelik tarihsel süreçler de bunu doğrular niteliktedir. Böyleyken , cennete sadece müslümanların gidebileceği iddiasıyla, islamın cennet kurgusunda büyük bir fırsat eşitsizliğinin sözkonusu olduğunu görmekteyiz. Çünkü dinsel duyarlılıkları asgari seviyede olan ve büyük suç işlememiş sıradan bir müslümanı cennetlik yapan tek şey müslüman bir ülkede doğmuş olma tesadüfünden ibaretken , aynı karakter yapısına sahip sıradan bir hristiyanın , içinden çıktığı toplumun değer yargılarına ve dinsel kimliğine sırt çevirip ikna kabiliyeti yönünden hristiyanlıktan hiçbir ayırdedici özelliğe sahip olmayan başka bir dine dahil olma gibi cesaret gerektiren , sosyal riskler barındıran ağır bir irade örnegi sergilemesini beklemek adaletli bir tavır olmasa gerek.