ashli
Bayan Üye
...Dikkatli Ol Yumoş...
Her zaman ki gibi güneş parlıyordu. Burcu yavaş yavaş gözlerini açtı ve parıl parıl parlayan güneşe doğru camdan baktı. Güneşli havaları çok seviyordu.
Yavaşça kalktı.Ellerini veyüzünü yıkamaya gitti. Annesi Ayşe Hanım sabah erkenden kalkmış ve Burcu’nun en çok sevdiği börekten pişirmişti.Kokusu tüm evi doldurmuştu.
Burcu kokuyu duyar duymaz sevinç çığlıkları atarak mutfağa doğru koştu.
Böreğinden bir parça aldı, küçük bir kaba birazda süt koydu ve koşarak kedisi Yumoş ’u aramaya başladı.
-Gel pisi pisi! Yumoş nerdesin?
O sırada Yumoş bahçede koşuşturuyordu. Yumoş Burcu’yu çok severdi. Beraber oyunlar oynarlardı. Burcu’nun yanından ayrılmayı hiç sevmezdi. Ama bugün bir şeyler değişikti. Yumoş Burcu’yu görmemişti bile.
Burcu :
- Yumoş! Bak sana neler getirdim. Haydi gel yemeklerini ye, dedi.
Ama Yumoş bunu duymamıştı sanki.Bahçenin içinde bir o köşeye bir bu köşeye koşuşturuyordu bir şeyler yakalamaya çalışıyordu. Burcu birden Yumoş’ un neyi kovaladığını neden böyle koşuşturduğunu anladı. Çok güzel rengarenk bir kelebek görmüştü Yumoş. Renkli renkli kanatlarıyla ne kadar da güzel uçuyordu. Kelebek Yumoş ’un da ilgisini çekmişti. Zavallı küçük kelebeği kovalayıp duruyordu.
Birden kelebek bahçedeki ağaçların en büyüğünün dalına konuverdi. Yumoş’ ta onu yakalamak için ağaca tırmanmaya başladı. Burcu bu olanlara çok şaşırmıştı. Yumoş’ u dikkatlice izliyordu.
Burcu:
-Dikkatli ol Yumoş!
diye bağırdı. O sırada Yumoş kelebeğin konduğu dala kadar tırmanmıştı. Tam kelebeği yakalayacaktı ki … Birden kelebek o rengarenk kanatlarını çırparak uçmaya başladı. Güzel kelebek kaybolmuştu. Ama Yumoş hala ağaçtaydı.
Burcu telaşlanmaya başlamıştı.
-Yumoş hadi aşağı gel beraber oynayalım, dedi.
Yumoş Burcu’yu görmüştü ona bakıyordu. Ama o kadar yukarıya tırmanmıştı ki bir türlü inemiyordu. Yumoş çok korkmuştu. Miyavlamaya başladı.
Burcu:
-Yumoş hadi gel! Diyordu.
Ama Yumoş sadece miyavlıyordu. Kımıldamadan duruyordu. Burcu koşarak eve gitti.
-Anneciğim!Anneciğim!Nerdesin?
Annesi mutfakta oturuyordu.
-Buradayım Burcu, mutfakta. Ne oldu? Neden bu kadar heyecanlısın?
Burcu:
-Anne Yumoş ağaçta kaldı. Haydi koş yardım et. Onu ağaçtan indirelim.
Koşarak bahçeye çıktılar. Yumoş hala orada duruyordu. Ayşe Hanım ağaca baktı ama ağaç çok yüksekti ve dalları kırılabilirdi. Ağaca tırmanamazlardı. Burcu ağlamaya başlamıştı.
-Anneciğim, ne olur Yumoş’u kurtar, dedi.
Ayşe Hanım hemen eve koştu. Telefonu aldı ve itfaiyeyi aradı. İtfaiye geldi ve Yumoş’u ağaçtan indirdiler. Burcu Yumoş’u kucağına alınca çok mutlu olmuştu. İtfaiyeci amcalara çok teşekkür etti.